ณริน” พายไก่ชี้ไป

กขายหน้ามากกว่าที่มาเป็นลมเอาตอนนี้

” ป้องณวัฒน์ยัง

ๆ หรอกนะ ถ้

ัน เอื้อมมือไปหย

ักเอาไว้ให้แล้วค่ะ เดี๋ย

ะเห็นท่าทางที่รังเกียจของรินดา

่พักข้างนอ

นคนจัดหาที่พักให้ จะให้คุณรินไปเสียเงินทำไมค่ะ มาค่ะ” เธอรีบสอดคล้องแขนของตัวเองเข้าก

งตามแล้วถอนห

ึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต

อีก” เด็กชายริณพงศ์ถามผู้เป็นยา

ดี้ แม่เพิ่งไปเ

บ ก็อินดี

มาเล่านิทานก่อนนอนใ

ล้วครับ ว่าอินดี้ไม่มีพ่อกับแม่” คุณยายได้ยินถ

อินดี้มีแม่ ก็แม่รินไงครับ แล้วก็มียาย มีลุงนินท์ ป้านุช แ

ด็กน้อยถามคำถามที่จ

รค์ คุณพ่อมองอิน

ี้ขึ้นไปบนเพดาน

ุณยายพลอยยิ้มไปกับหลาน หั

ินดี้ห้ามถามถึงคุณพ่อ

บนี้เป็นครั้งที่ร้

ุณยายหอมท

๋ยวจะได้ทำการบ้าน แ

ี้หิวอะ กินก่อน

าบน้ำก่อน แล้วยายจะให้กิ

อินดี้โทรห

จ

ปในทันที คุณยาใจมองตามหลาน

ี้เอ๊

” เธอสบถออกมาเมื

ลมยามเย็นพัดเอื่อยๆ เธอยืนกอดอกมองไปยังพื้นทะเลเบื้องล่างที่สะ

โทรศัพท์ในห้อง

ัสด

ผมยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของค

าน ฉันเลิกงานแล้ว” เธอทำเสี

มาให้”) เขาพูดเส

ไม่หิว” พูดจบเธอทำท

ก็แค่ทำตามหน้าที่ คุณเปิดประตูออกมา

้กลัวคุณหรอกน

่น จนป้องณวัฒน์ต้อง

ี่จะรีโนเวตนะเดือนสิงหาคมนู้น ว่าแต่ว่าคุณ... เฮ้อ... ผมเอ

ับตาแมวที่บานประตู ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ เธอ

ะอาหารกำลังส่งเสีย

ัวเอง มือก็ขยับกลอนดึงสลักที่คล้องเอาไ

งณวัฒน์ก็ใช้ฝ่ามือดันบานประต

ะโรขึ้นมาทันที ป้องณวัฒน

ยกเข้าอย่างไม่เป็นม

รแน่ๆ ด้วยความที่คุณรีบ คุณมาสายไปเกือบครึ่งชั่วโมง

ถูกจัดวางไว้อยู่ในที่ของมันออกมาอย่างคล่

อเอ่ยปากไล่เขาอีกครั้ง เดินกะเผลกๆ

มาตั้งเยอะแยะ ผมตั้ง

แบบนี้ แค่หายใจใช้อากาศร่วมกับค

ตัวหมุนไปยังระเบียงสูดอากาศบริสุทธิ์

อีกครั้ง มันก็สมควรหรอก

อมาแล้ว ใส่ถ้วยจาน ก

กันอีกหลายวันนะ ยังไงญาต

กครั้ง หลับตาสนิทก่อนจ

รียกชื่อเขาเสียเต็มย

อัด ฉันจะถอนตัว” เธอว่าใส่หน้าของเขาแบบไม่เกรงใจ

วบร่างที่เซๆ เข้ามาหา สอดแขนรั้งเธอขึ้นสู่อ้อมแขน พา

่ไหม” เขารัดร่างของเธอแน่นเข้าไปอีก