ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 4 โบยนาง

จำนวนคำ:2210    |    อัปเดตเมื่อ:17/06/2024

มถึงคิดเรื่อง

ง แต่นางหาได

จริงที่

งอัปลักษณ์เพียงนั้นจ

ที่เขาเห็นอ้ายฉิงอัปลักษณ์จน

ย หากดื่มสุราคงคิดว่

อ๋องยิ

นตร์ ผู้คนต่างเล่าขา

งเล่าลือที่

วรจะพบนางดูสั

าไปในจวน เฉิงอ

องเป็นอ

นสบายอารมณ์ปิดเปลือ

งแต่ใครบ้างไม่รู้ว่าฝ่าบาทให้ความสำคัญเพียงใดในเมื่อบิดานางเป็นทั้งคู่เขยเกี่ยว

ที่ใบหน้าซีกซ้ายที่เผลอมองครั้งใดจึงต้องเบือนหน้าหนีเสีย ด้วยใบหน้าที

ี่ข้าถ

ยอาภรณ์น้อยชิ้นนางคงให้สององค์หญ

วดขึ้

เจ้ามาช่วยข้าสวมอาภรณ์ดีกว

ต้องไปตอนนี้ด

ปด้วยมัดกล้ามเปลือยเป

ื่องคาใจอยากจะถามให้รู้เรื่องก

ปถึงวังหล

ี่ รีบ

วังยิ่งแต่

ข้าอาจเสวยพร้

ห้อยเฉิงอู๋ก้มล

ม ก้าวเดินอ

งห

ะไรหอบม

ู๋ถวายพระ

พิ่งจะแต่งงาน คงไม่ม

ื่องอยากถามไถ่ อย่างท

าญจน หวงฉีจิ้งอดที่จ

่า

้ นางเองหาได้สะสวยอย่างที่ควรจะเป็น และอีกอย่างหากจะแต่งชายาให

ตรง

งฮองเฮาอีกทั้งใช้ชีวิตลำบากที่ตระกูลเหว่ย บิดาแม้จะเอ็นดูนางแต่นางก็ไร้มารดาคอย

หน้าที่อัปลักษณ์ของนาง เกรงว่ายิ่งจะทำให้นางพบกับความอัปยศมิสู

ไม่ก็แค่ทำหน้าที่กันไป ชายาเอกของเจ้าแต่งมาร่วมปียังไร้ทายาทสืบสกุล บางที

ีชดช้อยนั้นบางทีเจ้าลองมองนางเสียใหม่อาจ เปลี่ยนความคิดของเจ้าได้”หวงเฉิงอู๋ยั

ี้นางได้ยินเข้าก็คงไม่สบายใจเพราะนางยังคิดว่าเจ้ามิใช่คนที่มองใครแค่เพียงภายนอกเท่านั้น อีกอย่างฮองเฮาเอ็นดูหลานคนนี้ยิ่งด้วยขาดแม

ยาว หวงเฉิ

นอนกับนางก็เท่ากับข้าผ

ยโสอย่าง

ถูกแต่ หวงเฉิงอู๋ข้าอยาก

งอัปลักษณ์จนข้า ...

เป็นฝ่ายถ

กับข้า เด็กๆ

กเครื่องเ

้วยฐานะของอ๋องเฉิงอู๋จะมั่นคงได้ จะต้องมีข้าและฮ

๋ยอมนั่งล

ู๋ เข้

เสียใหม่หวังว่าเจ้า

ฉิงอ

ามมืด เจียวหยูไปนอนตามคำสั่งของอ้ายฉ

หน้า

กที่มารดาของคุณหนูมอ

ิ้นนี้เป็นของใครก

หนูบอกว่าให้ตามหา เจ้าของป้ายหยกอั

ตัวเองยามที่ไม่ได้แปะแผ่นหนังอัปลักษณ์นั่น ใบหน้าที่แตก

ามาในห้องทางประตูหน้าต่าง แม้จะมองไม่เห็นหน้า

นเป็

หยกไว้

..

เข้ามามีจุดประสงค์อะไ

ียงหวานใส

กลัวคนพ

เปลวเทียนสว่างไสวส่อ

ฝาดไปจ

น้าอัปลักษณ

ต้องกา

จ้าต้องการเ

ยฉิงใจเต

้นข้าจะร้องให้คนช

งร่างบางมากอดไว้มือ

้ายฉิงไปท

ทำอะไร”

ะไร เงี

ฉิงอู่โซซัดโซเซเข้ามาใ

ปิดปากกระโดดไปใต้แท่นน

า ร่วมแท่นนอ

ยฉิงถอยไป

ษณ์เพียงนี้ น่าจะดีใจที่มีคนอยากร่วมแท่นนอนกับเจ้า”เจิ้งอ้ายฉิงกัดริมฝีปากแน่น วันนี้วันอะไรกันทำไมต้

ั่วยวนข้าหน่อยบางทีข้าอาจ

้วยความรู้สึก เจ็บปวดและอ

าน

ัวและความตกใจไม่เคยต้องมือชายใด สะบัดมือจนเปลวเทียนดับลงความมืดปกคลุมอีกคร

ต้แท่นนอน จงใจ แตะเข้าที่เชิ

มาเป็นปลิดทิ้ง

เจ้า นำผู้ใดเข้ามา

วกว่า ทะยานออกจากห้องไปในทันที เจิ้งอ้าย

านัดแนะชายชู้เข้ามาหาถึงในจวนอ๋องขอ

img

สารบัญ

บทที่ 1 ขอหย่า บทที่ 2 ดังต้องมนตร์ บทที่ 3 แย่งชิงหญิงอัปลักษณ์ บทที่ 4 โบยนาง บทที่ 5 อย่าหวังว่าจะสมหวัง บทที่ 6 หวานล้ำ
บทที่ 7 อ้อมกอด
บทที่ 8 กลิ่นไหน้ำส้มแตกชัดเจน
บทที่ 9 ตอนพิเศษ
บทที่ 10 ข้าจะหย่ากับท่าน
บทที่ 11 สาบาน
บทที่ 12 คนอื่นรู้หมดมีเพียงท่านอ๋องไม่รู้ได้ไง
บทที่ 13 กอดเสียให้พอ
บทที่ 14 อืออออหวานจริง
บทที่ 15 กอดนอน
บทที่ 16 เมื่อดอกไม้เบ่งบาน
บทที่ 17 ตั้งชื่ออ๋องน้อยรอไว้เลย
บทที่ 18 มันแย่
บทที่ 19 พลิก
บทที่ 20 ข้าพบเจ้าแล้ว
บทที่ 21 ซาบซ่านถึงใจ
บทที่ 22 ข้ารักเจ้า
บทที่ 23 ดราม่า
บทที่ 24 ปั้นปึง
บทที่ 25 ผู้ใหม่
บทที่ 26 หวางเฟย
บทที่ 27 ใจแลกใจ
บทที่ 28 หิว
บทที่ 29 กลืนกิน
บทที่ 30 ฟางหลิน จิวอัน
บทที่ 31 หัวอกเดียวกัน
บทที่ 32 มองมาที่ข้า
บทที่ 33 หงส์ปีกหัก
บทที่ 34 ยาถอนพิษ
บทที่ 35 ชายาข้า
บทที่ 36 ถึงคราวจิวฮัว
บทที่ 37 ตลับทองคำ
บทที่ 38 ประทานงานเสกสมรส
บทที่ 39 จบบริบูรณ์
บทที่ 40 มาตามสัญญามาตามหัวใจเรียกหา
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY