อง ยามจื่อแล้ว (23.00-24.59น) พาม้าเหยาะย่างด้วยความอ่อนเพลีย ทิ้งตัวลงหน้าประตูไม้หน้

นเจ้าทิ้งข้าได้ง่า

ุงไป๋กวานอ๋อ