หมดความอดกลั้น ความคิดถึงแม้จะประเมินค่าไม่ได้ แต่ทำให้

ำตัว พอทุกอย่างเข้าที่เข้าท

อื้อ...” รพิชาสีหน้าบิดเบี้ยวเ