่ยคำลาอี๋ลู่ผิงอัน(เดินทางโดยสวัสดิภา

ย สมศักดิ์กระซิบเราไม่ได้ไ

ตั้ง90ปีแล้ว คง

องเดินไปที่ต้

าศอกกระทุ

กรพรรดิที่สาบสูญคงมีเงินมีทองมหาศาล หากไท่จูฮ่องเต้ไม่รักไม่ตามใจก็คงไม่

่ตั้งข

งสารเป็นฮ่องเต้ได้ไม่นานแล้วยังหายสาบสูญ

ี้สงสารเอ่ยปาก

ยู่ตรงนั้นแต่ไม่มีใครเ

ล้างสิ่งที่พระอัยกาทำไว้เสียหมดจนเอี้ยนอ๋

อคำยุยงของขุนนางก็ได้แต่อย่างว่า ผู้ชนะจึงมีสิทธิ์เขียนประวัติศาสตร์

สิเนาะพี่พริมจะได้ย้อนเวลาไปดู

บางคนก็ทำไปเพราะมีเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ก

็นตรงกลาง ทุกการ

้นี่แหละที่เป็นคนไม่ดีจะต้อง

็บเรื่องนี้เป็นความลับความจริงเราก็คงไม่บอกใครหรอกเรื่องมันผ่านมาตั้งนมนานตั้งสามสี่ชั่วอายุคน รัฐบาลจีนก็คงไม่มีใครสืบเชื้อสายมาจากจักพรรดิหย่งเล่อสักคนหรอก เ

ะเป็นอะไร”พริม

งนั้น ของกำนัลที่ว่าจะเป็นอะไรไ

ต่จะเป็นชาม กระเบื้องเคลือบ ห

องหวังสูงๆ จะได้มีแรงใจในการทำงาน ปะไปกันเ

ริมมี่นั่งซ้อนท้ายถูกเร่งเครื่องผ่า

าดตาเด่นเป็นสง่า ใบแปะก๊วยสีเขียวสด ต้นใ

ริมมีเงยหน้ามองต้นไป๋กว่อหรือแป๊ะก๋วยด้วยค

ยะถ้าใครสักคนจะฝังอะไรไว้ก็

ั้น ที่สวยๆ แบบนี้จะม

ต่เมื่อไหร่กัน"พริมมี

องนายนั่นมันต

ะพริมมี่ฮ่าาาา”สม

ยแค่ชอบเงินแค่ชอบจิกของมีค่าไปขายแล้ว

ีอะไรด

ยแล้วก็ ไม่ทิ้ง

้น ตกลงข