ด้ว่ะ ขอบใจ
ั้นกูไป
แล้วพึมพำคิดหาสาเหตุการเกลียดสีแดงของเธอเพราะการทำงานร่วมก
เกลียดสีแดง? อะไรที่เกี่ยวกับสีแดงมันจะมีผลกับเธ
าที่ศีรษะมีบาดแผลเมื่อคืนนี้เธอกลัวจนไม่มีสติเสียงกรีดร้องพวกนั้นมันดังอยู่ในหูของเธอไม่จบไม่สิ้นทางเลือกของหญิงสาวคือการทำให้ตัวเองหลับจึงได
ใครรู้จักฉันถ้าจะหนีไปใช้ชีวิตที่อื่นก็ไม่น่าจะมีปัญหา ไหนๆธัญญ่
นหลบหนีออกนอกประเทศก็เยอะมากพอที่เธอจะไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศได้สบายๆ เวลานี้กฤษณะก็ไม่ได้อยู่คุมตัวเธอไว้หญิงสาวจึงคิ
!!
แต่ฉันบอกเธอไว้ก่อนหากเงินในบัญชีของธัญญ่
ได้มาอยู่ในสภาพแบบนี้และเมื่อคืนถ้าฉันช็
มือนปลาซิวล่ะ คนอะไรเจอความมืดนิ
รและอีกอย่างหญิงสาวเองก็สูญเสียความทรงจำช่วงนั้นไปทำให้เธอไม่รู้เหมือน
ถ้าไม่บอกว่าเป็นตำรวจนะฉันคิดว่านายเป็นพ
หายดีแล้วสินะ ถ้างั้นก็เตรียมตัวกลับบ
ไรชายหนุ่มไม่ได้นอกจากทำตามที่เขาสั่งเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วทั้งคู่ก็ออกจากโรงพยาบาลมุ่งตรงไปที่บ้านของกฤษ
ำไมถึงได้บาดเจ็บแบบนี้” ป้าพ
่อ…
พักในห้องก่อนและก็ไม่
ย่างเคร่งครัดถึงแม้จะอยากรู้เรื่องจนใจแทบ
นะครับเห็นว่าเธอยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแ
ค
มากเลยนะคะเมื่อคืนเกิ
นหน้านี้ขึ้นมานิดหน่อย กฤษณะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดเกี่ยวกับเขาเพรา
ตุขึ้น อีกอย่างเธอก็เป็นพยานคนสำคัญถ้าเธอ
็นเสียงของคุณฟ้าสินะคะ ตายจริงน่าสงสารเธอจัง แล้วอากา
ปลอดภัยของตัวธัญญ่าเองการที่หญิงสาวเป็น
ม่รู้ว่าเธอจะอาละวาดขึ้นมาอี
ค
ดยที่ไม่สนใจขึ้นไปดูอาการของหญิงสาว กศิย
านเอาขึ้นไปให
อะค่ะคือป้าไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะคะป้าบังเอิญได้
กให้คุณฟ้าเธอรู้สึกไม่ดีพวกเราก็ทำตัวปกติกับเธอเลยนะคะไม่
์มอยเป็นไปไม่ได้เลยที่จะห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นระหว่างที่ป้าพรกำลังตั
งเหรอที่คุณฟ้าเธ
ื่องนี้เดี๋ยวนี้นะไปเตรียมของ
วลาเดียวกันเลยคุณเกรทกล้าเอาคนบ้าเข้ามาอยู่ใ
ักและได้กำชับหลานสาวว่าห้ามพูดเรื่องนี้อีกโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าธัญญ่าได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เธอแอบย่องออกมาจากห้องนอนเพราะไม่เห็
ธอเป็นคนสติไม่ดีและเพิ่งออกจากโรงพยาบาลจิตเวชมาด้วย หญิงสาว
ฟ้า กานขออนุญ
ข้างในกศิยากลับไม่เห็นหญิงสาวอยู่ในห้องเธอมองไปรอบๆห้องนอนของธัญญ่าและได้เดินไปหยิบกรอบรูปที่วางไว้บนโต๊ะข
ะคะเหมือนกับเรื่องเพิ่งจ
น้ำเรียกสติของกศิยาให้หันมามองยัง
พอดีว่ากานเอาอาหารเช้ามาให้ค่ะ พี่เกรทบอ
ย่างฉันก็เป็นแค่ผู้อาศัยห้องนี้ก็ไม่ใช่ของฉัน ฉันต่างหาก
ีแขกของพี่เกรทก็เหมือนแขกข
ง อาหารพวกนี้เป็นของชอบเธอทั้งหมดและหนึ่งในนั้นคือแกงแพนงที่พ่อของเธอชอบกินมากๆ หญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้และเริ่มทานข้าวทันที เมื่อแกงแพนงถูกตักเข้าปากไปคำหนึ่งธัญญ่าก็หวนนึกถึงพ่อกับพี่ชายและเธอร่วม