ายหน้าไปมาพร้

เจ้าดื้อดึงเช่นนี้จึงทำให้ไอเย็นเข้าแทรก ข้าเห็

ความเคยตัว หวางอี้จ

ข้ามาเสวยเช้า

ดน้ำหวานใ

ตาไม่กะพริบ พร้อมกับอมยิ

ยใหญ่ใจ

ูด มือก็สารวน

รื่องจ

วงแห่งนี้และในบรรดาองค์ชายทั้งห้า อีกทั้ง ใบหน้าหล่อเหลาหากจะเป

ิบที่ข้าง

จที่สุดใ

กอย่างนี้ข้าส่งเจ้าไปช่วยหอซักล้าง เ

ที่หุบปากนิ่ง น้ำหวานยิ

่องเสวย

สวยถูกวางลงบ

เจ้าฟังมากมายเมื่อวานพี่สาวนางก

์ต่อด้วยนิสัยจ้อไม

ดอกเหมยสีชมพูสลับกับสีแดง สวยงามราวกับภาพวาดของจิตรกรเอก พื้นกำมะหยีสีเขียวจากใบหญ้าตัดกับกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นสีแดงปนชมพูละลานตาน่าทิ้งตัวลงนอน ตัวตำหนักที่เป็นสีน้ำตาลสลั

จ้

ร่างสูงชะลูด ผิวขาวอมชมพูที่คุ้นตาใบหน้าหล่อใ

จื่ออ

ครให้เจ้าเ

วานให้คุกเข่าละล

างเพิ่งมาใหม่อาจตื่

ให้สถานการณืที่มองแ

่วยามต่อไปจำไว

นายจำฉันไ

งจะพบกัน ทำไมหวางอี้ตันถึงมีท่าทีเย็

าเลอะ

อซีกระตุกแขนเสื้ออย่างแร

าใจ แล้วท่านอ๋องของเราดุออกป

้ำหวานหน้า

รื่องเสวยไป ข้านั่ง

ส่งสาย

ใครๆ ก็รู้ว่า...เป็นคนที่เอาแต่ใจ ข้าเอาเครื่อง

ก่อนจะส่งถาดเค

เท่าไหร่หากแดดแรงมาจะทำอย่างไร ว่าแต่ทำไมองค์ชายหลงยุคคนนั้น

่างนั้นหรือเคยดูซีรีส์มาต้อ

สนุกอะไรถึงมาคุก

ะคิกคักของห

หายใจยาวใค

ที่งดงาม เช่นไรคนต่ำต้อยเช่นเจ้าถึง

๋องห้า จากอาภรณ์ที่นางสวมเกรงว่า