เ

ระดิ่งตรงหน้าประตูดังขึ้น โดยไม่ได้เงยหน้ามอง เพราะต้องจ

ัดดีคุณ

ะคนตรงหน้าตอนนี้คือไอ้คนปากหมาที่เจอเมื่อคืน และเจอหน้าแทบทุกวันตอนเย็น ก

ซื้อยาอะไรทุกวี่

อะไรก็ไ

ี่นี่ไม่มี เช

ว่าเขาจะพูดยียวนกวนประสาทผม

ต่อีกคำเก็บงำเสียงไว้ ซึ่งผมก็พอเด

กค้าคนอื่น" ผมเริ่มเอือมและออกปากไ

เชียลนะ" เขาขู่ผมพร้อมกับหยิบโทรศั

กนะว่าวันนี้มาซื้อยาคุมอีก" ผมพูดออกมาโดยไม่

อยากให้

เชิญครับ ประต

ทีหลังก็แล้วก

..." เขาตอ

ล้วนะ จะจ่ายเงินไหมถ้

ามอดทนเอาซะเลย" มีบ่นเบา ๆ นี่เขาเป็นคนประเภ

หวอไปเลย ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบไปยืนด้านข้าง ทำปากขมุบขมิบล้อเลียนลูกค้าของผม

ยืนอยู่ที่เดิม ผมออกปากไล่ยังไงก็หน้าด้านไม่ยอมไปสักที จนเป็นผ

ตกลงจะ

าหนึ่งแผง

ต่เขาก็ดันพูดแทรกขึ้นมาก่อน ซื้

ห้ พร้อมกับพูดขึ้นอยากรู้จริง ๆ เลยต้องหน้าด้านถาม มันหลายร

เขารับแผงยาเก็บใส่กระเป๋าเส

ช่ไหม" ผมถามและมันทำให้เ

ขาตอบผมตะกุกตะกัก มองไม่ออ

ังไง?" ผมย้อนถามลองเชิ

ดนี่แหละจะได้หมดแผงไว ๆ ถา

! เดี๋ย

้ำเท้าเดินออกไป คำตอบของเขาทำเอาผมต้องเบิกตากว้างด้วยความ