าดกลัวจนต้องตื่นขึ้นมากลางดึก หายใจแรงและมีเหงื่อชุ่มใบหน้า ความเจ็บปวดจากการถูกยิงทำให้หวาดหวั่น นับตั้งแต่เกิดใ

สามารถนอนหลับได้ แม้ว

อง รู้ดีว่าจือหานมักจะมากอดเธอหลังจากที่หลับไปแล้ว เธอรู้ดี แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ กลัวว

เปิดประตูห้องและเดิ

านตระ

เต็มพื้น คนรับใช้เห็นจงเซียนคลั่งก็ไม่กล้าเข้าไปห้าม กลัวว่าตัวเองจะเป็นรายต่อไป ในเ

นี้ เดี๋ยวปู่ตื่นขึ้นมาจะทำยังไง?” จงหล

้ว! แม่ให้หนูสงบสติอารมณ์ได้ยังไงล่ะ?”

บอดจริงๆ ที่ไปแต่งกับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเทียบลูกได้ อย่าโกรธเลยนะลูก

มตรงไหน ภรรยาของจือหา

พวกเขาจะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว

งเซียนมองแม่ด้วยสายตาไม่พอใจ “ยิ่งกว่านั้น

ห้อง เรียกลูกน้องที่ไว้ใจท

วางไว้เริ่มดำเ

ราบ ค

ี่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง ความรู้สึก

นอนจื

ดไฟก็รู้ตำแหน่งของเตียง จือหานนอนอยู่บนนั้น มีกลิ่นหอมบางอย่า

ยงต่ำ มองผู้หญิงที่เข้ามาใน

อนไม่หลับ” หลินซินมอง

อยู่ข้างๆ คุณจะได้ไม่กลัว”

เขาไม่โกรธแต่รู้สึกสงสารเธอ ความรู้สึกนี้ทำให้ปร

มองชายหนุ่มตรงหน้า

่า

กอดคุณ

ด้

ัก น้ำตาไหลเมื่อได้กลิ่นที่คุ้นเคย โชคดีจริงที่เธอยังได้เจอคนรักอีกครั้ง ความรู้สึกที่ได้

ง อยู่ๆ ก็เกิดภาพหลอน แต่กลับรู้สึกเหมือนจริงมาก ความเจ็บปวดในใจทำให้เข

หน้านี้เรา...

นรักกันในชาติก่อน

ึงที่ล้นเอ่อล้นได้ ในชาติก่อนเธอถูกบังคับให้มาอยู่กับตระกูลเฉิน แต่ในช

เธอจึงสังเกตเห็นว่า ร่างกายของเขาแข็งทื่อใบหน้าดูเคร่งเครียด เธอ

บ อาจเพราะเธอรีบเกินไป หากชายหนุ่มไม่พอใจจะทำอย่างไรดี แต่เธอประเมิน

.ฉันกลับไปนอนห้

อมแขนของเขาพยายามหนี เขาก็รู้สึกหวิวใจ

วหรือ? จูบคนอื่นเขาต้

ใจอุ่นของเขาล้อมรอบร่างกาย ร่างใหญ่ของเขาจู

ทำไมตอนนี้ไม่ขยับแล

นเตียง ร่างกายของทั้งคู่มีเพียงชุดนอนบางๆ ที่คั่นไว้ ความร้อนของร่างกายที่แนบชิดกันทำให้ทั้งคู่รู้สึกเดือดพล่านหลินซินถูกกดบนเตียง มือของเธอ

อเพียงชุดชั้นในบรรยากาศในห้องยิ่งร้อนแรงขึ้น การเล้าโลมของเขาทำเอาเธอสต

ันรุ่

า ก้มลงมองรอยจูบบนและก็ถอนหายใจ ไม่ว่าจะในชาติก

ดเพลินกับเช้าอันสงบ ท่านปู่ของเขาที่นั่งอ

้าจังไม่อยู่กับหลิ

่ตื่นเช้าเกินไป

่ใช้ไม้เท้าทุบพื้นด้วยความโกรธ จือหานปกติไม่

้เถียงกัน เธออดหัวเราะไม่ได้จือหานหันไปทางซ้าย

าแต่เช้าเลยคะ?” หลิ

ระกูลเฉิน ปู่ต้องมาดูให้แน่ใจว่าหลานชายของปู่ไ

่ะคุณปู่ จือห

จทันที เขาหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจไม่ผิดหวังเล

สุนอี๋มองดูภาพที่แสนสุขนี้ด้วยความดีใ

อะ” จือหานจับมือหลินซิน และพา

งแต่เช้า แต่กลับถูกหลานชายทิ้งไว้

นี้ไม่มีปู่

คุณปู่ หนูก็อยู่ตรงนี้ด้วยไงคะ” หลิ

รเหมือนก่อนหน้า จากนั้นทั้งเขาแล

ิน ใบหน้าของคนรับใช้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม บรรย