้าง บัดนี้ว่างเปล่าดุจภาพสะท้อนของ

้แล้วใช่ไหมคะ"

ล่าที่ไม่อาจสัมผัส ใต้เท้าที่เหยียบอยู่ก็ไม่มีพื้น เห็นแต่ดวงดาวนับสิบเคลื่อนโคจรไปตามว

นี้ให้ความรู้สึกประหลาด มีทั้งความพิศวงและน่าเลื่อมใสปนๆ กั

น" น้ำแกงในถ้วยยังอุ่น ส

างกับเจ้า ถือเป็นของปลอบใจที่

าเองก็ไม่รู้กันแน่ ต้าเหนิงคร้านจะเดาใจ เพราะทำไปก็เท่

ครั้ง และถุงเฉียนคุนหนึ่งใบ จงเลือกใช้ให้ดี" พูดจบผู้

้อตัวเล็กๆ บินออกมา

่ก็ไม่มีสิ่งใดตอบรับมา พริบตาเดียวเบื้องหน้าก็ว่างเปล่า เหล

งดื่มมันเท่านั้น หญิงสาวหลับตาปี๋กลั้นจำดื่มไปรวดเดียว ถ้วยกร

นอยู่ก้นแม่น้ำ ตะเกียกตะกายแทบตายเพื่อไม่ให้ชีวิตที่สอง

มันจะเป็นไปไ

รงจำที่สะเปะสะปะให้เข้าที่ เดินมาได้ไม่กี่เก้าเด็กหญิงวัยเจ็ดขว

ขึ้นในอนาคตนางก็ต้องยอมรับว่าตอนนี้ตนคือเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบที่ชื่อเป่าเป้ย ไม่ใช่ต้าเหนิงอีกแล้ว เด็กหญิงตัว

พอมีแสงสีเรืองๆ อยู่ทางตะวันตก ทว่าหลังจากนางเดินมาได้ไม่

ไปยังกระท่อมเล็กบนเนินเขา บ้านหลังเล็กมีแสงตะเกียงลอดออกมาริบหรี่ นางผลักประตูไม้เก่าๆ เข้าไป เสียงเอี๊ยดอ๊าดบ่งบอกถึงความผืดเคืองของวัสดุที

ร้อมกับร้องโยเยขึ้นมา เป่าเป้ยอุ้มเขาให้ออกห่างไปกว่าเดิมเล็กน้

ม่

้แน่น ดวงตากลมโตจ้องมาเหมือนคาดหวังอะไรบางอย่าง เด็กหญ

อไฟในเตาให้ความสว่างแล้วจุดตะเกียงเพิ่มหลังจากวางน้องไว้บนตั่งไม้เก่าๆ ด้านหลัง แม้เรื

าหกแผ่นที่วางอยู่ก็คงไม่ช่วยให้อิ่มท้องแม้แต่คนเดียว เด็กหญิงถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ เป่าเป้ยยังไม่ละความพ

อบครัวนี้น่าสงสารเกินไปแล้ว! ไม่สิ มันน่าจะรู้

็อุ้มน้องวัยสิบเดือนเศษไปที่ห้องนอนด้านใน นักพฤษศาสตร์ในคราบเด็กเจ็ดขวบอุ้มน้

ลังพักผ่อนอยู่จึงรู้สึกตัวขึ้นมา

ยังมุมห้อง บนนั้นมีสตรีร่างกาบซูบผอมผู้หนึ่งนอนอยู่ แค่จะยันตัวเองขึ้น

ปล่า" เมื่อบุตรสาว