วา.

ยายามทำใจให้เย็นไม่เหวี่

มาจูงมือฉันแล้วพาไปนั่งข้างๆพี่ภู ยัยนั่นมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจ ต้อ

พ์บอกพี่ภูแต่ดูเหมือนเขาจะไม

ต่กลับคุยกับยัยนั่นต่อ ยัยนั่นก็หันมองมาที่ฉันอีกรอบแล้วยิ้มเยาะใส่ ฉันกำหมัดแน่นด้ว

น้ำเสียงที่พี่ภูคุยกับยัยนั่นเต

กิจสาขาเดียวกับที่พี่ภูเรียนเลยนะคะ^^"

ับพี่ว่าเราไม่ชอบเรียนบริหารอย

้ว่าพี่ภูเรียนสาขานี้เอินก็เกิดแรงบันดาลใจค่ะเอินคิดว่าถ้าเอินเรียนจบเอิน

้มม

่อย" ฉันพูดแทรกขึ้นมาโดยไม่ส

สียงที่พี่ภูพูดกับฉันมันช่างต่าง

ม่เกี่ยว" ฉันพูดจงใจให้ยัยนั่นรู้ต

ฉันโคตรเกลียดเลยกับน

แต่ฉันไม่ตอบแล้

อยแต่ฉันรู้ดีว่ามันกำลังตอแหลให้พี่ภูเห็นใจมันฉันอยู่กับมันมาตั้งแต่เด็กทำไมฉันจะ

ี๋ยวพี่มานะ" พี่ภูยิ้มสดใสให้กับมันก่อนจะห

้าพิมพ์ก็เหมือนจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังไม่พอใจท่านรีบเดินมาจับมือฉันไว้แล้ว

นชาของเขารวมถึงสรรพนามที่เรียกทำให้ฉันอดน้อยใจไม่

บใครไปกับย

ม่ตอบแล้วก็หันหน้าออกไปอีกท

ับนังเอินมันใช่ไหม" ฉันดึงแขนพี

ตาที่ส่งมามันเกือบทำให้ฉันร้องไห้

ไม่ใ

ธิ์อะไ

่าที่คู่ห

เพราะฉะนั้นฉันจะไปไหนกับใครมัน

์อัยไม่สนแต่อัยไม่ยอมพี

่เง่าได้ป่ะว

อัยงี่เ

มีใครอยู่หร

ี่

นเดิมหัดทำตัวให้น่ารักมั่งเผื่อคนอื

อนยัยนั่นนี่ดีทุกอย่างอัยมันไ

....

ามว่า

ใช่แ

ภู!!

ทีรู้หรือเปล่าว่าเธอแม่งโคตรน่ารำคาญ" พูดเส

ายัยนั่นแล้วก็จูงมือพากันเดินออกไป

น้อยนั่นไปไหนไม่ได้ท

คู่หมั้นไม่ใช่

ล้พี่ภูนะ ออกไป!!!" ยัยนั่นยิ้มเยาะฉันเบะปากใส่ฉันท

ำออยชัดๆ ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยัยนี่ทำแบบนี้ มันทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้วและทุกครั้งก็จะต้องเป็นฉันที่เป็นฝ่า

ให้มากฉันรู้

ดินเข้าไปอุ้มมันซึ่งฉันไม่ยอมเป็นอันขาดฉันรีบดึงแขนพี่ภูไว้แต่พี่ภูกลับสะบัดแขนฉันออกอย่างแรงจนฉันเซไปทางด้านหลังโชคดีที่ป้าพิมพ์มาประคองหลังเอาไว้ทันไม่อย่างงั้น

ะ!!!!นังลูกเมียน้อยแกมันชอ

ั้ยวะ!!!" พี่ภูตะคอก

ป้าพิมพ์ต่อว่าพี่ภูซึ่งมัน

เข้าข้างยัย

นปกป้องป้าพิมพ์เพราะยอมไม่ไ

ไม่มีสนใจชอบเรียกร้องความสนใจรู้บ้างหรือเปล่าว่ามีแต่คนเขาเอือมละอา

ยายามทำเหมือนไม่แคร์