ีป้าสักคน แล

นะคะคุณท่าน ขอตัวไปเก็บเสื้อผ้าเลยละกัน” ป

็เสียชีวิตไปตั้งแต่ลูกเล็ก ๆ ก็ได้ประนอมนี่แห

้พ่อมาเยอะแล้ว” เขานึกไปถึงใบหน้าที

หลาบแก้วสะดุ้งตื่นขึ้นด้วยความหวาดกลัว สองมือของเธอยังคงถูกมัดไพล่หลัง แต่

ืดสนิท มีเพียงแสงเล็ดลอดจากภายนอกเข้ามาเพียงน้อยนิด เธอหายใจแรงด้วยความหวั่นใจ หัวใจน้อย ๆ ที่อยู่ภายในอกเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกมาข้าง

ทำให้เธอบ้าได้ ร่างกายที่เปียกโชกในอาภรณ์ที่ชุ่มไปด้วยน้ำทำให้เธอหนาวสั

ล้ว แต่ไม่ใช่ ผู้ชายคนนี้กำลังจะใช้มันตัดชุดที่เธอใส่ เสียงความคมฉับที

ละล้นออกมาเปลือยเปล่า เธอส่งเสียงถาม แต่มันไม่ได้มีความหม

ยงกางเกงในตัวจิ๋วเพียงตัวเดียว ลมที่พัดวูบมาทำให้ร่างกายของเธอเริ่มหนาวสั่น

ันเดิมตัดเชือ

กไอ้หนุ่มคนนั้นอย่างแรง ผลของมันทำให้

ีย

านออกเสียง เจ็บ

ทบเข้ามาที่ใบหน้าของเธอเต็มแรง เธอฟังเสียงหายใจข

นี้อย่าฤทธิ์เยอะ” เ

าร่วงเผาะ นี่มันเว

ั่นสะท้านนั้นให้ลุกขึ้นนั่ง ลมหายใจของผู้ชายคนนั้น

มของเธออีกหรือ” ฟ

ุมหลังมือของเขาที่กำลังลงน้ำหนักขึ้นเรื่อย ๆ กุหลาบแก้วกำลังพยายามแกะมัน แต่

ำอะไรฉันได้เป็น

และเธอยังคงได้กลิ่นโคโลญที่ออกมาจากร่างกายขอ

inten

เป็นกลิ่นเดียวกับที่เธอซื้อให้กับคุณพ่อตอนไปเ

ค

นหลัง เขากำลังจะแกะผ้าที่รัดปากของเธอออก กุ

ห้ามพูดมาก ฉันมันคนบ้า และไอ้เสียงแหลม ๆ

สองถันที่เปิดเผย อย่างน้อยก็ให้พ้นจากสายตาของเขา กิริยาปัดป้องทำให้เขาทำเส

รอง ลมเย็น ๆ ที่ลอดผ่านช่องฝาไม้ไผ่ที่ประสานกันไม่แน่นมีรูน้อย ๆ ทำให้ร่างกาย

ปงานเมื่อคืน กรุ่นเข้ามาในจมูก เรือนร่างที

งกายของเธอสมส่วนและงดงา

่พยายามขมวดปมผ้าเอาไว้ที่หน้าอก เนื้อหนังและ

่ยปากถามเขาเป็นคำแรก น้

เธอผวาสั่นเป็นเจ้าเข้า ขยับร่างกายถอย