่อนจะก้มหน้าลงไปมองมือที่ประสานกันอย

ราสองคนไม่เคยเจอ

งจะจำคนผิดแน่ ๆ ค่ะ ดิฉันก็บอกแล้วว่า

้นมามองผมสิเว

ินว่า เธอไม่กล้าสบตากับเข

นแหละ” เข

ใบหน้าและสายตาไปตลอดหร

ามานั่งกับผมในห้องนี้ ผมนั่งอยู่คนเดียว ห้องม

านั่งในห้อ

. ฟังไม

ของมันเยอะน่ะค่ะ ถ้ามาเก็บเ

ยบร้อยได้ แล้วผมก็ไม่เห็นน่ะว่า ข้าวของของแย้มน่ะ ก็มี

ยง คงจะอึดอัดตายหายใจไม่ออกพอดี หากต้องมานั่งอยู่กับ

ทำ ทำตามนั้น” หน้

ิฉันกับท่านประธานทำงานเพียงแค่สองค

ึงคำของเรืองริน สรุปว่า

นน้อยอย่างนี้ไม

อ้อม

้าว ไปทำงาน ไปดูงาน หรือว่า

ะมาณน

เธอได้นะ เธอสามารถคุ

ม่ได้ว่าคืนนั้นเธอพร่ำพูดเล่าเรื่องอะไร

ียกผมว่าท่านปร

ห้เรียกว

กว่าค

ุณ

ที่เธอแทนตัวเองว่าดิฉัน ฟังแล้วห่างเหินกันจัง

คยใกล้ชิดก

มกริบแฝงไปด้

ระธานเรียกดิฉั

อเล่

ัก

ฟักแฟง

ต่ดิฉันชื่อว่าฟักแฟง หรือว

้วย เวลาที่อยู่ในต้มจืด แต่

ึงคือเรื่องอะไรกันแน่ เรื่องบนเตี

รียนรู้งานกับแย้มนะ ถ้าแย้มลาคล

ฉันกลับไปทำงา

ุกขึ้นอย่างรวดเร็วแทบเดินขาขวิด เปิดประตูออก

าเจอเขาที่นี่เลย ตาย ๆ ฉันจะทำยังไงดี ฉันต้องตายแน่ ๆ

ันต้องมั่วว่า ฉันน่ะไม่เคยรู้จักเ

เคยนอน

ี่ย ไม่เคย ไม่เค

คำนั้นไปจนถึง

แล้ว เอ๊ะ! มีอะไรคะทำไมทำหน้าแ

คุณภูรีหล่อได้ขนาดนั้น หล

ี่ช็อกกว่านั้

งอะไรเ

” มุกรวี

นี้พี่แย้มจะสอ

าแย้มลา จะไม่มีใครสอนงานคุ

ีแล้วไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป

อกค่ะ เพราะว่างานไม่เยอะหร

ำงานฝ่ายบุคคลอย

ขาฯ บางทีก็ต้องไปกินข้าวกับบ

เราสั่งข้าวมาก

ด้

ให้ เขาบริการ

ค

ค่ะ อันนี้แฟ้มประชุม บางทีก็ต้อ

ำเองหมดเลย

แฟงจะท

่แล้วค่ะ มาที่นี

นั้น ยังไม่ตอบพี่เลยว่าคุณภูหน

ู่ค่ะ สงสัยสาวจะ

หาเลยค่ะ แต่แฟงอยู่ที่นี่ กลางคืนอาจจะมีนะ ถ้าเห็นมาเม

าง ๆ นั

ับมาจากกรุงเทพฯ ดึก แฟงไม่

าดู ได้ยินเสียงก็สะดุ้งตื่น จึงลุกเ

ารักอยู่นะ ไม่ค

ั่งถอนห