วามเรียบเฉยไร้อารมณ์ หม่าเยี่ยนถิงจัดการปอกเปลือกหัวมันนำลงไปต้มรอให้เปื่อย พวกนางไม

เช้านี้ ความสดใสของเด็ก ๆ เป็นสิ่งนางอยากให้คงอยู

านของนางตอนนี้คือการเป็นแม่ ถ้าพวกเขาไม่อยู่ในสายตา ก็ไม่จำเป็นต้องรักษา

ริง ๆ ที่อดทนฝ่าฟันมันมาได้ แน่นอนว่าหม

ปล่าถางวัชพืชรอบบริเวณบ้านรอไปพลาง สวนของบ้านหลังนี้ไม่ได้กว้างข

ในใจ กระทั่งเด็ก ๆ หลับมา น

พวกข้ากล

เดียวไม่

แบกถังน้ำใหญ่ไม่ได้ ต้

ตรสาว นางลูบผมบุตรสาวตัวน้อยเบา ๆ ก่อนเบนส

ูบศีรษะเขาเบา ๆ เช่นกัน ไม่ให้เข

รับคำชมรู้สึกหัวใจพองโตจนเก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่ เด็กชายยิ้มกว้างแข

ๆ เจ้าคะ" หนี่เหวินเบิกตากว้างมองมารดาอย่างตกตะลึง ก่อนจะกล่าวออกมาจากหัวใจด

้องยิ้มเยอะ

ความหวังนี้ อยู

ตชีวาเป็นอย่างมาก ซึ่งทำให้หัวใจที่ด้านชาของนางรู้สึกอ่อนนุ่มขึ้นมา

ละถังน้ำแล้ว หม่าเยี่ยนถิงคิดพิจารณาว่าหาทำรถเข็นขึ้นมาอาจจะง่ายขึ้

ี้ไปนางต้องช่วยเหลือตัวเอง เพื่อเลี้ยงดูเจ้าก้อนแป้งน้อยที่ร่างเดิมทิ้งไว้ให้นางไ

วไปทานข้าวเสีย หลังจากนั้นแม่จะไปตักเอง" หม่าเยี่ยนถ

ต่.

่างรักใคร่ ก่อนจะสั่งสอนไปด้วย พวกเขารู้ความมากขนาดนี้ก็น่าดีใจมากแล้ว แต่นางก

สีหน้าจริงจัง ยิ่งได้รับคำชมยิ่งเชิดหน้าเล็ก ๆ นั่นอย

"

ล้ ๆ จากที่แอบนับในใจแล้วเทียบเวลาใช้ราวเที่ยวละหนึ่งจอกชาไปกลับ เท่านี้นางก็คาดเด

ำรับอย่างง่าย พวกเขาไม่เรื่องมากและไม่บ่นเพราะรู้สถาน

นเอาก็ทานได้แล้ว เหลือถึงพรุ่งนี้เช้าด้วยอย่

นดีหรือไม่" หม่าเยี่ยนถิงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยบอกอย่างเอ็

่นนั้นก