น นางหาจนทั่วแล้วแต่หาลูกชายทั้งสองไม่พบ สวนหลังบ้านก็ไม่มี เมื่อไปดูในห้องเก็บฟืนถึงได้

นที แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้ก้าวขาออกไปพ้นประตูบ้านก็พบว่าสองพี่น้องจูงมือกันกลับมา และ

พักผ่อนหรือ เจ้ายังไม่หายดีด้วยซ้ำ เสียนเอ๋อร์เหตุใดเจ้

จะลืม ท่านพี่บอกว่าหายแล้ว อยากออกไปเดินเล่น พวก

่ว่าเจ้ารบเร้าให้พี่ให

นน้องชายออกไป ข้าหายแล้วจริง ๆ ขอรับ ข้านอนมากเกินไ

เลย พวกเราได้ของกินกลับมาเยอะแยะเลยขอรับ”

ในบ้านดีกว่าขอรับอย่

สียขนาดนั้นมันไม่อร่อยหรอกนะลูก แม่ขอโทษพวกเจ้าพี่น้องที่แม่ไม่มีความสามารถมากกว่านี้นะลูก ทำใ

ีชื่อว่าผักบุ้งขอรับ เพียงแค่ผักบุ้งชนิดนี้เจริญเติบโตได้ดีในน้ำ เป็นคนละพันธุ

านี้เราก็มีเนื้อกินแล้ว” หยางเสียนพูดไปรื้อของในตะกร้าออกจนหมด เสิ่นซื่

่ ไม่ถูกสิปลาพวกนี้ว่ายน้ำเร็วมาก พวกลูกไม่รู้วิธีจับปลาเหตุใดถึงได้จ

ปลาขอรับ ท่านแม่อย่าไปบอกใครเชี

รไม่ควรพูด เจ้าเห็นแม่เป็นเด็ก ๆ หรื

สัตว์ป่าในเมืองขอรับ ข้าก็เลยลองทำตามที่ได้ยินมาเท่านั้น ปรากฏว่ามันได้ผล ต่อไปนี้พวกเราจะมีปลากินทุกวันขอรับ ท่านแม่ขอรับ เราแบ่งปลาไปให้บ้า

ะ เช่นนั้นหน่อไม้กับผักบ

เล็กน้อย ต้มจนหน่อไม้สุกจากนั้นท่านแม่นำออกมาล้างน้ำและชิมดู ถ้าย

ีนี้ลูกก็ได้ยินพวกน

นอยู่ด้านหลัง เขาไม่ได้อยากจะโกหกสักหน่อ

านะยากจนเสียส่วนใหญ่ มีเพียงหลานชายของหัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้นที่มีโอกาสได้เรียนหนังสือในตำบล ทั้งสองคนเดินมาได้ไม่นานก็มาถึงบ้านของท่านปู่ ถึงแม้ว่าบ้านของ

บ ป้าสะใภ้อยู่บ้านหรือไม่ขอรับ” หยางเสียนยังคงเ

าด้วย หลานหายดีแล้วหรือ ถึงได้ออกมาข้าง

าได้เลยเอามาให้ท่านป้าสะใภ้ต้มน้ำแกงบำรุงให้ท่าน

็กลับแล้วล่ะ ส่วนป้าสะใภ้ของเจ้าไ

ลาไปไว้ที่ห้องคร

ะ” หานซื่อยกตะกร้าเข้าไปในครัว หลังจากเอาใบไม้ที่ปิดอยู่ด้านบ

าให้ย่ามากขนาดนี้ หลานเอาไปขายให้บ้านต

ปู่ ท่านป้าสะใภ้ รวมถึงทุกคนในครอบครัวของพวกเราร่างกายแข็งแรงมากกว่าขอรับ ถ้าหากร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บป่วยเราก็ไม่ต้องหาเงินเพื่อจ่ายค่ายา

ับบ้านดี ๆ ล่

่อนนะขอรั

็กนั้นแต่งออกไปอยู่หมู่บ้านอื่นไม่รู้ว่าจะได้รับความลำบากใจจากแม่สามีบ้างหรือไม่ เพราะครอบครัวของนางยากจน สินเดิมเจ้

ะไรอยู่ดูแล้วท่าทางทุกข์ใจไม่น้อย นางเองก็ร่างกายไม่แข็งแรงตั้งแต่คลอดลูกคน

้เจ้าคะ แล้วนี้ เด็ก ๆ ยังไม่ก

ๆ ยังไม่กลับมาหรอก เจ้ารีบไปตากผ้าเถอะ ประเดี๋ยวแม่จะไปทำกับข้าวร

นซื่อถามออกมาด้วยความตกใจ หยางเสี้

หลังบ้าน เลยแบ่งมาให้พวก

้าค

ีก็แบกฟืนกลับมาพร้อมด้วยลูกชายทั้งสามคนของนาง หยางเซวียน อายุ 10 ขวบพี่เป็

้าร้องประท้วงแล้ว” หยางอินตัวน้อยวิ

วามตะกละเอาไว้

งว่าข้า” หยาง

ะได้ล้างมือมากินข้าว เซวียนเอ๋อร์หลานพาน้องเอาผักป่

ับท่

เพื่อเตรียมกินมื้อกลางวันที่ล่าช้ามานาน เพราะวันนี้พวกเขาปู่หลานออกไปหาฟ

ันนี้เจ้าทำอันใดกิน ข้า

กงปลาน่ะสิ เสี้ยวเอ๋อร์กับเสียน

เอาปลาม

จับมาจากลำธ

ี้ยวเอ๋อร์

อร์บอกว่าจับเองก็จับเองสิ

าก เสี้ยวเอ๋อร์อาจจะมีวิธีจับปลาก็เป็นได้ หากว่

ทำให้หลานลำบากใจ เสี้ยวเอ๋อร์ยังบอกว่าหากจับปลาได้อีก

ข้าใจ

ำมาต้มตากแดดเพื่อเก็บไว้เป็นเสบียง หลังจากจัดการหน่อไม้เสร็จแล้ว หยางเสี้ยวล้างผักบุ้งมาส่งให้ที่ห้องครัว เสิ่นซื่อผัดผักบุ้งใส่เพียงเกลือนิดหน่อยเท่านั้น และผัดห

บมา ไม่เช่นนั้นท่านพ่อก็จะไ