็กลับมาได้เสียที ความกังวลใจที่มีตลอดหลายวันมานี้ ก็สามารถวางลงได้แล้ว หยางเสี้ยวเองก็อดที่

ู้เป็นสามีกลับมาด้วยความปลอดภัย ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรร้ายแรงขึ้นกับเขาอย่างที่นางเป็นกังวล เพราะ

ท่านกลั

ั้งนี้ไปเสียหลายวันพวก

ออกมาไม่ได้ หยางเทียน บิดาในชาตินี้ของเขามีหน้าตาเหมือนพ่ออาทิตย์อย่างไม่ผิดเพี้ยน ราวกับว่าเป็นคนคนเดียวกันเสียอย่า

ชายคนโตออกมาต้อนรับ จึงคิดจะถามกับภรรยาถึงลูกชาย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยปาก หยางเทียนกลับเห็นลูกชายยืนร้องไห้อย

ร เกิดอะไรขึ้นกับลูก เหต

่อเห็นพี่ชายร้อ

่านเป็นอะไร บาดเจ็

ยวันมานี้บุตรชายคนนี้ของนางไม่เคยแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็นอีกทั้งยังหาเงินเข้าบ้านได้ ทุก ๆ วันจะขึ้นเขาไปหาของป่า ทั

ลูกดูน้องชายของลูกสิ เสียนเอ๋อร์ร้องไห้เพราะกลัวว่าพี่ชายของเขาจะเป็นอะไร

อท่านพ่ออีก ข้าเสียใจมาก ตอนที่ข้าไม่สบาย ข้าคิด ฮึก ว่าข้าจะตาย

วยเขาออกจากบ้านไปทั้ง ๆ ที่ลูกชายนอนป่วยอยู่ โชคดีเหลือเกินที่ลูกชายหายแล้ว

ป่วยได้ แต่ตอนนี้พ่อกลับมาแล้ว เจ้าอย่าร้องไห้อีกเลยนะ พ่อไม่ดีเองที่

้องไปหาเงิน เพียงแต่ .. เพียงแต่ข้ากลัวว่าจะ

เรื่องราวร้าย ๆ ผ่านไปแล้ว พ่อดีใ

ลืมไปล้างมือให้เรียบร้อย อย่าลืมช่ว

างมือกันเถอะ วันนี้มีเนื้อไก่ฟ้าด้ว

งตานะลูก วันนี้เจ้าเหนื่อยมามาก

ับท่

นเสื้อผ้า จะได้กินมื้อเย็น มีอะไ

ากเจ้าแล้

ท่านแม่ยกกับข้าวออกไปจัดวางที่โต๊ะ ส่วนหยางเสียนช่วยเตรียมชามกับตะเกียบ

้องโถงของบ้าน เขาเห็นลูก ๆ กำลังวุ่นวายจัดโต๊ะอาหารอยู่ กลิ

นหน่อไม้ผัดไก่ออกมาวางเป็นอย่างสุดท้าย อาหารค่ำก็พร้อมแ

นกับพ่ออาทิตย์ของตัวเอง ตอนนี้เขาไม่คิดอยากจะกลับไปที่โ

ีใครล่วงรู้ความในใจของเด็กชาย เสิ่นซื่อเรียกให้พ่อลูกรีบ ๆ นั่งลงกินข

้ว เสี้ยวเอ๋อร์อาหารของเจ้าเส

เอาใส่ชามข้าวของมันเสียตอนนี้

อยู่ที่บ้านเราได้ล่ะ” หยางเทียนถามออกมาด้วยความสงสัย เขาไม่

กลับมาจากป่า

หมาป่าไม่ใช่ว่ามันอยู่ในป่าลึกไม่ใช่ร

กับดักที่ลูกวางเอาไว้ก็เลยเอากลั

ชียวนะ นี่ยังมีหน่อไม้นี่อีกอร่อยมากเลยล่ะ”

ษนะ แต่ลูกเก่งมากที่สามารถดูแลน้องชายและท่านแม่

พรานที่เราพบตอนไปขายสัตว์ป่าในเมืองเป็นคนสอนข้า และยังมีเรื่องราวอีกม

าก แต่อย่าได้เข้าป่าลึกไปเป็นอันขาด เ

ข้าวเสร็จข้ามีเรื่องจะ

ย่ามัวคุยกันอยู่เลย ดูหน้าแม่ของลู

สอนลูกแบบนี้ไ

ินน้ำแกงปลาได้หรือไม่ขอรับ ท่านพี่เหลือปลาเอาไว้ให้ท่านแม่สักสองตัว

อาไว้ให้ท่านแม่ต้ม

ขอรับ ท่าน

ไรกับหยางเทียนผู้เป็นน้องชาย เขากลับบ้านมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้งภายในใจ เงินที่แ

ด้วยเงินจำนวนแค่นี้มันไม่พอเลยจริง ๆ หันมองดูลูกชายทั้งสาม เสื้อผ้าที่ใ

ภาพบ้านที่ผุพัง ในใจหยางเทารู้สึกขมปร่าขึ้นมาทันที เขาไม่รู้ว่าตั

ผัดหน่อไม้ ผัดผักป่า เพียงแค่อาหารสามอย่างนี

กมายในตอนที่เขาไม่อยู่บ้าน แต่หยางเทาไม่ได้ซักถามอะไรมากมายในตอนนี้ เอาไว้รอกินข้าวเสร็จแล้วเขา

ญแล้ว เสิ่นซื่อเก็บกวาดทำความสะอาดโต๊ะอาหารและล้างถ้วยชามอยู่หลังบ้าน หยางเสียนยังคง

อยากปรึกษากับท่านพ่อตอนนี้

อ ลูกไปเอ

อนนี้เขารู้สึกว่าอยากวิ่งไปต่อยหน้าลูกชายผู้ใหญ่บ้านมากจริง ๆ เป็นถึงผู้นำหมู่บ้านทำไมถึงได้มีจิตใจชั่วช้าเช่นนี้ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะรู้เรื

รของผู้ใหญ่บ้านไม่ได้ พวกเราคงต้องเดินเข้าเมืองไปเองขอรับ ผูเถาอีกครึ่งหนึ่งข้าแบ่งให้บ้านท่านลุงใหญ่ไป ตอนนี้

้าให้ดี ส่วนเรื่องผูเถาพ่อจะเอาไปขายให้โรงเตี๊ยมเอง ส่

มีวัวเป็นของตัวเอง ถึงตอนนั้นจะขนอะไรไปขายย่อมสะดวก ตอนน

เอาล่ะลูกไปพักผ่อนได้แล้ว พ

ับท่