ด้วยพรมลายดอกโบตั๋นสีแดงสดที่ปูยาวไปจนถึงโต๊ะอาหารกลางห้อง ผ้าม่านผ้าไหมสีทองที่ห้อยระย้าลงมาจากเพดานสลักด้วยลวดลายมังกรและหงส์ ซ

ทองคำ บนโต๊ะมีจานอาหารหลากหลายชนิดจัดเรียงไว้อย่างงดงาม ทุกจานเป็นอาหารเลิศรสที่ถูกจัดเตรียมด้วยฝีม

ของเหล้าหมักที่ส่งกลิ่นเย้ายวน ทุกอย่างในที่นี้บ่งบอกถึงคว

มหรูหรานี้ นางรู้สึกเหมือนตนเป็นเพียงบุคคลเล็ก ๆ ท่ามกลางความอลังการที่ล้อมรอบ นางส

ต็มไปด้วยความเด็ดขาด แม้จะมีอายุมากแล้ว แต่ก็ยังคงความสง่างามไว้ไม่เสื่อมคลาย ข้างกายเขาคือไป๋เสวี่ยชุน ภรรยาผู้สง่า

ึ้นเมื่อเห็นเสวี่ยหนี่เดินเข้ามา เขามองลูกสาว

ขณะก้าวเข้ามานั่งที่เก้าอี้ด้านข้างของมารดา แ

ในใจ แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางความหรูหราและความรักของครอบครัว แต่ในหัวใจของนางกลับรู้สึกว่าง

ารพิเศษไว้เพื่อเฉลิมฉลองที่เจ้ากลับมาจากการพักผ่อนในสวน หวังว่าเจ้าจ

น้าตาน่ารับประทานเจ้าค่ะ" นางตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แ

ประทานอย่างช้า ๆ การสนทนาในมื้อนี้เป็นไปอย่างเรียบง่ายแล

ดำเนินไปด้วยความเรียบง่าย แต่แล้วบรรยากาศที่อบอุ่นก็เริ่มแปรเปลี่ยน เมื่อไป๋เจิ้

วามเงียบที่เริ่มปกคลุมอยู่เหนือโต๊ะอาหาร นางเงยหน้าขึ้นมองบิดา

ะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จ

ฐานะบุตรสาวคนโตของตระกูลไป๋ การแต่งงานของเจ

ามสงบจิตใจ แต่น้ำเสียงที่จริงจังของท่านพ่อทำให้นางรู้สึกถึงความต

แต่งงานระหว่างเจ้าและองค์ชายรอง ซึ่งเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งที่สำคัญ การเชื่อมสัมพันธ์ก

นหมุนคว้าง หัวใจของนางเต้นรัวและเต็มไปด้วยความสับสน นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่

ความรู้สึกของนางเหมือนถูกกดทับด้วยน้ำหนักที่ไม่อาจต้านทานได้ ความคิดถึงใบหน้าของหลี่ชิง

กุมมือเสวี่ยหนี่ไว้และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "แม่รู้ว่าเจ้าอาจรู้สึกไม่พร้อม แต่ก

นมีเหตุผล แต่หัวใจของนางกลับรู้สึกว่างเปล่าและเจ็บปวด นางไม่รู้ว่าจะหาทางออกจากสถา

บนาง แต่เขาก็ต้องทำตามหน้าที่ของหัวหน้าตระกูล "เจ้ายังมีเวลาอีกสักระยะก่อนการตัดสินใ

ามสุขส่วนตัวของนางอาจต้องถูกสละเพื่อความมั่นคงของตระกูลไป๋ แต่ความรู้สึกที่ยังคงซ