ปหาหวังซื่อ เมื่อค้นจนหมดแล้วก็ไม่พบตัวเด็กน้อย พวกเขาจึงรีบออ

ากที่แยกย้ายจนวนกลับมาที่เดิม ตอนนี้สีหน้าทุกคนไ

ัน ชายหนุ่มรีบยกขึ้นมาร

วันเวลาและสถานที่แลกตัวนั้น ฉันจะ โทร.ไป อีกรอบหนึ่ง ขอเตือนไว้ก่อนว่านายอย่าแจ้

จรพวกนั้นบอกว่าห้ามแจ้งตำรวจเขาก็ไม่ได้แจ้งตำรวจ แต่แค่เอาสายสืบมาช่วยเท่านั้น ซึ่งสายสืบที่เข้า

างสายไปถึงสองชั่วโมง หวังเฉินหันมองสายสืบที่กำลังเตรียมเครื่องจับสัญญา

สุด และแทบจะอยู่ ไม่ติดก็คือจู่หลิงผู้เป็

พราะฟังจากเสียงในมือถือแล้ว เหมือนไม่มีเสียงเด็กน

็แค่เด็

ธอก็ไม่อยากพูดแบบนี้ แต่อยากให้จู่หลิงมีสติขึ้นมาหน่อย อย่า

ุกคนรีบเข้าไปหาหวังเฉินที่นั่งอยู่ข้างนักสืบ จากนั้นนักสืบก็ส่งสัญ

ูกชายฉัน

ับพวกฉัน

ชายฉัน” ปลายสายเหมือนหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วก็เห

ปลากับพ่อแล้วครับ

รามาตกปลา อด

ด้ เพราะอีกฝ่ายเหมือนใช้สัญญาณดักเ

กมันพาอาซื่

่อรีบถาม “ที่ไหน

วันออก หลายเดือนก่อนฉันรับป

ของเขาเป็นที่กักขังล

อย่า

องเรากระจายกำลังรอบ ๆ บริเวณ ห้ามให้มันผิดสังเกต

นคิดอะไรออก “ผ

” จู่หลิงพูดแทรกขึ้นมา มาถ

วยเท่าที่ช่วยได้ หวัง

นอยู่

ที่ช่วยอะ

าแน่น จากนั้น ก็พูดต่อ “ดูแลตัวเองดี ๆ

งเรารอ

ับตกใจ “ที่จริงแล้ว

่เป็นไร คุณบอกตอนนี้ ดีแล้ว เพราะ

ธอ ที่อยู่คนเดียวในเพนต์เฮาส์ มินตรามองครัว คิดว่าทำอาห

ส่วนมากจะเป็นสินค้าอิเล็กทรอนิกส์นำเข้าและส่งออกจากประเทศ หวังเทียน

รผลิตสินค้า ส่วนที่สามจะเป็นส่วนของพนักงาน ส่วนโกดังสุดท้าย จ

ายกำลังรอบบริเวณนั้นเพื่อรอจังหวะ เมื่อประตูห

มกัน จู่หลิงผู้เป็นแม่รีบเข้าไปด้านใน แต่เม

ตามมาติด ๆ หันมองรอบด้านก่

” หวังเฉินผู้เป็

คนของพวกเขารีบนำเรือมาเทียบ จาก

ม่ควร

รับลูกขอ

ขึ้นจนเขารู้สึกโมโห พอมองเรือคนร้

ทางเขาเลยไม่ใช้อาวุธปืนอีก ผิดกับอีกฝ่าย

ออกทะเลทันที เกรงว่

์มาเสริม” คนพวกนั

จนกระทั่งพวกมันจอดเทียบที่ท่าเรือเมืองไชน่าฮ่องกง ในย่านจิมซาจ

้น พวกมันขึ้นท่าไปแล้ว อุ้มเด็กน้อยไว้บนบ่าวิ่งข

่พวกเขาขึ้นท่าเรือนั้นก็มีทหารเรือของฝั่งจีนดัก

าฉิ