่มีทางสู้กลับได้แน่ มันจึงคิดจะลากปอฝ้ายเข้าไปทำมิดีมิร้

สำเร็จ พอจับปืนได้เขาก็เล็งไปที่อองซานเต อาศัยความ

ยกน้องชายเสียงดัง มาร์กัสอาศัยจังหวะนั้น

ม่หยุด แต่ฝีเท้าพวกเขาก็หย

งจากวิ่งไปหนึ่งชั่วโมง ปอฝ้ายก็เร

ักหน่

จะสกปรกหรือสะอาดตอนนี้ขาเธอเริ่มหมดแรง

่มาร์กัส” เสียงปอฝ้ายตกใจ ก่อนจะพบว่

้สึกผิดอยู่ดี ที่ทำให้เขาต้องตกมาอยู่ใ

ท้าคนเหยียบหญ้าดังเข้าใกล้เรื่อยๆ สองคนหันหน้ามองจาก

ห้ปอฝ้ายพวกเราวิ่งไปจนสุดหน้าผาสูง มาร์กัสหันมอง

่อนจะได้กลับเมืองไทยแน่ สุ

่ปลายหน้าผา เสียงพวกมันซุบซิบกันจากนั้นก็ส่ายหน้าแล

คนที่หลบอยู่ในถ้ำตรงปากเหว ชาวบ้านคนนั้นยกมือให้พวกเราเงียบจ

ุณเป็

นหาของป่าอยู่แถวนี้เจอพวกมันอยู่บ่อย เลยต้องห

่ทราบว่าคุณพอจะพาพวก

วกต่อต้านอย่างหนัก พวกทหารที่ตระเวนชายแดนก็ยิ่งเข้มงวดกว่

วกนั้น เพราะไม่รู้ว่าเธอจะปลอดภัยได้กี่วัน สุดท้า

แต่ถึงใกล้แค่ไหนพวกเราก็ข้ามไปไม่ได้

วกเขาอยู่ที่นี่ก่อน “ผมจะแวะมาทุกสามวัน ยังไงพวกคุณก็ลงไปอยู่กับ

ินดื่ม เธอหันมองสมิงจากนั้นก็หยิบพระที่ตัวเองแอบเ

แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมหญิงสาวเมื่อปอฝ้ายยืนยันคิด

ดยไม่คิดแค่นี้ก็ถือว่า พวกเราโชคดี

ไปได้ พวกเราจะ

่นนั้น “ว่าแต่แถว

ื่องนี้ไปเลย “ไว้สม

ึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอกลายเป็นแม่บ้านเต็มตัว จากที่ทำไม่เป็นก็ทำเป็นจนคล่

ไม่คิดที่จะรักษาหน้าตัวเองแล้ว พูดจบก็ล้มตัวนอนแล

กเราจะสนิทกันมากแต่สำหรับเขาแล้วเธอก็มองเขาเป็นแค

ะยืดให้พวกเราอยู่ด้

องมือถือ สมิงหยิบจากกระเป๋า “นี่ครับ” มาร์กัสหันมองด้านในเห็

ลโล่ที่พักรักษาตัวอยู

ัน

ใจ “คุณปลอดภัยดีนะครับ ตอนนี้คุ

องอยากให้นายช่วยหน่อย” จากนั้นก็พูดสิ่งที่คิด เพ

ปากเงียบ และแอบช่วยเหลือเจ้านายอย่างเงียบๆ แต่สุดท้ายแล้วก็

หันมองเสบียงในรถที่ อีกฝ่ายเตรียมไ

จนหมด ยิ่งได้ฟังแอนนาก็คิดกุมขมับ ทำไมพ่อลูกถึงต่างกัน

้ เพียงแต่หญิงสาวไม่รู้ตัว เท่า

งียบเพียงเพราะว่าไม่อยากขัดสิ่งที่เป็นความสุขของมาร์กัส ในเม