ซะงั้น แต่เอาเถอะยังไงก็ผู้หญิงเหมือนกันอยู่แล้วด้

ม่มีอะไรติดตัวมาจริงๆ ด้วย นี่ถ้

จ๊

งเราสองคน นั่นสินะ ดึกป่านนี้แล้วยังไม่ได้กินข้าวเลยแถมข้าวปั

าบน้ำแล้วกันนะ หิวไส้ก

ออกพลางเดินเข้าไปข้างในห้อง สังเกตเห็นเซลีสที

ันในห้องเ

วกันที่ห้องฉ

วเผินยังไงก็คงคิดว่าเป็นห้องเก็บของนั่นแหละ ฉันเม

ิดหน่อยแต่ก็พยายามถือตัวว่าฉันเป็

นักชั่วคราว และเพื่อแสดงความจริงใจข้า

ี่ยแม่สาวคนนี้ จู่ๆ ก็ยืนตัวตรงน้ำเสียงเคร่งเครียดเชียว แต่ถึ

นขอรู้ชื่อจร

่าว เกรงว่าท่านคุโรมิจะเข

ที่มีเพียงผ้าขาดๆ บังได้บางส่วน ถึงจะเป็นผู้หญิงเหมือ

่แ

คว

จะฉีกเสื้อตัว

ไม่เหลืออะไรปิดเรือนร่างท่อนบน เอ๊ะ ไหนว่าจ

ับการกระทำที่คาดเดาไม่

ากจอมปีศาจทำให้ข้าไม่สามารถกลับโ

ันไปตั้งใจมองตามที่บอก เหนือสะดือของสาวผิวงามขึ้นมาเล็

ถึงขั้นไหนเนี่

อย่ามัวแต่พูด

งท่านคุโรมิ ข้าไม

ันแบบนั้นใครจะไปเชื่อลงในทันทีกัน ฉัน

ี้ใครๆ ก็สักได้ทั้งนั้น แล้

าใจแ

ัวเองไว้อีกครั้ง ก่อนจะประสานมือทั้งสองข้า

่พยายามสวมบทบาทสุดใจ แต่ยอมใจในความพยายา

ว

ัน ในตอนนั้นเองก็มีแสงสว่างจ้าออกมาจากใจกลา

างน่าประหลาดใจ ฉันเป็นคนจับเธอใส่เสื้อเองจึงมั่นใจ

จนตาแทบบอดอย่างกับหลอดไฟสปอตไลต์ เพียงแต่ว่าเจ้าสิ่งนั้นออกมาจากมือหญิ

ือเว

านคุโรมิ แบบนี้พอใ

าสู่ความปกติ แต่ฉันก็ยังคงพูดอะไรไม่ออก

ราบจอมมาร? แถมยังโดนสาปให้กลับไปไ

ือเรื่อง

ปิ๊บ

ของจริง

ว่าบะหมี่ได้ที่แล้ว และคนตรงหน้าฉันคือเซเลสที

ม่สบายใจกับคนจากอีกโลกเช่นข้า

ใจเกินไปหน่อย โทษที มะ-

เตี้ยกลางห้อง เพื่อไม่ให้ดูน่ากังวลฉันจึงรีบโซ้ยบะหมี่

นวันนี้เนี่ยนะ? โอ๊ยจะบ้าตาย แค่เรื่องโรงเรียนก็เหน

สึกว่าไม่

เมื่อครู่แล้ว สิ่งนี้ก็ช่างรสล้ำยิ่งนัก!

ยงตื่นตาตื่นใจจากเซเลสทีน เธอกำลังกินกลุ่มก้อนโซเด

หลาดที่คิดในหัวออ

าจะทำของดีๆ กว่านี้ให้กิน เพราะงั