…เหว

สว่างในทันตา เพราะลืมว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเด

คร

รูบุ

สภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้นั้น…คือฉันที่ล้มทับบนตัวเซเล

รับอยู่คนเดียว พอมีกันสองคนเลยแน่นขนัดขึ

ได้มีงบพอจะย้

โรมิจะไ

ไม่ต้องตามฉันไป

ด็ดขาด จากนั้นฉันก็ออกมาจากห้องในทันที แต่ก็ย

สอนใช้กาน้ำร้อนสำหรับต้มบะหมี่กินแล้วก็เ

ันสองวัน พาเธอไปทำค

้าน แถมเช้ามาก็รีบตื่นไปโรงเรียนอีกต่างหาก ไม่ต้อ

นยังไม่มีใครมาเพราะถ้ามาเวลาเดียวกันกับคนอื่นมันวุ่นวายใน

ึกมาตั้งแต่เปิดเทอม และเริ่มจดบันทึกประจำวันอันเป็นหน้าที่ของตัวแทนห้อง แน

ี้ก็เร

การบ้านไปส่ง เท่านี้หน้าที่ฉันใน

ะ คุณคุโรมิมาเ

ดิ์ค่ะ คุ

หนูตามแม่พิมพ์ที่พบเห็นได้ตามอนิเมะหรือมังงะ เธอมีเรือนผมสีดำยา

็นหัวหน้าห้องแต่ว่าเพราะมักจะติดงานถ่าย

่จริงบนโลกรึเปล่า แต่การเข้าเรียนที่นี่ทำให้เจอเธอที่เป็นแบบนั้นในทุ

้าดูไม่ดีเลยน

นั้นกำลังส่งสายตาเป็นห่วง

ดันมีอัศวินสาวร่วงใส่หัว จากนั้นก็เกิดอะไรหลายๆ อย่างขึ้น

ไปเล่าได

ื่อคืนฉันแค่ทำอะไรไป

นี้ต้องอยู่กลางแจ้งด

ใดนั้น ก็มีสาวใส่ชุดเมดจากไหนไม่รู้โผล่มาในห้อง ดันฉันนั

นุญา

้จนความสบายแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย แล

เดี๋ย

ดเหรอคะ แต่ฝีมือน

ได้อยู่ตร

ติดตามคุณโมริโนะ โอกะก็คือสาวใช้ชื่อนาทาริคนนี้ การจะให

นจะมาก็พอแล้วค่ะ ไม่ต้

ั้น ขอฉันนั่งดื่

นางไป สาวงามพิมพ์นิยมยิ้มสดใสออกมาแล้วเรียกนาทาริอีกครั้

ยกัน คุณโมริโนะยกแก้วชาขึ้นดมดูเพลิดเพลินกับชายาม

ลาะหนึ่ง ทั้งที่ร้อนแต่กลับสดชื่นขึ้นมา สุดยอด ช

มีอะไรลำบากบอก

ู่ๆ ถึงบอกแ

ากังวลอีกครั้งแล้วลดชาลง ยื่นหน้าป้องมือเข้ามาราวก

กระซิบเบ

กิดขึ้นกับคุณคุโรมิ

รู้ด้ว

แบบมาทั้งเดือน! แต่เหนือสิ่งอื่นใดทำยังไงดี! เรื่องเซเลสทีนจากคอมมอนเซนส์แล

้ว เอ

้รู้มามีเด็กจากสถาบันโอเมกิถูกคุกคามเรื่องเลยมาถึงหูหัวหน้าห้องแบบฉันเ

นคุกคามนี่เอง…เดี๋ยวสิ รู้ข่าวตั้งแต่เมื่อคืน

่บังเอิญกลับบ้านดึกด้วย แต่ปกติแล้วถ้ากล

นเหร

วยคำถามและความกังวล แต่ก็ไม่ถามซัก

ังเกียจ ให้ฉันจ้า

ม่ต้องห

ตามมาด้วย แถมยังไม่มีบอดี้การ์ดหรือคนรับใ

ต่จะพูดไปแบบนั้นก็ไม่ได้ ไม่ดีด้วย คุณโมริโนะ โอกะเป็นกลุ่ม

าใจกับสภาพแวดล้อมเราต่างกันเกินไป แต่จะปฏิเสธก็หักน้ำใจได้ยา

ม่ได้มีเจตนาร้ายแล้วก็

ใกล้ถึงเ

ห็นประตูโรงเรียน นักเรียนคนอื่นเริ่มทยอย

นลมหายใจออกมา

ื่อความเป็นส่วนตัวเรื่องเมื่อคืนม

ขอบคุ

เช้าแต่การต้องคอยปฏิเสธคนก็เหนื่อยใจจริงๆ หลั

แอบฟังแต่เสียงเจี๊ยวจ๊าวก็ลอยเข้าหูมาตลอด โดยส่วนใหญ่พวกเ

กทักทายกันเสร็จ

คุณคุโรมิมา

่องยุ่งยากเกิดขึ้นกันนะ ฉันมาจากต่างจังหวัดไม่มีคน

าติผมสีทอง มัดผมหางม

ียนผ่านหน้าต่าง ตรงรั้วโรงเรียนที่ห้ามคนนอกเข้ามีอัศว

ากเมื่อคืน มันดูมีออร่าผู้ดีออกมาไม่ต่างจากนักเรียนในโ

ู้จักคุณคุโ

ดกร๊าดกันเหมือนเวลาพูดถึงดาราหนุ่มสุดฮอต เอ๊ะ

ิห่างๆ มาขออาศัย

ยค่ะ! ไว้ช่วยแนะนำใ

่องน

กให้แนะนำให้รู้จักก็เถอะ ไม่สิ เดิมทีทำไมยัยนั่นถึงมาอยู่ที่นี่

่าควรทำยังไงดี คุณโมริโนะ

ค่ะ วานคุณคุโรมิไปส

วยมีการบ้า

เริ่มแยกย้ายไปคุ้ยการบ้านมาส่ง ประเด็นเ

องนำไปส่งให้อาจารย์ แต่ไม่ได้ตรงกลับห้

งมาอยู่

ท่านคุโรมิจะเจออันตรา

ั่นมันเย

กว่าจะเลิกก็เย็นเลยไม่จำเป็นต้องยืนตากลมตากแดดทั

ต

ป็นอัศวินผู้ทรงเกียรติ

กฝนเพื่อรอ คนเขายิ่งไม

น้อย และเวลาที่เหลือช่วงเช้าก็หมดลงฉันจึงรีบกลับห้องเรี

ดังนั้นดอกไม้นี่ก็เป็นหนึ่งในวิถีชีวิตของเหล่าลูกคุณหนู เห็นได

สิ่งที่ลูกคนรวยคุ้นชิน เหล่าเพื่อนร่วม

ม่ใช่

ณคุโรมิส

ม่ใช่เรื่อ

ในโรงเรียนลูกคุณหนูที่มีแต่สภาพแวดล้อมไม่คุ้นชิน

ดังนั้นในขณะที่คนอื่นกว่าจะได้สัก

ครอบครัวมีไร่

ุ่งดอกไม้กว้างสุดลูกหู

ีวิตที่วิเศษ

ครัวฉันก็เริ่มว่อนไปแบบแปลกๆ แถมถลำ

ทั่วไปนั่นแหละค่ะ! ไม่ได้ยิ่งใหญ่จนสุด

ลำต้นหักแบบนี้คว

้าแบบน

้าใจผิดไปไกลโข แต่เพราะแบบนั้นเลยมี

ม่เข้าใจในตัวฉันที่มาจากบ้านคนธรรมดาทั่วไปเลย แต่ก็ไ

ให้พอไปไหวกับ

รจัดสวนก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วกลายเป็นเวลาพักยาวจนถึงคาบบ่าย แล้

่งงีบที่ห

างเหม่อลอย ถึงจะรู้ว่ามีคนเดินตามหลั

ม่ใช่บุคลากรที่ได้รับอนุญาตก็ไม่สามารถเข้า

ินตามหรือชวนคุยฉัน

่อยงั

ดก็เริ่มร้

นไหว

่ะ…แต่ก็ข

ห้ข้าช

่องเซเลสทีนจนหูแว่วแล้วรึไงเนี่ย

งกายเบาลงพร้อมขาทั้

หว

นกำลังลอยอยู่! มีคนกำลังอุ้มฉัน! และพอโดนพ

ขึ้นมา ซึ่งนั่นทำให้ฉันช็อกโ

เล

้มท่าเจ้า

เป็นญาติกันนี่นา พออย

แถมยังอยู่ในชุดสูทสุดเนี้ยบจนออร่าจับ ในระ

ซุบซิบถึงเธอ จึงหันไปสบตาและส่งรอยยิ้มให้กับ

เข้ากับบรรยากาศลูกคุณหนูของโรงเรียนน

โรงเรียนนี้ไ