ท่าทางราวกับบัณฑิตสะโอดสะองก็ถูกผลักจน

ๆ พูดค่อยจากันดี ๆ สิ ไ

รื่องของบุรุษ เจ

าไหร่ก็ว่ามา” นางไม่สนใจเสียงกระโชกโฮกฮากและสายตาไม่เป็

อบใช้เงินทองฟาดหัวคนอื่น ค

ล่อยเขาไป ข้

ยันดังลั่นเมื่อนา

ไปแจ้ง ข้าก็ทุบเจ้านี่จนน่วมไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เพร

ม่ได้ผล นางก็รู้ดีว่าองครักษ์เซี่ยที่มาด้วยกันจะส

ิงหรือ” นางรับถุงเงินจาก

มดความอดทน แล้วจะมาหาว่าข้าใจร้ายกับสตรีไ

ีก้าวขยับเข้ามาขวางเอาไว้ด

ท่านไม่อยากจะมีเรื่องกับ

ว่าพวกเรามันหมาหมู่เสียด้วย” มันว่าแล

างจูก็อาศัยความเร็วตรงเข้าไปดึงมือบัณฑ

าเ

ห

ามาเร็

ปเรียกลู่อิง แต่นางรู้ใจนายหญิงเป็

จะหน

าจะหนี

พวกมันมาเ

นปิงเข้าขัดขวาง แม้จะใช้เพียงมือเปล่า แต่ก

็รีบพาทุกคนมาที่รถม

รือไม่” นางถามชายห

ส่า

ปบนแท่นที่นั่ง แล้วดึงบังเ

่ใช่รถม้าของเรานะเจ้

ดชอบชั่วดีขึ้นมา “เอาเงินวางไว้บนพื้นด้วยก็แ

าย ขณะที่บัณฑิตหนุ่มย

มมาฆ่าเจ้าหรือ ขึ้นมา

้เรียนรู้ทุกอย่างเพราะอยากจะทัดเทียมกับบุรุษหวดแส้เข้ากับสีข้างของม้าหนุ่

รีบขึ้นมา

กมันหนีไปไ

ท้าม้าไม่ได้ทำให้นางหวั่นเกรงแต่อย่างใด นางชะลอ

เร็วเต็มท

จ้าพวกนั้นพยายามวิ่งตามมาเป็นขบวนแต่ก็ไร้ผล เมื่อเห็นว่าพวกมั

า ๆ

ีนะขอรับ มันอันตราย

นสำคัญ “ส่วนสัมภาระของเรา ก็ค่อยส่งคนกลับไปเอาแล้ว

อรับ คุณหนูกลับไปนั่งข

ยากจะเข้าไปพูดคุยกับชา

โดดลง แล้วก็กระโดดกลับเข

เจ็บตรงไหนใ

ังเหียนไปลูบแล้วสำรวจผู้เป็น

ราไปส่งที่ไหน หากไม่เป็นการเสียมารยาท ขอถามหน่อย

ถูกต้อง จึงไม่ยอมจ่ายให้ในตอนแรก พวกมันจึงโมโห เมื่อข้าเห็นว่ายอมเ

กจะลงไม้ลงมือแ

ะเป็นเ

นมาจากเม

ิ่งทุกอย่างรอบกายทำให้นางสงสัยว่าเขาคงจะเป็นลูกผู้ดีมีตระกูลที่ไม่ค่อยได้ออกมาเผชิญโลก ส่ว

สอบราชการที่อีก

เป็นบัณฑิตอย่างที่

นอกจะกังวลว่านางจะไม่เชื่อในคำโกหก แต่เมื่อนาง

อดี ถ้าอย่างนั้นท่านก็ร่วมเดิน

อย่างใจกว้างที่จะแวะไปส่งเขาด้วย ดูท่าทางอ่อนแอไม่สู้คนของชายตรงหน้าแล้ว

รรบกวนท่า

ีเพื่อนร่วมเดินทา

กวนแม่นางแล้ว” เขาบอกพลาง

หยางจูอดขำกับท่าทางมีพิธ

านมีนามว่

ิงจวิ้น แล

ยะ…จู

่ถูกลู่อิงสะกิดเตือน ด้วยไหว

่า ๆ แต่มิอาจปกปิดสง่าราศีไปได้ อีกทั้งสาวใช้ของนางยังมีกิริยาท่าทางเหมือนกับได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ซึ่งแตกต่างจากครอบครัวชาวบ้านทั่ว

ทำให้เขาอดลอบมองนางเป็นระยะไม่ได้ ความสดใส่ร่างเริงเปิดเผยจริงใจและความกล้าหาญเยี่ยงบุรุษตอนที่ช่วยเหลือเขาทำให้หัวใจเขารู้สึกหวั่นไหวแ

มื่อแล่นเข้าสู่ท

งอู่เหอแ

ั้งใจหยุดรถที่หน้าประตูเมือง ไ

” เฟิงจวิ้นกล่าวอย่างเสียดายและมองหน้าสตรี

นก็หัดสู้คนเสียบ้าง” หยางจูอวยพ

นปิงจึงออกรถทันที เฟิงจวิ้นนั้นยืนมอง

หยา

าวเบา ๆ พร้อมกับมุมป

าขออภัยและน้อ

หนึ่งก็เข้ามาค

เลยและเปิดโอกาสให้เจ้าพวกนั้นหาเรื่อง”

เขากลับปล่อยเลยตามเลยเพราะนึกสนใจความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวของหญิงสาวตัวเล็ก ๆ แต่จิตใจงามที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหล

า” เขาอ

กลุ่มคนตรงหน้าก็หา

าจะต้องได้