นจะไปเด

้ว งั้นเธอก็จะกลับไปทำงานของเธอต่อ！ ต่อไปเธอจ

คงเป็นใบหน้าเดียวกันกับก่อหน้านี้อยู่ แต่ความรู้สึกที่เธอ

ปลี่ยนไป แม้แต่อารมณ์ที่แสดงออกมา

เหตุใด ตอนที่เห็นว่าเธอตัดสินใจที่จะเซ็นชื่ออย่างเด็ดเ

จมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ？ แล้วทำไมเธ

แน่ ๆ ฮั่วเป่ยอันก็เดินหน้าไปก้าวหนึ่ง แล้วก็หัวเราะเยาะออกมาก่อนจ

้องมองเขาอย่างเย็นชา และทำเสียงหึออกม

ยอมทนทุกอย่างอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้ห

ลังกลับ และเดินสาวเท้าออกไป แผ่นหลังของเธอยืดตรงดูส

ไม่พอใจเท่าไหร่นัก ทำไมเขาถึงเอาแต่จ้องม

ขึ้น ทันทีที่เธอเห็นข้อความที่ถูกส่งมา ซูเห

ร่วมมือกับพวกเราแล้วนะ ผู้จัดการส่วนตัวข

ีกครั้ง เขามองไปที่ซูเหมิ้งหรานด้ว

งสองวันนี้จู่ ๆ ก็มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น นักออกแบบที่รับสมัครมากล้าดียังไงก็ไม่รู้ไป

กแบบโปรเจ็กต์ขนาดใหญ่เช่นนี้ให้เสร็จภายในระยะเวลาอันส

้นอยู่ตลอด แต่กลับถูกปฏิเสธกลับมาโดยไม่มีข้อยกเว้

อย่างมีความสุขมากว่า “จริงสิคะ คุณสามารถไปหารือเรื่องความร่วมมือในตอน

้ออกผลงานใหม่ใด ๆ เลย เหมือนเธอจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยเลยด้วยซ้ำ ทางพวกเขาจึงทำได้แค่ติด

่างจริงจังว่า “เหมิ้งหราน ผมจำเรื่องดี ๆ ที่คุณทำให้ผ

างแรง เธอก็ขมวดคิ้วแน่น อดไม่

วามกังวลอย่างรวดเร็วว่า “เหม

หนึ่ง แล้วก็ฝืนยิ้มออกมาพร้อมกั

จัง น้ำเสียงของเขาฟังออกคำ

่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ เลิกชายกระโปรงของตัวเองขึ้น

นได้ชัดเลยว่าเกิดจาก

วเป่ยอันเปลี

ึงตอบตกลงที่จะร่วมมือกับพวกเขา ที่แท้ก็

็พูดด้วยความรักว่า “เหมิ้งหราน ขอบคุณ

้วยความรักว่า “เพียงแค่สามารถช่วยคุณได้ จะให้ฉันทุ่มเ

อนจะไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ฮั่

งหนานได้ขับรถกลับไปที่แ

ตอนนี้เธอก็เกิดนึกเสียใจขึ้นมา เพื่อผู้ชายสารเลว

ข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เธอสวมชุดสูทและกระโปรงสีดำ ดูเป็นผู้หญิงทำงานที

็ยอมกลับมาสักที！ ฉันค

นทันที “ฉันขอโทษนะ ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉ

นไปนั่งที่โซฟาก่อน จากนั้นก็เริ่มพูดขึ้นว่า “นายจ้างคือซูเหมิ้งหราน เธอ

หนานชะงักไ

งได้กลมแบบนี้นะ？ ก่อนหน้านี้ยังไล่เธอออกมาอ