ร ฉือเชินเดินออ
องคน “ระหว่างทางไม่
อย่างเรียบง่าย
ู้สึกขวัญผวา “ดีนะที่นายไป… ว่าแต่ตอนน
ดินเล็กน้อย หันมา
บเล็