่นๆ สีหน้าของหล่อนเก้อเขิน ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ...เพราะไม่เคยอยู่ในสถานการ

าย เมื่อหย่อนกายนั่งเรียบร้อยแล้ว

์เหรอ” ผู้หญิงสวยที่นั

าเรื่องของแพงให้พี่ฟังมาสักสัปดาห์แล้ว พี่ก็เลยขอคุณยายว่าจะให้เด็กมาอยู่ด้วย” พิมพ์ใจต

องตัวเอง คราวนี้หล่อนไม่ประหม่าเก้อเข

นูจึงอยู่บ้านเดิมไม่ได้ เพราะครอบครัวของพ่อจ

ีหน้างุนงง ชะรอยความสัมพันธ์ใน

ลายคน แต่บ้านของย่าหลังไม่ให

ยังอยู่ไหม” ทั

อแม่...หนูไม

ไร ฉันขอโทษที่ละลา

ถูกชะตาเด็กคนนี้ แต่นางก็อยากรู้ความเป็นมา

ำถาม “ย่าของหนูเป็นครูเกษียณ หนูอยู่กับย่าตั้งแต่จำความไ

าน พอย่าเสียไป หนู

ช่

ทันที “พิมพ์บอกฉันว่าหนูสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ สอบ

..ใช่

าดความมั่นใจอีกครา หล่อนก้

้ตั้งแต่เด็กว่าแม้อยากได้สิ่งใด แต่หากตัวเองไม่มีกำลังซื้อหา ก็อย่าแบมือขอจากคนอื่น…แต่ตอนนี

อกตะกุกตะกัก หล่อนเพิ่งนึกถึงทางแก้ปัญ

นจบได้ใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนี้ฉันก็เข้าใ

คุณคุณยายที่ทำให้หล่

มรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียนของพริมาอย่างต้องการรู้ข้อมูล

่ายก็ไม่ได้สูงมาก ส่วนรายจ่ายส่วนตัวในแต่ละเดือน เธอก็ทำงานในบ้านของคุณยาย บางทีฉันอาจให้เธอช่วยงานของ

ุณคุณทับ

นตันใจจนไม่อาจพูดออกมาได้มากกว่านี้ หัวใจของหล่อ

ว่าพอจะ

่าช่วยเลี้ยงคุณหนูได้ด้วย...จริงๆ หนูไม

ู่ดูแลคุณแม่ของฉันมากกว่า เพราะคิดว่าเธอคุ้นเคยก

ลคุณยาย

ุณยาย แต่เชื่อว่าตนสามารถทำงานดูแลรับใช้ผู้หญิงสูงวัย

ัน ฉันยังไม่แก่ขนาด

ทิมแค่ตั้งใจจะให้เด็กคอยเป็นลูกมือช่วยคุณแม่ปลูกผัก หรือถ้าว่างๆ คุณแม่ก

ยังคงแข็งแรงดีก็เข้าใจ นางจึงต