นกำเนิด

เติบโตจนเขียวชอุ่มเนื่องจากได้รับแสงอย่างเพียงพอจากรูโหว่บนเพดานและได้รับน้ำอย่างต่อเนื่องจากน้ำตกใต้ดิน ท

รังแกะร

นสัตว์ธรรมดาตามธรรมชาตินอกเหนือจากสัตว์ที่มนุษย์เลี้ยงไว้กินมันหาไ

ึงตกใจและแปลกใจมากเมื่อเห็นฝ

ของนายเหรอ?” วิน

น่ะ? นายโง่รึไงถึงได้เอาฉันไปเทียบกับสัตว์พวกนั้นน่ะ!” ใบ

เขาพูดอะไรผิดทำไมถึงโกรธขนาดนั้น? เคนก็เป็นแกะเหมือนกันไ

สโนว์ถอนหายใจและมองเขาเป็นคนโง่อีกคน ฟร

พ้อในใจพร้อมกับทำสายตาล

น่ารักของชายหนุ่มร่างโตแล้ว

งพวกเขาไปยังกระท่อมหลังเล็กหลังหน

งพอแล้วเราค่อยมาคุยกัน” เคนเอ่ยจบก็ทิ้งให้ทหารพลี

นอนสำหรับคนเลย” วิน

อกสัตว์ชัดๆ นายไม่ได้กล

แย่ขนาดนั้นนะ

นปัญหามากนักจึงเข้าไปก่อนและนำหมอ

่หรอกถ้าจะนอนที่นี่ ฉันแค่รู้สึกเคืองเจ้าแกะนั่น มันเห็นว่าเราไม่

ปรสิตจากต่างดาวละ สำหรับพวกมันเราก็ไม่ต่างกับสิ่งมีชีวิตอย่างอื่นบนโ

นกัน” วินเตอร์ก็

นพักในสถานที่สงบเช่นนี้พวกเขาจึงเข้าสู่ฝันหวานอย่างรวดเร็วผิดปกติ พวกเขาไม่ค

แทรกตัวเข้าไปนอนกับฟรอสต์และวินเตอร์และหลับอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าจะถูกแกะต

มจึงนอนหลับยาวหลายชั่วโมงราวกับ

นขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางสัต

์พึมพำอย่างอารมณ์เสียเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าแกะหลายสิบ

าไม่มีท่าทีเหมือนอยากจะผลักแกะตัวนิ่มที่นอ

ก สัตว์หน้าขนพว

หนึ่งส่งเสียงร้องตัวอื่นๆ ก็ส่งเสียงร้องด้ว

าเบียดเธอให้ออกห่าง แต่ทันทีที่สัมผัสถึงสิ่งนุ่มนิ่มในมือส

กคักขึ้นมาและเอ่ย

ด้วยสัตว์หน้าขนที่ส่งเสียงร้องได้น่ารำคาญมาก พอออกไปเ

พูด สโนว์เห็นสายตาของ

ุยเรื่องที่

ากกระท่อม และเมื่อมารวมตัวกันคร

เตอร์พูดโพล่งขึ้นมาโดยไม่ถามค

รถามนะ” ฟรอสต์ดึงคอเสื้อข้างหลั

ัน” หน้าตาของบอลขนแกะดูจริงจังขึ้นมา วินเตอร์อดคิดไม่ได้ว่ามันดูน่ารักเล

แล้ว” สโนว์พูดขัด “ว่าแต่ฉันย

นอยู่ที่ไหนเหรอ?” วิ

บล้านดวง” ฟรอสต์เอ่ยประโยคท

บกาแล็กซีที่ตัวเองอาศัยอยู่เลยรึไง”

้าปากเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย แต่พอเห็นสายตา

เมืองบนดวงดาวที่กำลังพัฒนาถูกฆ่าล้าง – การพัฒนาหยุดชะงักอย่างเลี่ยงไม่ได้ – สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นหล

บายให้ฟังตั้งแต่

บสุริยะเป็นของตัวเองและอาจจะมีดวงดาวอย่างน้อยหนึ่งดวงที่จะมีสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญากำเน

้แล้วว่าเคนจะต้องไม่ใช่สิ่งมีชีวิตทั่วไป แต่เขา

อ!?” วินเตอร์ที่เหมือนจะเพิ

มีบนโลกรึไง เปิดดูตำราทั้งร้อยเล่มก็หาไม่เจ

ี่ฉันแปลงขึ้นมาเพื่อที่จะใช้ชีวิตได้อย่างกลม

ตาเหมือนแกะอย่างไม

” ก่อนที่จะนอกเรื่องกั

ี่เหมาะแก่การอยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต เมื่อสิ่งมีชีวิตมีสติปัญญากำเนิดขึ้นมาบนดวงดาวและพัฒนาอารยธรรมและเทคโนโลยีของตัวเองจนกระทั่งสามารถติดต

แล็กซีอื่นทำไม?” สโนว์กระซิ

ได้เรื่องสักอย่างเองนั

้ที่จะย่อเนื้อเรื่อง “เอาเป็นว่าพวกฉันได้ไปเจอกาแล็ก

อดไม่ได้ที่จะอุทาน

ล็กซีนั้นถูกปรสิตยึดครองร่างไปหมดแ

อร์เอ่ยอย่างสลดใจและเจ็บแค้นใจ

าแต่มีความสามารถที่น่ากลัวอย่างยึดครองร่างของสิ่งมีชีวิตอื่น แต่มันจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม

ับผงะ “เดี๋ยวนะ นายบอกว่า

รสิตไร้ความคิดพวกนั้นจะสามารถรวมตั

กเขาอย่างมากและมีความหวัง… ไม่มีความกลัวในใจของพวกเขามัน

นตายแล้วล่ะ”

ศทั้งที่นั่งอย

โวยวาย ความหวังที่ปรากฏขึ้น

แค่กาแล็กซีแห่งนั้น พวกมันพยายามรุกรานกาแล็กซีใกล้เคียง

งตัวเองสูงมาก เพื่อรักษาและขยายเผ่าพันธุ์ของตัวเองราชาปรสิตจึงควบคุมให้เผ่าพันธุ์ที่ไร้ความคิดเป็นของตัวเองช่วยกันบุกยึดร่างของสิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์อื่น แต่ถึงแม้ว

าวของกาแล็กซีข้างเคียงจึงร่วมมือกันเพื่อกำจัดเผ่าปรสิตให

พราะในยามนั้นปรสิตมีราชาคอยออกคำสั่ง แต่ถึงแม้ว่าราชาปรสิตจะมีสติปัญญาและสามารถออกคำสั่งปรสิตทุกตัวได

อยู่ในสัญชาตญาณของปรสิตทุกตัว พวกปรสิตที่ไร้การควบคุมและมีแค่สัญชาตญาณจึงเ

งไร้เป้าหมาย แต่เพราะยุ่งอยู่กับการกวาดล้างปรสิตที่กำลังอาละวาด กองทัพพันธมิตรแห่งดวงดาว

มันไม่ได้รับพลังงานจากหินสีม่วงซึ่งเป็นดวงดาวต้นกำเนิดของพวกมัน และพลังงานจากหินสีม่วงย

เพื่อให้เผ่าพันธุ์ของตัวเองยังคงอยู่ กว่าพันธมิตรแห่งดวงดาวจะสังเกตเห็นว่าดวงดาวต้นกำเนิดของพวกปรสิตหายไป

จึงพยายามไล่ตามดวงดาวต้นกำเนิดของพวกปรสิตอย่างไม่ลดละจน

ึงที่ดาวโลกมันได้พังลงและเครื่องมือสื่อสารก็เสียหายหนัก เขาไม่สามารถติดต่อพันธมิตรดวงดาวของเขาได้อีกและติดอยู่บนดาวโลกโดยไม่สามารถทำอะไรไ

แน่นอนว่ามาจนถึงตรงนี้แล้วใ

นดาวดวงนี้เพื่อกำจัดพวกปรสิตให้สิ้นซาก ฉันก

จ็บใกล้ตายครั้งนั้นก็เป็นนายสินะที่ปลุกฉัน? ฉันไม่ได้ละเมอสินะ? แล้วก

เคนย

เสียงต่ำ ดวงตาสีฟ้าของเขา

รอก ถ้าไปหาพวกมนุษย์ที่มียศสูงกว่าพวกนาย พวกน

ชื่อทั้งหมดหรอ

” วินเตอร์เอ่ย

์ วินเตอร์ที่ไม่เข้าใจกะพริบตาสับสนว่า

่ยก็เพื่อบอกข้อมูลที่จะกำจัดปรสิตให้พวกนาย หากปล่อยให้พวกมนุษย์ง

ามออกไป “การที่อุโมงค์ใต้ดินของพวกปรสิตปรา

ะยิ้มอย่างถูกใจ “มนุ

ได้ว่าเคนมีเป้าหมายอย่างที่พูดหรือไม่ แต่มันก็เป็นความจริงที่เค

่แล้วนี่” สโนว์เอ่ยพลางเหยียดยิ้มมุมปาก เธ

ถ้าพวกเขาจะเชื่อใจสิ่งมีชีวิตต่างดาวตัวนี้ ถ้ามั

ตอร์เอ่ยสรุปพร้อมรอยย

็นยะเยือกของฟรอสต์ สองคนหลังพร้อมจะจู่โจมเขาได้ทุกเมื่อที่เขาแสดงท่าทางน่าสงสัยออกไป แต่เคนรู้ด

ันไม่มีอะไรน่ากลัวสำห

ย่างพอใจ “เพราะอย่างนี้