วเห

นเคยทำ คุณดาไม่ได้ถามฉันเลยนะลุง เธอเดินตรงมา

ิวก็ตามสบายเลย ดาขอเอามื้อเที่ยงไป

ช่วยค่ะคุณดา” แป้นอาสาช่วยยก พลางมองจ

ความกังว

ี้ก็มีข้อดีเหมาะสำหร

ี่ประตูเปิด เสียง

ณคราม ถึงเวลาต้องทา

วทนา บาดแผลบนร่างกายทิ้งร่องรอยไว้หลายจุด ที่หนักสุดคือแผลขนา

ปค่ะ คุณดาเธอ

เสียงค่อ

ามาตามคำสั่งคุณพ่อค่ะ”

หน้าใส่ มุ

ห้น่ะเหรอ” เสียงของเขา

ะคะ เดี๋ยวดาจะทำความสะอาดห้องให้ คุณอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่น

่ได้สั่งอย่าสาระแ

องการเคลื่อนไหวดังจากจุดนั

กร

่าง แต่ครามก็ไม่รับรู้ ดวงตาของเขามืดสนิท แ

ออก ไป!!” คร

ช่นเดิม หมอนใบแรกถูกเหวี่ยงเ

นันพยายามไม่สนใจอาการต่อต้าน เธอวางมือจากงานที่

เรื่องของฉัน” ค

่ะ ดาคงไม่ต้องพูดเยอ

ม่เจออะไรสักอย่างที่พอจะให้ห

ดูเอง” แป้นเผ่นแน่บแบบไม่ต้องสั่ง เธอแอบอยู่หลัง

ี่ ทุกคนเผชิญฤทธิ์

กยัดใส่ปากคราม จากนั้นดานันก็บีบปลายคางของเขาจนปากปิดสนิท ไม่สามารถพ่นยาเม็ดนั่นออกจากปากของเขาได้ เขาพยายามฝืนไม่ยอมกล

้ำถูกส่งให้ ครา

ันนะคะ แล้วก็...แก้วพลาสติก ปาไงก็ไม่แตกค่ะ” เส

ี้ ในที่สุดเขาก็ยกแก้วน้ำขึ

เที่ยงเลยไหมคะ

ยงรถยนต์เลย” ครามแย้

าจไม่ถูกปากคุณนัก” เรียวคิ

ินอาหารสั

ยไปที่โต๊ะมุมห้องแล้วลากมาชิดเตียงยก

มปากแน่น

ว่าจะไม่เสียมารยาทกับค

อนสติเขา หากไม่อยากถูกหญิงตรงหน้าห

นะคะ ดาจะพยายามหามาให้” ดานันตักมื้อเท

่มีท่าทางขัดขืนอีก เขาเผลอตัวรับประทานอาหารที่ดานันป้

” คำพูดของดานันช่วยใ

กลิ่นตัวของ ครามเหม็นเปรี้ยวจนแทบสำลัก

อาบน้ำ!!

ะแทกลมหายใจทำเอาค

” ครามตะโกนด้วยเ

มาทำรังบนตัวคุณ” ดานันกระเซ้า เธอเข็นโต๊ะไป