ระโถนฉี่

ไม่มีน้ำสะอาดให้ใช้ เฉาซูหลิ่งถึงกับน้ำตาคลอเบ้า นาง

็นกังวลกับห้องสุขาของที่นี่ สภาพผ

อยหาทางเอา เหยาเอ๋อร์หากเจ้าปว

น้ำของนางกับบุตรสาว ยังพอมีน้ำเหลืออยู่

หนกัน” หลี่เมิ่งเหยาเห็นเพียงเตีย

ิ แม่ไปหาห้อ

ให้บุตรสาวไม่พบ นางก็ร

ียงกับหินจุดไฟก็หาไม่เจอ นางรีบเดินกลับม

จะแย่เอานะเจ้าคะ” เอ่ยแล้วร

้วกัน หากปวดเบาจริง ๆ เราค่อยคลำทา

าของท่านมีเท

าจะลองไปถามเรือนด้านข้างนี่ดู

ด้วยรึ เงี

คนพบเห็น ย่อมให้ความช่วยเหลือได้ง่าย หากท่านไปเกรงว่

บุตรสาวเหมือนเ

ตุใดเจ้าพูดจาฉ

ายตาผู้คน ไหนเลยจะกล้าต่อป

เดี๋ยวข้ากลับมา” นา

ีกำแพงฝั่งขวาติดกับเรือนของนาง ไม่รู้ว่าเจ้าของเป็นใคร หลี่เมิ่งเหยารีบยื่นมือออกไปจับ

้าเป

เดินทางมาอย่างฉุกละหุก จึงไม่ได้เตรียมตะเกียงกับหินจุดไฟมาด้วย พ

มนี้นางจึงยืนตัวเล็กตัวลีบ ทำหน้าตาใสซื่อให้สมกับวัย ของเด

าจะมีผู้อื่นใช้แม่นางน้อยผู้นี้ มาหลอกล่อคุณชายของตน

ะตูนี่แหละ ข้าจะเข

้เจ้

จากไป พร้อมกับบ

คนไม่ดี คิดแล้วก็หันไปมองเรือนหลังที่อยู่ฝั่งซ้าย นั่นยิ่งไ

ระหลาดใจ เดิมทีเรือนของเขาไม่เคยมีใคร มาเคาะป

บอกว่า

เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เรือนด้านข้าง ที่เรือนของน

ะเป็นบุตรสาวของเร

่รู้จักความเหมาะสมเอาเสียเลย แล้วเด็กนั่นอยู่ไห

ยู่หน้าประตูให

วกนางมักนำแต่ปัญหามาให้ จึงมีก

างให้เป็นทางการ อย่าให้ผู้อื่นนำไปติฉินนินทา

” ฉีห้าวตงน้อ

งห้องโถงรับแขก หยวนเหวินเซียวนั่งรออยู่บนเก

นั้น ที่อยู่ด้านนอกสองคนนั้น เหมือนเป็นผู้คุ้มกันทั่วไป ส่

มเฉียงได้รูป ใบหน้านับได้ว่าหล่อเหลาอยู่ไม่น้อย รัศมีรอบก

แทนตัวเองก่อนหน้า รี

ร์คำนับคุณ

กเขาแบบน

เจ้าไม่ได้สนิทกัน อย่าแทนชื่อตัวเองกั

เกียจนา

เจ้าค่ะ แล้วท่านเล่ามี

บผงะ “เจ้าไม่

้ แต่ข้ารู้ชื่อเจ้าไม่

่ในร่างเด็ก จ้องหน้าเขา

กยืมของแ

ะ นางรีบกลืนความโกรธลงท้

ต่ยังอยากยืมตะเกียงกับหินจุดไ

าดำคล้ำหลังได้ยิน ตระกูลใดกันสั่งส

าง ก่อนส่ายหน้าไปมาเหมือนบอกว่า เ

ไปหมดแล้ว พี่ชายท่านพอจะให้ข้าย

ยินกลั้นความโกรธ

ญาติกับคนแปลกหน้า ห้ามเรียก

น้าเขา รอฟังคำตอบว่

ให้เจ้ายืม

้าวต

ินต๋า

มิ่งเห

ข้าเรียกท่านว่าอะไรล่ะ” เพื่อกระ

าว่าคุณชา

ก ที่ให้ข้ายืมตะเกียง หิน

ด ท่องเอาไว้

ญนางอยู่ไม่น้อย หันไปสั่งลูกน

ไม่ได้ผ่านการใช้งานมาก่อน” ฉีห้าวตงรีบอธิบา

หากใช้เสร็จแล้วข้าจะเอามา

นเซียวกลับเส

ลับมาคืนข้าอีกทำไม ข้ายกให้ทั้งหมดนั่นแหละ ไม่ต้

ยจข้าจร

หนึ่งที “ขอบคุณคุณชายสามเจ้าค่ะ”

โอหังยิ่ง

นทันที เฉาซูหลิ่งดีใจจนตาเป็นประกาย อย่างน้อยคืน

รเป็นเจ้าของหรือ วันหลังจะ

ทางที่ดีต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด ของที่เขาให้มา เขาก็ให

าไว้ ภายภาคหน้าจะได้พึ่งพาอาศัยกัน” เ

อะไรให้เขามาพึ่งพากัน ท่านก็อย

ยากรู้จักกันก็ไม่ต้องไปสนใจ ต่าง

่คิดได้ก

เป็นอย่างมาก แต่พอมองหน้าบุตรสาวก็ต้องส่ายหน้าเบา ๆ ก็ยังเป็นเหยาเอ๋อร์ข

เข้านอน ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางมาตลอดสองว

หลับ เพื่อที่จะได้มั่นใจ ว่าความ

บนข้อมือ ก็เปล่งแสงสีขาวนวลออกมา ลืมตาขึ้

พียงแต่ไม่มีชายชราเคราขาวผู้นั้น สงสัยดวงวิญญาณดับสู

หยกโล

ๆ ปรากฏว่าภายในกำไลวงนี้มีภาพสถานที่ต่าง ๆ อยู่ในนั้น พอนางแตะนิ้วที่ตรงไหน พื้นที่

็นตึกสมัยให

ะรู้ความคิดของนาง มันกะ

ที่นั่นแล้วก็ได้ มีแต่ป่าเขาเ

วามคิดของนาง เลื่อนดูจนเกือบครบรอบวงกำไล กลับไม่พบสถานที่ ที่น

ั้งอยู่บนยอดภูเขาสูงชัน พบน้ำตกธ

นี่แ

ลังยืนอยู่บนหน้าผาสูงชัน ด้านหลังเป็นเรือนสี่ประสานสภาพเก่า

งเข้าไปดูเป็นห้องเก็บสมุนไพรแ ละตำรายาเต็มไปหมด

นี่มันยาเทวดารึไง บางตัวเข

ังแรกไปยังหลังที่สอง ที่นี่เป็นเหมือนห้องหนังสือทั

มีเตียงนอนและของใช้ครบครัน ดูไปแล้ว

ิดไปเข้านางก็ได้กลิ่นอายของความร่ำรวยในทันที เพราะมันคือห้องเก็บสมบ

ท่านเซียนที่เคยบำเพ็ญเพียรอยู่ที่นี่ ท่านคงไม่ได้ละทิ้งทางโลก

เต้นแรง กลายเป็นห่อเหี่

ู่ในคว