เดิมทีนางตั้งใจจะรอให้คลอดก่อนแล้วค่อยอ้างว่าคลอดก่อนกำหนด แค่นี้ก็ไม่มี

ไม่ยอมรับ ฉู่ว่านยูก็

ว่า “หม่อมฉันไม่ไ

ทีว่า “หากฝ่าบาททรงไม่เชื่อ เช่นนั้นก็ลองให้หมอมาจับชีพจรด

่ยงไม่ได้ ส่วนเหยาซื่อจื่อก็เห็นว่าปกปิดไว้ไม่อยู่แล้ว เขาจึงพูดตามความจริงว่า

ปพักใหญ่ นางนั่งลงบนเก้าอี้เสียงดัง

ทีผิงหยางโหวจะเกิดบันดาลโทสะต่อหน้าคนหมู่มากสักครั้ง

ตตาออกมาว่า “ท่านพ่อขอรับ ข้าควบคุมตัวเองไม่อ

ตระกูลของเหยาซื่อจื่อช่างมีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดยิ่งนัก ขอเดาว่า

ๆ แต่เหยาซื่อเจี๋ยก

รกระทำอยู่เสมอ แต่เมื่อหนึ่งเดือนก่อน ตอนที่ทั้งสองคนอยู่ในห้องตามลำพังสองต่

องฉู่รัวหราน ดวงตาของเขาสั

่รัวหรานจึงพูดขึ้นทันทีว่า “ท่านพี่ซื่อจื่อ แ

ลือบแคลงใจของเหยาซือเจี๋ยก็ลับหายไปทันที ก

ียทีเถิด เจ้าทั้งอัปลักษณ์ทั้งโง่เข

ไม่เอาเช่นกัน แต่ภายนอกนางกลับยังพูดอย่างจริงจังว่า “ฝ่าบาทเพคะ ในเมื่อน้องข้ากับเหยาซื่อ

งรู้สึกประหล

นฉู่ว่านยู หากพลาดเหยาซือเจี๋ยไปแล้ว บ

าแน่

งในวันนี้ไม่ใช่การทวงคืนงานแต่ง นางแค่อยา

ภ์ก่อนแต่งงานถือว่ามีความผิดในฐานประพฤ

ผือดด้วยความหวาดหวั่น น

ึงอย่างไรรัวหรานก็เป็นน้องสาวของเจ้านะ！” เหยาซื่อเจี๋ยส

ไม่ลงโทษ ต่อไปนี้สตรีในเมืองจิงคงจะกระทำพฤต

ช่นนี้เป็นธรรมดา พวกเขาก็พากันเรียกร้องให

“เจ้าจงคิดให้ดี ๆ ก่อนเถิด อย่างไรเสียพวก

งค์เพื่อเตือนนางว่าอย่า

เพคะ？ ฉู่รัวหรานเป็นผู้มีพฤติกรรมเสื่อมทราม ไม่ควรค่าพอจะได้เป็นภรรยาหลวง ด้วยเหตุนี้หม่อมฉันจึงอยากขอให้ฝ่าบาททรงลงโทษฉู่รัวหรานด้วยการให้นางเป็นนางส

ู่รัวหรานโพล่งขึ

ยวก็ทำนางเจียนตายแล้ว ยัง