่ที่บ้านเช่นเคย เป็นงานทั่วๆ ของกรมอุตสหกรรมจังหวัด สัญญาจ้างหนึ่งปีลูกจ้างชั่

ายต้อมจึงได้เข้าทำงานอย่างเต็มตัวกับรุ่นพี่ที่เคยทำงานมาก่อน ต้อมค่อยๆ เ

ี่” ต้อมยืนต

ลาดใจและดีใจในคราเดียวกัน เขายังจำเด็กหนุ่มร

รู้สึกดีใจอย่างมาก เนื่องด้วยจะได้

่งคุยกันเลย เดี๋ยวหัวหน้

ับพ

นส่วนตัวของต้อมรับอย่างเต็มใจ ไม่เข้าใจตรงไหนถามไถ่อย่างถี่ถ้วน ใ

ยู่พิจิตรไม่ใช่เหรอ” ก้องเก็บข

รถไฟมาตื่นเช้าหน่อยกลั

้าเหนื่อยไม่ไหวมา

ทำไมพี่ก้องมาอย

พักถ้ามีตำแหน่งว่าง พี่จะกลับไปทำงานแถวบ้านตอน

กจ้างชั่วคราว” ต้อมเก็บข้า

้กลับกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันรถนะ ว่าแต่บ้านต้อมมีโทรศัพท์

ับ มีแต่

จอร์ก

ปยังสถานีรถไฟ ช่วงแรกก้องจะอยู่เป็นเพื่อนแต่โดนห้ามไว้ เพราะรถไฟนั

้อมนานๆ กว่านี้ วันเสาร์มาเที่ยวหา

ต้อมอ

รกับพี่เลย พี่อุตส่าห์ไปหาถึงห้อง อยากจะนอนด้วยก็ไม่ให

รอบข้างเขาใครเดี๋ยวใครมาได้ยิน” ต้อมมอง

ไหม เพราะอย่างไงพี่ดูแลต้อมดีตลอดเลยตั้งแต่ตอนแรกที่

็ได้ วันเสา

ซื้อตั๋วเดือนไว้แล้วจะได้ไม่ต้องรีบเร่งมาก และต่อ

างหลายอย่างหลายคนดูดออกอย่างแน่นอนว่าเป็นแบบไหน ต้อมจึงกลัวไม่เป็นที่พอใจของรุ่นพี่ เมื่อได้มาเจอก้องเขา

ิดถึงพี่ด้ว

ชายก้องมาแนวนี้ตลอดจึงเป็นอะไรธรรมดามากสำหรับต้อม ด้วยคืนนี้อารมณ

งแล้วนะครับ ใครอยากขอเพ

ครับ คืนนี้จะข

ห้คนเคยเรียนมหาวิทยาฟ้าคร

อเพลงน

ันนี่ พี่ยังไม่เปลื่ยน

มาฟังเพลงไม่อาจเป

ได้ว่าทำไมก้องถึงต้องของเพลงนี้ให้เขาด้วย ลึกๆ แล้วต้อมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง เพ

นนี้กะจะเขียนจดหมายหาเพื่อนรักอย่างแหวน เพรา

ีแหวนเ

ได้เจอกัน ได้ติดต่อปิ่นบ้างไหม เราไม่ได้โทรไปหาเลย วันหลังว่าจะโทรไปอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าป

ก

าหลับได้ เพราะในส่วนลึกๆ แล้วยังคิดถึงคงเดชคนรัก ที่ป่านนี้ยังไม่รู้ว่าไปอยู่แห่งหนตำบลใด แต่ถึงจะคิด

ั่ง ผู้คนเต็มรถไปหมดที่ยืนแท่บจะไม่มี ต้อมต้องใช้มือจับที่โหนไว้ บางทีต้องหลบเจ้าถิ่นแม่ค้าขายของ เพราะจะ

ทาง เมื่อเดินลงมากำลังจะเตรียมเดินไปรอรถประจำ

่ก้

้ารอขึ้นรถประจำทา

งไม่น่า

ู่แล้ว และอีกอย่างพี่อยู่ที่นี่ไม่ค่อยรู้จั

ข้มยืนยิ้ม ในส่วนตัวของเขาย

วย ไม่รู้ว่าต้อมได้ยินไหม” ก

ยินสิ ขอเพลงไม่อาจเปลื่ยนใจ ต้อมว่าเราเดินคุย

จริ

เพลงให้ต้อมล่ะ” ต้อมแกล้งๆ ถ

ต่สมัยเรียน แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างมันไม่สามารถทำให้เดินหน้าต่อไปได้ แต่ตอนนี้สามารถ

ไม่ได้มีความรู้สึกกับก้องเหมือนอย่างก้องรู้สึก แต่อย่างน้อยความร

่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่ แต่พี่เข้าใจมันยังให

อ

แล้วเดินตามก้องไปยังรถมอเตอร