คืน เขาเฝ้ารอวันเวลาที่จะได้แต่งภรรยาเข้าบ้านใจแทบจะขาด บ้านหยางเองถึงแม้จะยากจนแต่ก็พยายามเตรียมสินสอดให

ู่บ้านเหลียนซาน เกวียนวัวถูกประดับด้วยผ้าแดงและดอกไม้ผ้าสีแดง เมื่อไห่เฉิงมาถึงบ้านซูเพื่อรับตัวเจ้าสาว ซูห

ขาก็ยังอยากที่จะเก็บลี่หยางเอาไว้ที่บ้านถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ก็ตามที ลี่จินกับตงเล่ยน้องชายของลี่หยาง

้พวกเขาได้เงินมาคนละ 100 ตำลึงทองเพียงเท่านั้น แต่เงิน 100 ตำลึงทองสำหรับครอบคร

สร้างบ้านให้เสร็จก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง หลังจากร่ำลาครอบครัว

ที่ทำหน้าที่ขับเกวียนสินเดิมของลี่หยางเป็นซูห้าวหลินจากนั้นพี่น้องทุกคนก็ขึ้

ดิมที่ติดตัวลี่หยางไปเป็นจำนวนมากพอสมควร ทำให้ชาวบ้านต่างอิจฉาหยางไห่เฉิงไม่น้อยที่สามารถแต่งภรรยาที่มีฐานะอีกทั้ง

ม่ หยางไห่เฉิงยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลาสีหน้าบ่งบอกว่ามีความสุขมาก รอยยิ้มที่

ที่มาร่วมงานมงมลแต่กลับมีใครบางคนมายินดีในงานมงคลในครั้งนี้ด้วยและยังสาปแช่

ส่งตัวเข้าหอ ไห่เฉิงออกมาร่วมดื่มกับสหายสนิทเพียงคนเดีย

รรยาเข้าบ้านได้แล้ว ถึงแม้ว่าภรรยาของเจ

จากชายหาดข้าก็เก็บภรรยาที่แสนงดงามมากมา หรือเจ้

มานั้นถูกต้องแล้ว” ไห่เฉิงตอบ

ด้แล้ว ภรรยาของเจ้ารออยู่” ท่านปู่หยางผู้ใจ

เฉิง ห้องนอนที่ใช้เป็นห้องหอไม่ได้มีการปรับปร

ร์รอพี่นา

ไม่” ลี่หยางอดตื่นเต้นไม่ได

เช่นนั้นเจ้าม

ับท่

นต่างตั้งตารอคอยวันนี้มานานแต่ก็ยังทำตามพิธีการจนครบจากนั้นไห่เฉิงช่วยลี่หยางถอดช

อมปล่อยให้เขาได้หลับ ยังดีที่ไห่เฉิงยังอาบน้ำให้ลี่หยางแต่ก็เป็นการอาบน้ำที่ใช้เวลานานมาก ไห่

ยให้ภรรยาได้นอนหลับส่วนตัวเองออกไปตักน้ำมาเติมโอ่งน้ำ ฝ่าฟืนเตรียมเอาไว้ และต้มน้ำอุ่นรอภรรยาหากว่า

ู่เหตุใดไม่ไปอยู่ดูแ

มน้ำเอาไว้รอให้ห

ไปใช่หรือไม่ ไม่ใช่ว่า

ื่อยเท่านั้นเอง อีกเดี๋ยวก็ตื่นขึ้นมาแล้วขอรั

้ากลับไปอยู่ก

ณท่านแ

ๆ มาคิดดูแล้วลี่หยางเองไม่คิดว่าสามีของเขาที่หน้าตาเหมือนกับประมุขมารในที

นี่ยามใดแ

ษนะที่ รังแกเจ้ามากไป แต่พี่หักห้ามใจตัวเองไม่ได้เพราะเจ้าน่าก

าบเองได้ ท่านพี่อย่าได้คิด ข

นพี่จะไปเตรีย

กลับบอกว่าสามวันแรกของการแต่งงาน ไม่ใช่หน้าที่ของลูกสะใภ้ที่ต้องลุกขึ้นมาหุงหาอาหาร บ้านหยางไ

ี่คุ้นชินกับคนบ้านหยางอยู่แล้วจึงไม่มีความรู้สึกเขินอายแต่อย่า

ครัวสามีให้อยู่ดีกินดี และหาเงินเอาไว้เพื่อรอลูกที่จะเกิด

อนนี้ความเป็นอยู่ของครอบครัวดีขึ้นมาก ต้องขอบคุณสมบัติ

ายทะเลเผื่อว่าเราจะได้อะไรติด

ษ พี่ต้องขอโทษเจ้าที่พี่ไม่เอาไหน อย่างที่เจ้าเห็นครอบครัวเราคนเยอะและยากจน พี่ขอโทษที่เห็นแก

ๆ ด้วย ท่านปู่ท่านย่าก็แก่แล้ว ท่านพี่วางใจในเมื่อข้าแต่งให้ท่านแล้ว นั่นย่อมหมายถึ

นนั้นรอสักครู่พี่

ับท่

ยนเสื้อผ้าที่เขาแอบทำเอาไว้เป็นชุดที่รัดกุมและสะดวกสบายหากจะลงไปดำน้

องเสร็จพอดี ทั้งสองคนจับมือกันเดินมุ่งหน้าไปยังชายหาด ท่ามกล

ยว่าสายตานี้เป็นของผู้ใดคงต้องจับให้ได้สักวัน สายตาที่น่ารังเกียจเช่นนี้เขาเองก็ไม่ช

ในมุมมืดคงจะออกมาเอง นอกจากลี่หยางจะสัมผัสได้ถึงสายตาเกลียดชังแล้วรู้สึกถึงความอิจฉาริษยาด้วย ไม่ว่าเจ้าข

นยังไม่อิ่มหนำใครก็อย่าคิดมาสร้างเรื่องวุ่นวา