ถึง ขวัญลดานอนตาลอยไปแล้วตอนที่เขาผละเรือนกายหนาและชื้นเหงื่อออกจากเธอ เมื่อตักตวงเอาแต่ใจตั

้อมกับนึกหาข้ออ้างต่าง