ข้าห้องน้ำบ้างล่ะ ไปข้างล่างตึกบ้างล่ะ ไปตรวจคนไข้บ้างล่ะ เขารู้ว่าจงกลนีพยายามจะหลบหน้าเขา แม้แต่โ

ักแล้ว เพราะก่อนหน้านี้เห็นเธอเดินมากับปภพและนภิสา แต่เธอเ

ารย์

เป๋าสะพายและมือถือที่ห้องทำงานพี่ แล้วเนี่ยจ

ามีภรรยากัน ตอนที่เซ็นเอกสาร ดิฉันสติไม่ค

อบพี่หรอก พี่ถามมาแล้วว่าเราว่างตอนบ่าย ไปสำนักงานเขตก

ิฉันต้อง

่ไหนในตอนนี้ แต่หน้าของเขมณัฏฐ์ก็ยังคงไร้อารมณ์ยิ่งขรึม

องทำแบบ

แต่ยืนเม้มปากกัดฟันแน่น แต่ก็ยอมเดินตามเขาไป ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ เขาไม่เหมือนพี่

บรถออกมาจากสำนักงานเขต ตั้งแต่ตอนนี้เขายังไม่แม้แต่จะยิ้ม ยิ้มให้เธอสักครั้งก็ไม่มีทั้งๆ ที่ตอ

ี่รออยู่” เขาเอ่ย

งยังไม่รู

นที่รู้ แต่แม่ขวัญอยากเจอเจเจน่ะ

ฮ

ความโล่งใจที่เรื่องน

เสียใจ ดีใ

มีใครรู้เรื่องของด

นนี้เราก็ไม่ใช่คนอื

ือ

นั้นหรอก” เขาพูดแทรกขึ้นเหมือนม

รย์หมอไม่จำเป็นต้องมารั

ะ พี่รำคาญ” น้ำเสียงเข้มของเขาทำให้เธอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอทันที คำที่จะเถ

มาคิด

ครั้งเพื่อเป็นการย้ำให้เธอ

อนเดิม มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาและเ

ได้เจอหลานสาวอีกเลย เวลาไปขอนแก่นไปเยี่ยมแม่และพ่อของเธอทีไร เธอก็ติดเรียนไ

้นจากโซฟาเดินไปหาคนที่เดินเ

โอบประคองท่านเดินกลับไปนั่งที่เดิม ส่วนคนที่เดินตามหลังเธอมาก็มองภาพตรงหน้ายิ้มๆ แล้

นลูกศิษย์พี่เขาเหรอ” นางถามหลานสาวพร้อ

าจารย์หมอเป็น

นี่บ้านนะ เจเจเรียกพี่หมอเ

...

าจะได้มีเพื่อนบ้าง ป้าเหงามาก พี่หมอของเราน่ะทำแต่งาน ไม่รู้เมื่อไหร่จะแต่งงานมีหลานให้ป้าสั

งเวลาก็มีเองแหละครับ” เขาเงยหน้าจากหน้าจอมาเอ่ยตอบ พร้อ

่ก็ทำเสียเรื่องทุกทีเลย จนตอนนี้ลูกสาวบ้านไหนก็ไม่กล้านัดรับดูตัวกับพี่เขาแล้ว” นางฟ้องหลานสาว ส่วนคนถูกฟ้องก็

บแล้วจะไปเป็นหมอประจำที่โรงพยาบาลไหน อีกอย่างหนูก็อย

แต่เจเจหิวรึยังลูก ป้าจะไ

่ะ เพราะเจเจไ

อนค้างที

ือ

บ” เขมณัฏฐ์เอ่ยแทรกขึ้นพร้อมกับเก

ก็แนะนำพี่เขาได้เลยนะลูก” ขวัญตาช่างไม่รู้อะไรเลยว่า

ู้จะทำอะไรเปิดกระเป๋าสะพายตัวเองที่เพิ่งได้มาวันนี้หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นระหว่างรอให้ตั้งโต๊ะทานอาหารเส

” นั่นคือคำสั่งขอ

มต้อ

อกให้ค้างที่น

ต่

ชอบคนดื

น่อย และดิฉันก็ไม่ไ

ั

วามโกรธ ส่วนคนที่ไม่รู้ตัวว่าตั

ไปไ

ากตร

เดินกำมือแน่นออกไปสงบอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเองทันที ส่วนอีกมือ

รของเขา และเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อกี้ตัวเองพู