ดหนุ่มฉายขึ้นมาให้เห็นในหัวอีกครั้ง ก็อดยิ้มเขินไม่ได้ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปยังเซเว่นที่เดินไปอีกไม่ถึงสิ

แล้วมือใหญ่ก็ปิดปากเธอได้ทันก

โอเค้ ถ้าร้องฉันจะจูบปากเธอและบอกทุกคนว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน ถ้าอยากให้ทุกคนในต

มกอดของเขาที่กอดรัดเอวเธอแน่น ตอนนี้มันจะต่างอะไรกันกับทุกคนรู้ว่าเธอกั

ันไปแล้วซะอีก แล้วเนี่ยใส่ชุดอะไรขอ

ด้อิสระก็หมุนตัวเองอว

นึกว่ากะหรี่” พูดแล้วก

่งตัวเหมือนกะหรี่ได้ยังไ

ดินเลย นมก็เล็กเท่าฝาหนมครก ทำเป็นอยากโชว์” ไม่พูดเปล่าแต่ยื่นมือไปใช้นิ้วจ

ำไม เล็กใหญ่ก็นมฉัน และถึงจะเท่า

เห็น ไอ้ปลั

ยเห

มือนคนปวดขี้ขนาดน

ื่องของฉัน เพราะมันคือนมของฉัน ฉันพอใจให้เขาดูจบไหม แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่นายแน่นอนนายน่าน” พูดแล้

ี๊

นปล่อยฉ

ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าฉันจะได้ดูฝาหนมครกของเธอไหม เผียะ!” พู

ยจะพาฉันไปไหนนายน่าน” หยุดดิ้นทั

นมาถึงก็นำร่างที่อยู่ไม่นิ่งบนไหล่ไปนั่งที่บนเบาะ แล้วตัวเองก็ขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย โอบกอดเธอแล้ว

าระย้าว่านายอุ้

นที่นั่งซ้อนโอบกอดตัวเองขับรถมอเตอร์ไซค์อยู่ด้านหลังนั้นเต็มไปด้วยยิ้มที่ยากจะคาดเดาอา

ห้องแถวรายวันและชั่วคราวเขาก็ตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปในห้องแถวรายวันทันที และนั่นยิ

วรายวันทำไมนายน่าน ไ

ยงใบหน้านิ่งขรึมดุดันที่มีหนวดเคราล้อมกรอบหน้าไว้เท่านั้น และตอนนี้พิมพ์ม

” เขาพูดพร้อมกับก้าวขาลงจากรถ พ

ถ่อยอย่างนายแน่นอน” เธอส่ายหัวแรงๆ พร

็จะต้องแต่

ยิ่งไปจี้หัวใจของน่านน้ำ และภาพที่เธอส่งยิ้มหวานบิดตัวม้วนอายปลัดธนูก็แท

ร

ดกรามของเขาดัง ตอนนี้เขาโกรธเหรอ แล้วเขา

ำอะไรฉันใช่ไหม

ีย

สียงย่ำเท้าของเขาที่เดินไปยังเคา

พิมพ์มาดาไม่รู้เลยว่าตัวเองทำไมถึงกลัวผู้ชายคนนี้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ปากเก่งไม่กลัวแต่ตอนนี้น่านน้ำไม่

้วงกระเป๋ากางเกงยีนของตัวเองแล้วนำแบงค์พันออกมาส่งให้พนั

มเข้าใจกันน่ะ” เขาพูดแค่นั้นพนักงานก็ยิ้มรับเ

ันดีๆ

ันจะจ่ายค่าชดเชยเวลาให้เอง” พูดแค่นั้นก็

หน่อย ช่วยพี่ด้วย” พิมพ์มาดาขอความช่วยเหลือ

าย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน

เขาตอบเสียงเรียบ เมื่อเดินมาถึงหน้าห้อ

กันสักหน่อย ก็แค่ผู้ใ

ห้องทันที ในห้องนี้มีเพียงเตียงและก็ตู้เย็นเท่านั้น เพราะมันเป