img หมอปีศาจพันหน้า  /  บทที่ 2 เป็นหมอที่ต้องรักษาตัวเอง | 7.50%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 เป็นหมอที่ต้องรักษาตัวเอง

จำนวนคำ:2098    |    อัปเดตเมื่อ:26/12/2024

ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ ก่อนจะพบใบหน้าข

พี่สาวหลับไปนานจนข้ากับท่

.น้ำ

มีทรายละเอียดอยู่ในนั้น หลินจื่อเยว

ๆ ประคองป้อนเหมือนที่เห็นผู้เป็นป้าทำก่อนหน้านี้ เพราะแม้ว่

ก แ

สตรีผู้หนึ่งซึ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายตน แต่รูปร่างเล็กกว่า ทั้งเส้นผมของสตรีผู้นั้นก็ยาวกว่านาง ซึ่งสตรีในค

า พลันนั้นก็ได้กลิ่นสมุนไพรบรรเทาปวดที่โชยพัดเข้ามาเตะปลายจมูก ทำให้น

าแต่มองหน้าข้าเล่า เอ จะว่าพูดมิได้ก็ม

ียจริง’ หลินจื่อเยว่นึกตำหนิเด็กหนุ่มในใ

น้ำกับข้า’ ไม่ใช่

้าใจว่า ทั้งสองแตกต่างกันเช่นไร กระนั้

ขอรับ เหตุใดถึงไปนอนเ

นจื่อเยว่ไม่รู้ว่าควรไว้ใจเด็กหนุ่มตรงหน้ามา

องหญิงวัยกลางคนดังขึ้น ทำให้หลินจื

วิ๋นโม่เอ่ยบอกกับผู้เป็นป้า ก่อ

ยก็พาลใจคอไม่ดี” อวิ๋นหลานเร่งเดินเข้าบ้า

.

แล้วมาจากที่ใดหรือ” อ

.

ี่จ้องมองมาทางตนนิ่ง ๆ อวิ๋นหลานที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลา

ะเพื่อนบ้านสองสามคนไปเจอเจ้านอนเจ็บอยู่ในป่าตรงตีนเขา เห็

้อมบอกที่มาที่ไปที่หลินจื่อเยว่ต

่า ส่วนแผลภายนอกอื่น ๆ ก็มีชาวบ้านเอาหยูกยามาให้เจ้า แต่ข้าเองก็ไม่ได้มีความรู้

่หลิน นามว่าจื่อเยว่ ท่านป้าเรี

นะนำตัวเองพร้อมเอ่ยขอบคุณออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางนอบน้อม ก

ที่ไหนหรือเจ้า

ิได้ให้ผู้คนภายนอกเข้ามาหรอกนะ แต่เจ้าสบายใจได้ อยู่ร

ท่านป้าบอกว่ามีชาวบ้านเอายามาใ

งเป็นอย่างไร จึงอยากรักษาตัวให้หายเร็ว ๆ อวิ๋นหล

่องยาด้

หมายถึงข้าเคย

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต หากแต่นางก็นึกดึใจที่ความรู้เมื่อครั้งยังเป็นคุณหมอหลินจื่อเยว่ยังม

่ได้บอกข้าเลยนะว

ไปทางอวิ๋นหลาน เรียวปากอิ่มเม้มแน่นอย่างใ

งใดไม่ได้เลยเจ้าค่ะ แต่คิดว

ัวอยู่ก็อาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน หาก

เจ้าค่ะ

ลักการเสียทีเดียว นางจึงค่อย ๆ ยื่นมือไปแกะผ้าที่รัดแผ่นไม

้าในมือเจ้ารัดพันให้แน่น ๆ” หลินจื่อเ

นี้จะดีหรือข

บนั้นแหละ แน่นอีก

ากรัดแน่นไปเลือดจะมิไห

จะขยับได้ กระดูกก็จะมิเชื่อมต่อกัน แบบนั

่ว่

ข้าย่อมรู้สิ เจ้าทำตามที

สร็จ ก็ปาไปราว ๆ สองก้านธูป จากนั้นก็ไปห

เจียดเงินเหล่านั้นมาให้นางอีก นางคงกลายเป็นภาระหนักเป็นแน่ เมื่อได้ท่อนไม้จากอวิ๋นโม่พร้อมกับมีดยาว หญิงสาวก็ลุกขึ้นนั่ง

อรับ เหตุใดหน

ียกว่าไม้พยุง มันจะช่วยให้ข้าสามารถเดิ

ขวายังคงใช้การได้อยู่เป็นปกติ จากนั้นก็เริ่มเดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านโดยมีอวิ

นออกมาข้างนอกก็แวะมาทักทาย ไม่เว้นแม้แต่ท่านลุง

ให้เจ้าใหม่

ว่าคงเป็นเพราะข้ายังมิได้สติ เลยทำให้ดามขาลำบาก วันนี้เลยให้อาโม่ช่วยพันใ

พากันเอ็นดูในความน่ารักและรอยยิ้มของหลินจื่อเยว่ จ

img

สารบัญ

บทที่ 0 บทนำ สวรรค์ลิขิต ทุกชีวิตมิอาจฝืนชะตา บทที่ 1 ได้รับความช่วยเหลือ บทที่ 2 เป็นหมอที่ต้องรักษาตัวเอง บทที่ 3 โหราจารย์แห่งแคว้นเว่ย บทที่ 4 แสดงฝีมือ บทที่ 5 รักษาคนป่วยในหมู่บ้าน
บทที่ 6 จากไป...
บทที่ 7 ดวงชะตา
บทที่ 8 รักษาคนป่วย
บทที่ 9 พรหมลิขิตวาสนานำพา
บทที่ 10 วาสนาด้ายแดง
บทที่ 11 ผสานเป็นหนึ่งเดียว
บทที่ 12 มีสามีเพราะความเมา
บทที่ 13 จำต้องจากไป...
บทที่ 14 คลื่นใต้น้ำ
บทที่ 15 เดินทางต่อ...
บทที่ 16 เมล็ดพันธ์ในคืนนั้น...
บทที่ 17 สหายคนแรก
บทที่ 18 ปีศาจเคลื่อนไหวแล้ว
บทที่ 19 หมอปีศาจ
บทที่ 20 กำเนิดเจ้าก้อนแป้งน้อย
บทที่ 21 แผนร้าย
บทที่ 22 หุ่นเชิดของเผ่ามาร
บทที่ 23 แผนซ้อนแผน
บทที่ 24 ช่วยเหลือคนที่สมควรจะช่วยเท่านั้น
บทที่ 25 เวลาผันผ่าน...
บทที่ 26 เดินทางท่องยุทธภพ
บทที่ 27 ทำความสะอาดวังหลวงแคว้นเว่ย
บทที่ 28 ตามหาดวงใจ
บทที่ 29 พ่อลูกพบกัน
บทที่ 30 ท่านพ่อ
บทที่ 31 ตามเกี้ยวภรรยา
บทที่ 32 มาเยือนเมืองหลวง
บทที่ 33 ฮูหยินของเซี่ยงซื่อ
บทที่ 34 หวั่นไหว
บทที่ 35 ยอมรับสามีคนนี้
บทที่ 36 สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว
บทที่ 37 สานสัมพันธ์ลึกซึ้ง
บทที่ 38 กลับหุบเขาเทวะ
บทที่ 39 บทส่งท้าย ครอบครัวสุขสันต์
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY