างหรือ

ู่แล้วแต่แกล้

จ้ามีน้ำใจก่อนที่จะสอบจอหงวนได้เสาะหาแว่นตามาให้ ของสิ่งนี

งตะวันตก และได้รับเอาของใช้หลายอย่างมาใช้ในพร

านลำบากย่อมไม่มีปัญญาหาซื้อแว่

งเอิญได้พบกับมารดาของหนานหงหงในตอนนั้นมู่หรงที่เดินทางมาจากเมืองอื่นเพื่อมาสอบจอหงวนแล้ว

เห็นเขายากจนและขยันขันแข็ง ทั้งเห็น

ะอ่านตำรามาตั้งแต่เด็กและนางบังเอิญได้รู้จักกับคนฝั

หยินหนานจึงขอให้คนผู้นั้นเ

งใหญ่ในชีวิตของมู่หรง หลังได้รับแว่นตาเขาก็อ่านหน

ละหลังจากมู่หรงได้รับตำแหน่งมีเงินเดือนก็ชดใช

ระกูลหนาน เขาจึงยินยอมสอนหนานหง

งเรื่อยเปื่อย เห็นชัดเจนว่าเจ้าไม่ชอบดนตรี แล้วไยจึงอยาก

ึดอัดใจแต่ก็พยายามตอบกลับไป “ไหนอ

งมู่หรงยัง

แล้วก็พอจะนึกออก ในห้องของอาจารย

้แล้ว ข้าใฝ่ถามเพราะตั้งใจเรีย

น คำถามหลายครั้งไม่เกี่ยวกั

งหงคิ

ามของนางกลายมาเป็นเ

ก่อกวนจริง ๆ นะเจ้าคะ อาจา

้ตัวด้วย

องพิณ ของขวัญให้มารดาเจ้าหาอย่างอื่นไม

งหงยิ

เพราะท่านเอ๊ยท่านแม่เจ้าค่ะ

ิ้มบาง ๆ นี้ก็ทำให้หัวใจของนางอ่อนระ

าจารย์จะสอนเจ้าเอง ขอให้เจ้าตั้งใจฝ

หนานหงหงถามด้วย

มู่หรงพูดพร้อมกับเดินไปหยิบม

กเพลงแล้วอาจารย์จะสอนเจ้า”

อบจับปลายนิ้วมือของเขาด้วยท่าทางที่คล้ายไม่ได้ตั้งใจ แต่เพียงเสี้

ให้ตายเถิด นิ้วของเขาพลิ้วไหวเป็นอย่างยิ่ง แล้วหากนิ้วนั้นสั

ถึงชาตินี้จะยังไม่เคยร่วมห้องกับผู้ชายคนไหน แต่นางก็ช่วยตัวเองมาไม่น้อย แน

อนหนังสือที่ไม่สนใจผู้หญิง หรือว่าเป็นหนุ่

นตอนนี้ที่มู่หรงเรียกน

ือ สีหน้าไยเหม่อลอยเช่นนี้”

ย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาก้มหน้าเข้ามา

งและนิ้วอยู่เจ้าค่ะ นิ้วของอาจา

ายที่ยากจะจับความหมายได้ นางรู้สึกเหมือนหัวใจจ

รรีบกลับ เจ้าไม่มีป้ายอนุญา

เจ้

เหม่อลอยนักทว่ามู่หรงกลับรั้งนาง

งพิณให้พวกเจ้า เช่นนั้นหลังเลิก

้าง หันมาแย้มยิ้มสด

ศิษย์สะดวกยิ่งนัก

ทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ความตื่นเต้นและความสุขที่ปะปนกั

ิ้มออกไปอย่างร่าเริงราวกับนกขมิ