ังไม่ตื่

้งแต่เมื่อวานค่ะ…”ป้าแพรก้มหน้าต่ำลงไม่มองสบตาฉันพ

ม่กลับ

ัยใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาหางคิ้ว

ึก

บ้านและเสียงตื่นเต้นและร้อนรนใจของผินเด็กรับใช้หลานสาวของป้าแพร

พ

มองหน้าฉันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหารถึงกับหน้าเสียเ

กลับมาแล้วเหรอ?”ฉันเอ่ยบอ

ู้หญิงกลับ

าประตูทางเข้าห้องอาหารพร้อมกับร่างสูงสวยสง่าของคุณผู้

ุณแม่ของฉัน เธอยังคงอยู่ในชุดนักเรียนของมหาวิ

ัยเ

าทั้งคู่สบกัน คุณแม่ของฉันยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินตรงดิ่งมาหาฉันที่โต๊ะอาห

หนึ่ง”คุณแม่ละสายตา

อบรับคำสั่งของคุณแม่ฉันและเดินออกไปจากห้องอาหาร

่ไปเรียนอี

นตอบคุณแม่ไปและยื่นมือไปหย

องอยากจะคุย

มาซับไปที่ริมฝีปากของฉันแทน คุณแม่มีสีหน้าที่ดูเป็นกังวลอยู่

พ

ร

พูออกมาจากกระเป๋าและยื่นมันมาให้ฉัน ฉันก็ยิ้มบางๆให้ค

ะไร

ยเหรอคะ?”ฉันพูดเชิงเล่นเชิงจริงใส่คุณแม่ไป แต่สีห

พ

ับซองจดหมายสีชมพูมาจากมือของท่านแทน ฉันมองหน้าคุณ

พ

ชมพูที่ถูกตกแต่งให้เป็นรูปหัวใจเต็มดวง เนื้

งดังน้ำเสียงสั่นเครือแววตาสั่นไหวริมฝีปากสั่นระริก หัวใจเจ็บจี๊ดใบหน้าชาไป

แผ่วเบาที่สุดอย่างคนที่กำลังพยายามระงับอา

ั่นบ้านพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยความไม่พอใจที่ค

ม่อยากให้ลูกไปงานแต่ง

ห้หนูไ

…หนูจ

ไปแสดงความย

ูจะไปพั

ดเสียงดังกลับใส่หน้าของ

ง…พ่อเพิ่งจะเสี

จะแต่งง

สามี…