าล

9:

พ

ย่างจังทำให้ฉันล้มลงไปนั่งกับพื้นก้นกลมๆของฉันกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง ดีน

พ

นักศึกษาที่เข้ามานั่งยองๆและช่วยฉันเก็บตำราหนังสือเรียนหลายเล่ม เสื้อนักศึกษาของเขาไม่ได้ผู

ฉัน โครงหน้ารูปไข่เรียวจมูกโด่งเป็นสันรับกับโครงหน้าที่ฟ้าประทานริมฝีปากหยักสีชมพูดวงตาคู่คมที่หวาน

น่ะ..เลยไม่ได้มองทาง…”เขาว่าเสียงอ่อ

หรอก..”ฉันตอบเข

รรมของฉันมันไม่อำนวยเลย วันนี้ไม่น่าใส่ตัวที่สั้นๆมาเลย ฉันจึงต้องยื่นมือขึ้นไปจับมือหนาของเ

พ

นทีที่ฉันยืนเต็มความสูงได้แล้ว เ

อ…”เขาว่าพลางหลบสาย

”ฉันบอกเขาเพื่อตัดบทจะได้ไม่ต้อ

ร่างสูงของเขามาทันที โดยที่มุ่งหน้าก้มหน้าก้มตาเดินไปยังห้องเ

พ

ที่ฉันหอบหิ้วมาจากบ้านแล้วนั่งรถเมล์มาลงที่หน้ามหาลัยท

พ

นังสือหลายเล่มที่ถูกวางลงตรงหน้าของฉันอย่างนุ่มนวลทำให้ฉันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พ

าคืนฉันน่ะ”ฉันเอ่่ยบอกเขาไ

พ

มใจ^_^”เขาว่าเสียงอ่อน

ั่งข้างๆฉันซึ่งตอนนี้มันว่างและห้องทั้งห้องก็มีนักศ

าไปเสียงกระตุกในใจร้อน

าขอนั่งด้

ิ่นน้ำหอมผู้ชายลอยเข้ามากระทบจมูกฉันทำให้ฉันรู้ทันทีว่าเป็นกลิ่นกายของผู

?”เขาหันมาเอ่ยถาม

บเขาไปสั้นๆเข

มแหยๆให้เขาและไม่ยอมยื่นมือไปจับทักทายกับเขาทำให้เขาเก้อหน้าถอดสีไปและก็เป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์เข้ามาสอนพอดี เราสองคนเลยไม่ได้พูดคุยอะไรกันต่อ ว่าแต่เขาลงเรียนวิชา