k Ja

าจทิ้งเด็กหนุ่มไร้เดียงสาไว้คนเดียว การที

ะกายระยิบระยับ แม้จะสาดส่องเข้ามาเพียงเล็กน้อย หิ่งห้อยบินรายล้อมกลมกลืนกันอย่างสวยงาม

มคิดอีกครั้ง เมื่อต้องมายืนอยู่ที่แห่

นสถานที่นี้ ทิวทัศน์งดงามเกินคำบรรยาย แต่แล้วการมาค

งแสงสว่างแม้จะเพียงแค่เล็กน้อย ภาพที่อยู่ตรงหน้าของเขาเป็นภาพติดตาตลอดชีว

เขาเองก็มีรอยบาดแผลนั้น ร่างกายอาบไปด้วยเลือดกลิ่นคาวคล

ครั

ครั

ขึ้น

าทิ

งผม ฮึก

ยังไง ผม

ว ฮึก

ลำพัง และใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว

จากเหตุการณ์นั้น ผมต้องปรับตัวอยู่นานกับสภาพร่างกายที่ไม่เหมือนมนุษย์ในบางครั้ง ความแข็งแกร่งและพลังบางอย่างที่ได้รับ

้องการให้ใครเห็นความอ่อนแอจึงหลับตาเงยหน้าขึ้นอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ รู้สึกตัว

lk

มสีดำเทาถูกลมพัดกระทบอย่างบางเบา ปอยผมพลิ้วไหวรับกับสันจมูกโด่ง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนค่อย ๆ

อย่างลืมตัว ทั้งที่มือ

ได้สติ รีบกดบันทึกและเก็บโทรศัพท์ท

าของพี่เจคกลับมา

้ายทีขวาที แต่พี่เจคก็พยายามมายื้อยุดจะเอามือถือผมไปให้ได้ ผมยกมือขึ้นบนและลงล่าง มันทำให้พี

ลังที่ผมยืนอยู่คือแม่น้ำ แม้จะว่

่ คนร่างสูงเห็นเรย์จะตกลงไปจึงใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวบางเข

ัวว่าจะตกน้ำงั้นเหรอ’ ใบหูของเรย์แนบชิดอยู่บนแผงอก

ตัวเขาอยู่ในอ้อมกอด ในจังหวะเดียวกับที่เจคก้

บอกอะไรกันแน่’ เจคจ้องมองเด็กซนที่แอบถ่ายรูปของต

ขยับตัวออกจากคนตรงหน้า คนมือหนาปล่อยมื

อยู่หรือเปล่านะ เขาไม่คะยั้นคะยอให้ลบมันทิ้งแล้ว ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบ

” เจคมาส่งเรย์ที่หน้าบ้าน เจ้าของบ้า

ครับ” เจคส่ายหน้

ศร้าของรุ่นพี่ก่อนหน้านี้ฝุดขึ้นมาในหัวของ

ดาห์ต่อม

ังหาพี่รหัสไม่เจอบ้างเอ่ย” น้ำ

ประโยคหลังกลับเป็นค

โรงยิมมีผม และเพื่อนนักศึกษาปีหนึ่งด้วยกันประมาณสิบกว่าคน ซึ่งวันนี้เวเฟี

องถูกลงโทษ” ทุกคนพยักหน

่านี้เพราะพี่รหัสของเธอจะต้องโดนโทษหนักกว่าพวก

่ชอบกิจกรรมรับน้อง มันด

ผิดนี่นา” ผมรู้สึกถึงความไม่แฟร์

ไปให้พวกเธอเห็นบ้าง คงไม่มี

ให้เขาเดินเข้ามาหาผม

เสียงของพี่คาร่าผมก็เริ่มมองหาเป

ยนมาแบบนั้นผมก็ไม่เถียงหรอก แถมเขาเป็นคนที่กินเยอะมากจนผมตกใจ หิวตลอดเวลา ทุกครั้งที่เห็นเขาจะซื้ออาหารต

งกว่าทุกคน และร้องตะโกนถามเสียงดังจากด้านหน้าโรงยิม พร้อมมองจ้องเข

ด ๆ ไม่ใช่เหรอ?” เรย์เห็นเขาไม่ตอบรับจึงตะโกนร้องคำใบ้ท

! พี่เขา

สเท่แบบนี้

ซวดังมาเป็นระลอก

เหมือนว่าเขาจะคิดผิด เด็กคนนี้แสบ และใจกล้ากว่าที

ม่ไหว วิ่งจากด้านหลังสุดของโ

งขึ้นมาเล็กน้

าอายชะมัด” เรย์ย

แล้วต่อจากนี้ผมจะเรียกพี่ว่านายข้าวต้มหมู แบร่…” เรย์พูดยาวก่อน

ขวับ ยีหัวของเรย์อย่างเอ็นดู สายตานั้นอ่อน

้าเด็กล

ผมอยู่ตรงนี้ไม่ได้ต้องรีบเอาตัวออกห่างจากเขา’

ัสของตัวเองไม่เจอ ก็ต้องโดนลงโทษไปตามระเบียบ” คาร่าพูด

อนั่นไ

ที่บ้านข

ิงวัยกลางคนเส้นผมสีแดงสดเอ่ยถาม

หนังสืออยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น ด้วย

รือเปล่า” แม่ของเขาเดินเข้านั่

มารถต้านมนต์สะกด

แน่ใจ ทำไ

่สง

ในหัวของเวเฟียสยังคงนึก

ี่บ้านร้า

ะ พวกมันแข็งแกร่งมาก ขนาดเพต้ายังเสียท่าให้พวกม

เห็นด้วยกับความคิดของหัวหน้า ก่อนจะเริ่มคิดแผนการจัดการฝ่ายตรงข้ามอย่างรัดกุม ซึ่งพ