้หลัน เธอเงยหน้ามองพระจันทร์ที่ใกล้จะเต็มด

ดียวตรงที่ จะเบ่งบานได้แค่เพียงสิบวัน แต่ดอกอวี้หลันของที่นี่ มีมากมายหลายสิบพันธุ์ และมีหลากสีสัน ช่วงเวลาที่ทยอยกันบานจึงนานนับเ

ทั้งๆ ที่สวยงามแต่กลับให้ความรู้สึกว่าเหงามาก ใบร่วงหล่นโกร๋นไปทั้งต้นก่อนดอกตูมจะผลิออกมา ซึ่งใบก

าร้อยใส่สร้อยห้อยคอไว้ เพราะของที่มีมูลค่าสูงแบบนี้ ใส่ไว้ในมืออาจเกิดแต

.

ไหมว่าเหมือนใคร?” คุณท

กอายเกินกว่าจะเปรียบเทียบเลยค่ะ เพราะคนในภาพช่างงดงามดูม

ปทางขวา ผมดำเป็นมันยาวสยายไพล่ไหล่ไว้ข้างหนึ่ง ใบหน้

ะงักเล็กน้อย รู้สึกเหมือนจะเคยเห็นปิ่นลักษณะแบบนี้มาก่อนเมื่อนานมาแล้ว แต่กลับนึกไม่ออกว่า

ากลมโตของหญิงสาวที่ฉายแววอบอุ่นอ่อนหวาน ริมฝีปาก

จ ว่ากันว่า รอยยิ้มที่มาจากใจที่มีความสุข คือรอยยิ้มที่สวยที่สุด เพราะถ้าใจยิ้มได้ ปากจะยิ้มตาม แล้วดวงตาก็จะยิ้มไป

ี่กำลังสะท้อนออกมาจากนั

ปยังบทกลอนที่ใต้ภ

. กระทบฝั่ง .

.. หัวใจ .

. ทอดยาว .

.. คืนฟ้า

ังค์ เมื่อได้ยิน

ำแปลเหมือนกับชื่อของหลาน รูปร่างหน้าตาตั้งแต่หัว

ี้ไว้ให้ย่าเก็บรักษาเอาไว้ให้ดี ท่านว่าเป็นของชา

้าของ

ช่ท่านทวดเย่

ดหรือยังไงนะ? หมอนี่ม

งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว แต่เขารักผู้หญิ

้ท่านทวดเยว่ฮวาเก็บรักษา เพื่

.

่อนึกถึงเรื่องที่คุยกับคุณ

ด้เย็นชาอย่างนี้ คิดถึงผู้หญิงอีกคนแล

ทำแบบนี้กับเธอ มีหวังต้องแหลกกันไปข้างหนึ่ง! เธอกำมือ

ห้เจอนะ! คนเ

ว่าเราคือเจ้าของแหวนล่ะ?”

สะกิดใจเอาตอนนี้ คุณทวดคงจะเข้าน

ึงแม้เสียงจะเบาแต่แฝงไปด้วยความเว้าวอนอ่อนหวาน ฟังดูเหงาๆ ปนเศร้าเล็กน้อย เห

ผัสให้ถึงแก่นแท้ของอารมณ์ที่ผู้บรรเลงต้องการถ่ายทอดออกมา เสียงหายใจคล้ายเสียงสะอื้นข

! เราอินไปด้วย

ึกว่ามีคนจ้องมอง จึงหันไปดู แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ปากอ้

่งชุดฮั่นฝูเสื้อตัวในสีขาวมีลวดลายตรงคอเสื้อเล็กน้อย คลุมด้วยเสื้อตัวนอกสีเทา มัดเอวไว้ด้วยเข็มขัดผ้าสีเทาเข้มหัวเข็ม

น ตกค้างลงมาอยู่แค่อก ปากอ้านิดๆ นัยน์ตาตื่นตะลึงจ้องนิ่งมาที่เธอ เขาท

เหรอ!

ข็งนิ่งขึงอยู่นานหลายนาที แสงขาวๆ ที่ซ้อนตัว

เหมือนวิญญ

หมาออกวิ่งสุดชีวิต ราวกับเป็นศิษย์

จะออกไปสวนกลางบ้าน แรงปะทะทำให้อินทุภากระเด็นจนเกือบจะไปกระแทกกับเสาศาลา โชคดีที่ซุนจ่งซานได้สติ กร

?”ซุนจ่งซานจับไหล่ร่างเล็กไว้ทั้งสองมือ

..วิญญาณ..ที่สวนหลังบ้าน!!” เธอตาโตเบิกกว้

กำลังฉีดแรงของซุนจ่งซานค่อยๆ ลดระดับลง

ายหนุ่มอดที่จะหัวเราะไม่ได้ ขำความคิดของญาติผู้น้อ

นมือเย็นเลยนี่”เขาปล่อยมือจากไหล่มาจับมือเล็กเรียวบาง รับรู้

” เขาพูดพลางจูงมือ นำไ

ด” เขาจับไหล่กดให้นั่ง แล้วเ

นกระทั่งเสียงนั้นหายไป บรรยายรูปลักษณะที่เห็นนั้นด้วย ซึ่งขณะที่

กของแขนอีกข้าง นิ้วชี้กับนิ้วโป้งลูบขอบปากไปมา

เจอเขาแ

าณนั่นน่ะเหร

ง แม่ทัพหยาง

ือนี่!”อินทุภาห่อปากตาโต ตื่นเต้นที่มี

ลุมิติอีก

นถึงคนใหญ่คนโต “แต่จากเจ้าชาย กลายมาเป็นเจ้าที่ แบบนี้จะเรียกว่า ได้ตำแหน่งหรือถูกลด

้ ดีดนิ้วไปที่หน้า

วามกลัวก่อนหน

ึ้นลูบหน้าผากที่โดนดีด “แต่ว่า.. ทำไมเขาต้องตกใจ ตะล

าสองครั้ง เม

ใจ ที่ซุนจ่งซานไม่กลัว ทั

นหมอท่านนั้นได้พูดอะไรบางอย่างช่วงที่พ

งตาโต ตั้งใจฟังเพราะความอยากรู้เต็ม

งตามหาและรอคอยคนรักของท่านที่จากไป ต้นอวี้หลันต้นนั้นคือสถา

ไว้ ตวัดสายตาจับจ้องหน้าญาติผู้

ว่-

่จะเล่นมุกให้หน

ุนจ่งซานพูดเน้นค

หนูงงไปหมดแล้ว!” อินทุภ

ต่มันมาเหลื่อมกันด้วยเงื่อนไขอะไรสักอย่างที่พี่ก็หาคำตอบไม่ได้ แต่จากที่เจอทั้งสองครั้ง

่า หนูอาจจะเป็นคนรักที่เขา

ทั้งๆ ที่ชื่อกับหน้าเธอ และภา

ั้งแต่จำความได้ หนูก็เพิ่งจะเคยมาเมืองจีนครั้งแรกนี่แหละ”

ุดท้ายที่ท่านหมอบอกไว้ก็คือ “เมื่อพระจันทร์ดวงเดี

เป็นข้อความเดียวกั

ของข้อความนั่น

…………

จจะแวะไปหาคุณทวดก่อน ถามเรื่องที่คาใจเมื่อวาน ตอนนี้ยังมีเวลาเหลือกว่าจะถึงเ

่นช้านักล่ะ ปกติจะตื่นต

ลังคิดว่าถ้าหนนี้เคาะแล้วไม่มีเสียงตอบ จะไขกุญแจเข้าไปละ” ป

ลี่ ไม่รอให้บอกซ้ำสอง กุลีกุจอส่งของในมือใ

อ่างล้างหน้าไปวางไว้ข้างหน้าต่าง แล้วเดินมาช่วยปลุกอีกคน เรียกอยู่สองสามครั้ง ก็ยังไม่มีเสียงต

ยังนอนนิ่งไม่ไหวติงเหมือนเดิม อินทุภาบอกให้ป้าลี่รีบไปตามซุนจ่งซานมาดูอาการ

ขนเขย่าเล็กน้อย แล้วเอานิ้วชี้อังไ

ปเสีย

้ำตาไหล แต่ก็ยังไม่เท่ากับป้าลี่ที่ปล่อยโฮร้องลั่นห้อง อย่า

…………

พทุกคนจะต้องมีความละเอียดและจัดให้สมบูรณ์แบบให้มากที่สุด เพื่อเป็นการแสดงความเคารพและแสดงความอาลัยเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นทุกคนจึงเสนอตัวแย่งกันทำหน

การที่จดไว้ให้ก่อน แต่ระหว่างที่กำลังเดินหาของอยู่นั้น หางตาแว่บเห็นเหมือนจะเจอคนรู้จักเดินผ่านไป จึงหันตัวไปมอ

ก็ยังเห็นใบหน้าคมเข้ม ยืนนิ่งขึงไม่ไหวติง ราวกับว่าถ้าขยับสีหน

จะเดินมาหา เสียงเรียกของซุนจ่งซานทำให้อินทุภาตื่นจากภวังค์ หันไปตามเสียงโด

า นี่มันกลา

ีด!!”ซุนจ่งซานเข้าถึงตัว เพ

ู้ชายคนนั้น" ซุนจ่งซานมองไปทิ

ญญาณจริงๆ แต่เงื่อนไขของมิติที่เหลื่อมกันนี้มันค