ยว่เจ้

น่าจะเป็นสาวใช้ อินทุภาลุกไปเปิ

บ่าวนำชุดนี้

ื้อแต่ละชิ้นออกมากาง "ใส่ยังไ

วจะช่วยแต่งตัวให้เจ้

ข้าไปช่วยอาบน้ำด้วยเหมื

เสียงสองสา

้ พวกเธอจะออกไปก่อน หรือจะรอ

ากท่านเยว่ปฏิเสธ พวกเราอาจถูกพ

ินทุภาลำบากใจ เพราะไม่สะดวกใจเลยที่ต้องเปลือยกา

ลงน้ำก่อนนะ แล้วค่อย

้อมกัน แล้วก็หันไป

งดงาม ผมดำเป็นประกายราวกับม่านไหม ผิวนวลเนียนละมุนราวกับแ

ต่ตอนอาบน้ำจนถึงแต่งตัว

างหน้าอกหน้าใจนี่ก็เหมือนกัน เก

ลั้นหัวเราะกับ

มาตรฐานของผู้หญิง?" สาวใช

สองคนนี้แห

ขาเผยรอยยิ้มเล็กน้อย เมื่อนึกถึงภาพสาวน้อยที่ตัวสั่นเทาเมื่อคื

ะไรและไม่ต้องการอะไร กล้าพูดกล้าทำ ไม่มีการปิดบัง

อเห็นหยางหมิงอวี้ยืนอยู่หน้าประตูห้

ยางหมิงอวี้เดินเข้าใกล้ พลา

ปล่า?" เขาใช้ข้อนิ้วไล้เบาๆ ไปตามแนวโค้งละมุนขอ

น หน้าแดงก่ำ จับมือซุก

ัมผัสเบาๆ ถึงกับทำใ

ือตัวเองจับมือบางจูงออกจาก

ีไร นึกอะไรอื่นไม่ออกเลย จะอด

.

เธอถามหลังจากปล่อยใ

ข้างขรึมเฉย แล้วก็ปล่อยมือที่เดินจับจูงกันม

ตัวใหญ่ ลำตัวสีดำสนิท ข้อเท้าทั้งสี่ข้างเป็นสีขาวราวกับใส่ถุงเท้าไว้ อีกตั

อวี้เข้ามาลูบคอม้าตัวสีน้ำตาล

ปจูบบนหน้าผากม้า ลูบหน

ลย ชื่ออ

งเห

มือนดาวสมกับชื่อซะด้วยสิ .. ช่วยส่งหม่อมฉันขึ้นหน่อ

ย่างง่ายดาย แล้วเขาก็ตาค้าง เมื่

!! อิ

ปนั้น คนที่ขี่ไม่น่าจะนั่งตัวตรงได้อย่างน

าเก่งออกอย่างน

่งหยาะรอให้เขาขึ้นหน้า เป็นเพราะไม่คุ้นสถานท

อเป็

ของขวัญที่ถูกใจ

ป็นพระก

ม่ยมาใกล้ ก่อนที่จะก้มลงจุมพิตรวดเร็วที

รั้ง ส่งเสียงฟืดฟาดแล้วขยับออก

เขาพ้อ ทำให้อินทุภาต้องหัวเราะ เพร

่อตั้งกับท่านเยว่ คือชุมชนพัฒนาหรือเพค

ด้รับบรรดาศักดิ์เป็นหยางหมิงอ๋อง แล้วยังโปรดเกล้าฯ เปลี่ยนชื่อเมืองจากหวางจีเป็นหยางซื่อ เนื่อง

ล้งจนปลูกอะไรไม่ได้ แหล่งน้ำก็อยู่ไกล ทุรกันดารมาก ชาวบ้านบางกลุ่มอาศัยอยู

รวบรวมชาวบ้านพื้นที่ห่างไกลให้มาอยู่รวมกัน, สร้างชุมชนและผืนที่ดินทำกินแบบเกษตรพอเพียง, สร้างอาชีพ, สร้างโรงเรียน เจ้ามีควา

ดอยู่นี้ สีหน้าเรียบเฉยก็

สือ เป็นนักอ่านตัวยง ชอบดูสารคดี หรือพวกคลิปต่างๆในยูทูป แต่เธอก็ไม่คิดว่า เธ

กรรมที่ใกล้ที่สุด เรา

กเอวให้ตัวพ้นอาน ขณะที่เธอเกาะไหล่เขาเป็นหลักข้างละมือ รูดตัวลงมาสู่พื้น ต้นขาของเธอกับส่วนที

ดเหมือนถูกไฟนาบที่ตรงนั้น หยางหมิงอวี้เองก็รู้สึกคอแห้งผาก ต้

ยว่! จริงๆ ด้วย เร็วไอ้หน

ั่งรับลมอยู่ตรงศาลาทางเข้าหน้าชุมชน ตะโกนอย่างด

กเบาๆ เพื่อบอกเขาเป็นนัยๆ ว่าเธอต้องการให

เป็นหัวหน้า

่มีไม้เท้าค้ำยัน พอมาถึงก็คุกเข่าลง ก้มตัวจะทำควา

ถอะค่ะ! อย่าทำให้ฉ

ดินเป็นวิ่งเข้ามา คุกเข่าตามท่านปู่ คำนับกับพื้นกันทั้งหมด

นกันก่อน" หยางหมิงอว

คอยให้ท่านกลับมาตลอดหลายปีนี้ แล้วท่านก็มาจริงๆ ชีวิตนี้ของข้าน้

ซาบซึ้งแทนท่านเยว่ผู้นั้น เธอรับสมอ้างไปก่อนก็ได้ ปฏิ

ินทุภาพูด แต่รู้สึกเล

สอง ให้เป็นเกียรติเป็นศรีกับวงศ์ตระกูลชั่วลูกชั่วหลาน!" ปู่หวางเอ่ยปากเช

ายขณะเดินตามท่าน

้ความรู้เกี่ยวกับวิถีเกษตรพอเพียง มีคนกลางรับซื้อผลผลิต ส่วนหนึ่งส่งไปท

ึงมีวัตถุดิบหลากหลายตาม

แห้ง ของดอง เก็บไว้กินในช่วงฤดูหนา

้านไหน ล้วนแต่นำผักผลไม้ ของหมัก ของดอง ของแห้งใส่ตระกร้าเตรียมมอบให้ ซึ่งหย