่านเยว่ ห

งข้า

ึ่งของเรือนเพคะ เป็นห้องที่ใหญ

ดเทียนเฉพาะตรงหัวนอน

รับคำเสียงเบา

ตียง จัดการถอดเสื้อผ้าชั้นนอก

พวกเสเพล!" อินทุภาเสียงอ้อแอ้ ปั

ึงได้กลายเป็นคนเ

ชายทั่วไป เห็นผู้หญิงเป็นแ

คืออะไร ฟังดูเหมือนความ

ล่าราคะ!" เธอตะโกนใ

กายทั้งสองเบียดชิดกัน เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดนั้นกลับจมหายไปท่ามกลางริมฝีปากของ

น ก่อนจะเบี่ยงขึ้นไปสัมผัสแอ่งเล็กหลังติ่งหู เธอตัวแข็งเกร็งไปชั่วครู่ แต่

แล้วนะ" เขากระซิบเบาๆ ด้วยน้

" เธอยอมรับอย่างตรงไปตรง

ัน หลอกด่าชัดๆ!” เ

เขาเบาๆ ด้วยความขัดใจ แต่แววตา

เพคะ" เธอดันอกเขา ยันตัวจ

ามเลยเสียก็ดีหรอก" อินทุภาหัว

ับเมาหรอกเพคะ หม่อมฉันทำเพื่อใ

ในขณะที่หยางหมิงอวี้นอนราบหนุนหมอน

วงฝ่าบาท ในดงอิทธิพลอันธพาลแบบนี้

ฉกรรจ์พร้อมอาวุธครบมือ เฝ้ายามอยู่โดยรอ

ลงมือคืนน

านอาจจะมัดตัวได้ แต่หลังจากที่เราอ

่อมฉัน ถ้าเราสามารถให้เธอยอมพู

ตบตาคนพวกนั้นเอาไว้ก่อน บางทีเ

" เธอตวัดสายตาใส่เขาอย่างขวับๆ โดยไม่รู้ตั

เหลือเกิน มันทั้งน่ารักและน่าเอ็นดู เขาค่อยๆ เขยิบตัวเลื่อนศีร

กล้เจ้าทีไร ข้าจะคลั่งตายอยู่แล้ว" เขาพลิกตัวมาช

ปหาคนที่อยู่ไกลๆ หน่อย จะได้หายคลั่งใช่

ี้ ใครจะกล้าไปหาคนอื่นได้อีก!" เขาพูด

ๆ!! ฉันหมั่นไส้จะตายอยู่แล้ว!” เธอกำหมัดรัวกระหน่ำทุบลงที่ต้นแขนแข็งแ

ะ!" เขาตวาดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห

นวล ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบที่ริมฝีปากนุ่มอุ่นเบาๆ หญิงสาวตัวแข็งทื่อ ตาเบิกกว้าง ทำท่าจะขัด

จจะเป็นเพราะฤท

มาตามแขนเธออย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ แหวกสาบเสื้อด้านหน้าออกจากกัน ปลดตะขอบราลูกไม้ แล้วประคองเธอให้นอนลงใต้ร่างของเขา มือลูบไล้เคล้

้วเบี่ยงขึ้นมาหาติ่งหู งับเม้มเบาๆ ก่

ัสเบาๆ โลมไล้ไปมานั้น ทำให้เกิดความทรมานที่แปลกประหลาด จนต้องบิดตัวไปมาในอ้อมแขนที่แข็งแรงของเขา เพื่

ุ่มนิ่มไปทั้งตัว" เขาพึมพำด้ว

สติสัมปชัญญะ คิดอะไรไม่ออกสักอย่าง นอกจากเสียงครว

งอวี้ตัวแข็งเกร็ง หมุนตัวลงจากเต

ี่ซ่อนไว้เตรียมพร้อมในทันที หยางหมิงอวี้ยกนิ้วชี้แนบ

มด้วยเสียงแข็งกร้าว พร้อ

เสียวหมี่" เสียงจากด้านนอกสั่นเค

เธอพยักหน้าให้เขาเปิดประตู เขารอให้อินทุภ

ย... ลองมาดูที่นี่ เผื่อว่าท่านเยว่จะเป็นอะไรไหม" เสียงขอ

ิงอวี้ถอยห่างจากประตู พ

มื่อตอนหัวค่ำ กำลังนั่งพิงพนักหัวเตียงอย่างสงบ ไม่ม

แล้วนะ!" อินทุภายิ้มหวาน ย

วี้ขยับเก้าอี้ตัวเ

ันขจัดภัยร้ายที่คุกคามชุมชนแห่งนี้ให้หมดสิ้น" หยางหมิงอวี้นั่งลงข้างเ

อยู่นิ่งๆ เป็นครู่ ก่อนจะค่

ี่ข่มเหง บังคับขู่เข็ญ..." เสียวมี่พูดได้เพียงเท่าน

าๆ แล้วทำสัญญาณให้ทุกคนนิ่งเงียบ เขาค่อยๆ เดินไปที่หน้าต่าง เคาะสามครั้ง

ีดำเช่นเดียวกัน ก้าวข้ามหน้าต่างเข้ามาในห้

ะ ท่า

ม่?" หยางหมิงอวี้ถา

ยุดชะงักเมื่อหันมาเห็นหญ

าได้หรือไม่?" เขาดึงผ้าปิดปากออก เผยให้เห็

ะไรไม่ได้เลย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ" อิน

หรือ?" เสียวมี่ลุกขึ้นเข้ามาจับแขนหยา

องนี้" หยางติงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้

้มหน้านิ่งไปชั่วครู่ แล้วเงยหน้า

ค่ะ ทุกเรื่องที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นต

ยู่ดีกินดีมากกว่าแต่ก่อน แต่ไม่นานมานี้ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ท่านหงส์หัวหน้าหมู่บ้าน

่นเล็กน้อยด้ว

เวรกันไปปรนนิบัติหรือทำงานรับใช้ ส่วนผู้ที่อายุมากกว่าสี่สิบ ต้องไปช่วยงานในเหมือง ใครต่อต้านก็จะถูกเฆี่ยนด้วยแส้ บางครอบครัวพยายามจะหนีออกไป ถ้าถูกจับได้ ผู้ชายจะถูกซ้อมจนตาย ส่ว

่นเครือ ยกหลังมือปิดป

ียง เพราะอายุครบสิบแปดพอดี นับว่าสวรรค์ยังเมตตา ทำให้ท่

ระบี่ยันพื้นไว้ ส่วนอีกมือลูบผมและ

อาวุธของพวกเขามีตราสัญลักษณ์ของทหารหลวง"

่ ว่าเป็นของฝ่ายไหน?" หยางหม

เป็นสัญลักษณ์ของตระกูลเซียว ส่วนอีกป้ายเป็นตราอนุญาตผ่านทาง

ในวัง สืบให้แน่ชัดว่าเป็นฝีมือของใครกันแน่ ข้าไม่เชื่อว่าเสด็จพี่จะอยู่เบื้องหลังทั้งหมด

รับคำสั่งแล้วค่อยๆ อ

พระองค์เลยนะเพคะ" อิ

ิผู้น้องข้าเอง ตำ

มเพคะ?" เธอถามด้วยความอยา

งอย่าง คงได้เจอกันเร็วๆ นี้แห

เล่นละครกันสักฉากสองฉากแล้วล่ะเพคะ" อินทุภา

วายแน่นอน ถ้าไม่ใช่ข้าก็คงจะเป

แต่หัวจรดเท้า สงบเงียบ เรียบร้อย ราวกับผ้าพับไว้"

าแล้ว!" เขาพูดพลางหัวเรา

จังกันเถอะเพคะ