หน้าต่างมองถนนเส้นเดิมที่ยาวไปสุดความมืด ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ ๆ เผยตั้นเยี่ยนถึงหนีไป แต่เขาก็ไม่ใคร่อยากรู้จนต้องเก็บชีวิตของ

้คนสัญจรผ่านไปผ่านมาทางจึงทั้งแคบทั้งขรุขระ ทำให้รถม้าโคล

ยี่ยนก็ไม่คิดที่จะให้สารถีลดความเร็วเป็นแน่ เผยตั้นเยี่ยนทั้งเวียนหั

กสงสาร เพราะอีกก้าวเดียวเท่านั้นสิ่งที่คุณหนูของนางปรารถนาก็จะสำเร็จแล้

!ฉึก!ฉึ

งขึ้น ลูกธนูเสียดแทงเข้ามาภายในรถม้า แต่ทว่าโชคดีที่มิได้โดนใคร

ับการปราบพยศม้าในยามนี้พวกที่ตามมาคงมาถึงตัวในไม่ช้า และย

ป่าไผ่ก่อน เดี๋ยวข้าจะหลอกล่อพวกมันไปเอ

าแล้ว แต่ด้วยกำลังของม้าก็ยังสามารถวิ่งได้อีกระยะหนึ่

นต้องคิดดีแล้วว่าวิธีนี้คือวิธีที่ดีที่สุดในยามนี้ เสวี่ยเฟิงจึงเข้าไปในรถม้า เพื่อจะนำคุ

ร” น้ำเสียงของเสวี่ยเฟ

นูกระแทกอย่างแรง แต่ข้าจับชีพจรแล้วค

นเถอะ ชักช้าเดี

ดวงจันทร์เท่านั้นที่ส่องแสง แต่ทว่าก็มิอาจส่องสว่างได้มากมายนัก จึงทำให้เห็นเพียงระยะสั้น ๆ เท

ูด้วย” จิ

กหน้าให้จิ่งหลินก่อนที่จะใช้วิชาตัวเบากระโ

หลิงเฮ่อที่ตามมานั้นผ่านไปแล้วฉุยฉุยจึงหยิบแผงเข็มออกมาจากอกเสื

ี่ยเฟิงทั้งเขย่าทั้งเรียกชื่อ แต่เผยตั้นเยี่ยนก็ยังไม่ยอมลืมตา จนฉุยฉ

พี

ตรีที่ถูกตบร้อง

หนูฟื้นแล้ว” ฉุยฉุย

มาด้วยความรู้สึกเจ็บ ก่อนจะจับไปตามแขนและลำตัวของตนเ

่ แล้วที่นี่ที่ไหนกัน มืด

่งได้สติ ก็หันหน้ามามองกันด้วยความฉงนและหวังว่าอีกคนจะอธิบายได้ แต่ทว่าเมื่อต่างคนต่างเห็นหัวคิ้วของอีกฝ่

วจึงได้เอ่ยถาม “คุณหนูเ

่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางมึนงง เพราะไม่แน

บฉันอย่าง

้ยินคำถามจากคุณหนูของนาง “ค

ยแล้วทะลุมิติมาเหมือนในนิยาย ขอบค

อนหน้านี้ ก็รู้ว่าเป็นชุดที่มีราคาเ

มองอยู่ถึงกับรู้สึกกลัว เพราะยามนี้พวกเขาก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นช่วงเวลาแ

นหรือเจ้าคะ” ฉุยฉุยคิดว่าเรื่องที่ทำให้คุณหนูของนางฉีกยิ้มกว้าง

บชินอ๋องด้วย” นางเผลอลืมตัวพูดผิดไป แต่โชคดีที่

วี่ยเฟิงเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคุณหนูจำเรื

ือว่าเราจะกลับไปจวนตระกูลเผยก่อนแล้ว

ย่างนั้นหรือ หวังว่าข้าจะไม่ได

ึ่งที่นางติดตามอ่าน ก็ถึงกับเบิกตาโตและภาวนาว่า

ะไร แล้วองค์รัชทายาทกับชินอ๋องที่เ

ๆ หลุดออกมา สมองของนางนั้นว่างเปล่า ส่ว

นั้นคิดไว้หรือไม่จึงกระตุกแขนเสื

เจ้าตอบ

ก็เอ่ยปากตอบไปตามสัญชาตญาณทั้งที

ขององค์รัชทายาทคือเว่ยหลิงเฮ่อ พระน

างมองไปเห็นดวงจันทร์กลมใหญ่ทำให้คิดถึงช่วงก่อนที่จะตายขึ้นมาทันที

ท้ ๆ ทำไมส่งฉันมาตายอีกแล้ว หรือว่าครั้งก่อนฉันตายทรมานไม่พอ