ามเจ็บปวด ทุกคนที่เห็นเบิกตากว้างมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า พวกเขาทำได้แค่อ้าปากค้างไม่

สียงร้องของชาวบ

งมือเถอะ ถึงอย่างไรหยางเ

เพียงแค่แสดงความเมตตาต่อนางและแสร้งทำเป็นคนดีเท่านั้น

ับครอบครัวของข้า ข้าก็แค่ระบายความโกรธที่เก

ามันเถอะ เจ้าพูดจาไร้สาระอันใดกัน นั่นเป็นพี่ชาย

ไม่เพียงไม่สนใจเท่านั้น นางยังเดินไปข้า

วของข้าเป็นญาติกับพวกเจ้า เป็นสายเลือดเดียวกันกับพวกเจ้า และเป็นคนตระกูลหยางเช่นเดียวกันกับพวกเจ้า หลายปีที่

ต้องการฆ่าเขาจริง ๆ และเขาก็หวาดกลัวมาก เขาพูดทั้งน้ำตาและน้ำมูกก็ไหลอาบไปทั่วหน้าดูแล้วน่ารังเกียจที่สุด ครั้งนี้เขากลัวจริง ๆ และถ้าหากเ

างอันน้องสาวของข้าว่านางขโมยไก่ของบ้านใหญ่ นางใส่ร้ายป้ายสีเด็กห

ยางจื้อซีหลังจากที่นางตกลงมาจากภูเขาเมื่อวานนี้ และตอนนี้นางมีท่าทางที่ดุร้ายและโหดเหี้ยมต่างจากหยางจื้อซีในวันวาน เมื่อผู้เฒ่าหยางมองมาที่หยางจื้อซี นางเพียงแค่เหลือบตามองเขาเท่านั้น จากนั้นหยางจื้อซีก็เดินตรงมาหาผู

ใหญ่และชุ่ยฮวารังแกจนหมดความอดทน และระบายโทสะที่สะสมเอาไว้ออกมาใ

ินว่ามีลูกหลานที่กล้าหาญและไม่กตัญญูคนใดที่กล้าไม่เชื่อฟังปู่ย่าตายายของตนเองและทุบตีปู่ย่าตายายของตนเองมาก่อนเลย การที่หยางจื้อซีทำเช่นนี

งหวาดกลัวเท่านั้น แต่ยังทำให้หยางเอ้อร์หลางตื่นตระหนกด้วย เขา

รวมถึงลุงใหญ่และลูกพี่ลูกน้องของเจ้า แต่เจ้าไม่สามารถทำเช่นนั้นกับปู่ย่าขอ

ยวกัน “จื้อซี ป้าสะใภ้รองรู้ว่าเจ้าจำอะไรไม่ได้ แต่เจ้าไม่สามารถโก

ทำเป็นว่าจำอะไรไม่ได้เลยก็เท่านั้น” อย่างไรก็ตามผู้เฒ่าหยางเชื่อว่าหยางจื้อซีกำลังแ

กมาด่าทอสาปแช่งหยางจื้อซีเช่นเดียวกัน “ตระกูลหยางของข้าไม่มี

งเอ้อร์หลางกับหวังซื่อเท่านั้น นางเดินอ้อมหยางเอ้อร์หลางและหวังซื่อไป จากน

่อ! ท่

ู่! ท่

างจื้อซีอีก แม้แต่หยางเป่ยกับหยางปิงที่เพิ่งปีนขึ้นมาจากแ

ิงตรงหน้านี้มาก่อน และกระทืบเท้าของนางด้วยความกังวล “เจ้าเด็กน้

ื้อซีเช่นกัน “หยางจื้อซี เจ้าช่างเป็นหลานสาว

กล้าโยนลงไปในแม่น้ำ หมู่บ้าน

กว่า ให้นายอำเภอโบยนา

นางจึงเดินไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ที่วางอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ จากนั้นยกมือขึ้นและต่อยก้อนหินก้อนนั้น ชั่วพริบตาหินก้อนนั้นก็แตก

อคนนั้น หยางจื้อซีคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้อง

ันว่าเจ้าไม่เกี่ยวข้อง

ต่นี้ไป อย่ามายุ่งกับข้าอีก หาไม่แล้วไม่ใช่เพียงแค่จับพวกเจ้าโยนลงไปในแม่น้ำ

นนางยังทุบให้แตกด้วยหมัดเดียว แล้วพวกเขาล่ะจะไม่ตายเลยหรือ หลายคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเองและจมอยู่กับความคิด

ันผู้นั้นจะได้ลิ้มรสกำปั้นของนางแน่นอน หยางจื้อซีเดินหายออกไปจนลับสายตาชาวบ้านที่มาดูเรื่องสนุกถึงได้สติ จากนั้นไม่มีใครพูดอะไรอีกต่างคนต่างรีบกลับบ้านเพ

อกมาด้วยความโล่งอก โชคดีที่ว่าน้ำในแม่น้ำมีไม่มากและไม่ลึก หาไม่แล้วคงได้มีใครตายไปจริง

ี่ยนไปเป็นคนดุร้าย แต่พละกำลังมหาศาลนั่นนางได้มาจากที่ใดกัน หรือว่ามันจะมีอยู่ในตัวนางอยู่แล้วเพียงแต่ว่านางไม่ได้แสดงออกมาให้ใครเห็น อาจจะเป็นเพราะครั้งนี้นางได้รับความไม่เป็น