กลับเรือนไปทั้งยังมองพี่สาวอย่างแปลกๆ แ

ข้าวเย็นมาเรียบร้อยแล้วก็จับเขาอาบ

ักนิด นางมองบุตรชายที่เป็นของนางในตอนนี้อย่างสงสาร เหตุใดเขาถึงผอม

้าวเยี่ยนได้กิน นางก็ไปค้นหาถุ

็ต้องประหลาดใจ ชิงหลินคนเดิมนาง

าวันหนึ่งครั้ง ครั้งละสองตำลึงนับตั้งแ

่แล้วนับได้ราวสี่สิบห้าตำลึง ของเจ๋อหยวนสี่สิ

ยก็อดจะส่งสารนางไม่ได้ นางช่างน่าเห็นใจนัก เพราะคำนินทาของผู

รุษด้วยเล่า” ชิงหลินนางเก็บเงินเข้าที

ยน ยังดีที่มีผ้าห่มให้ใช้อีกหนึ่งผืนไม่เช่น

กร่างของมารดา ชิงหลิงนางไม่เคยกับผู้อื่น เมื่อรู้ส

นนางก็อดตกใจไม่ได้เช่นกัน เมื่อตอนเย็นนางไม่กิน

ดิมอยู่ตลอดนางจึงเลือกที่จะไม่กินข้

ชิงหลิงต้องนอนแสบท้องเพราะความหิวจนนางไม่อาจต้านหนังตาที่แทบจ

ัยเดิม นางเริ่มคลำหน้าโทรศัพท์ที่มักอยู่ข้างตัวเสมออีกครั้ง แต่

งนำหมอนมาไว้ใกล้ตัวของเขาเพื่อให

จะมีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กคนอื่น อาจจะมาจากที่เจ้า

ินได้ไม่มั่นคงนัก ต่างจากเด็กในหมู่บ้านที่นางพบเมื่อวาน พวกเขาน่าจะอายุใกล

ล้ว ในวันนี้เมื่อจุดอีกครั้งก็ไม่ได้ยากเท่ากับครั้งแรกที

ยังมีไข่ไก่อยู่หลายฟอง ชิงหลิงนางทำไข่ตุ๋นง่ายๆ ให้ก

ลุกเรียกจ้าวเยี่ยนนางเดินออกกำลังกายรอบเรือนหลังเล็ก ในตอนแรกนางคิ

สว่างนางเดินผ่านหลังเรือนก็พบว่า

าผัดเลยเรียกว่าลวกน่าจะดีกว่า แล้วปรุงรสด้วยเกลือให้มีรสชาตินิดห

ัวเงียออกมาห้องนอน ร้องเ

ข้า” ชิงหลิงโบกมือเรียกให้เขาเด

มาหาชิงหลิงที่หน้าห้องครัว ก่อนจ

้าไปอุ้มเขาขึ้นมาแล้วพามาล้างหน้าล้างตา

ูแม่กินนะ อ้ำ อ้ำ” ชิงหลิงนางทำ

ย่างให้กำลังใจ สองแม่ลูกกินข้าวไปพูดคุย

น แม่จะซื้อแพะมาให้อาเยี่ยนดีหรือไม่

ี่ยน อย

งหลิงขยี้หัวของอาเยี่ย

ที่บ้านบิดามารดา อาเยี่ยนก็เดินอยู่ข้