ซึ่งเป็นสำนักงานเหมืองแร่ทองคำที่ตั้งอยู่ริมชายแดนเขตพม่ากับเมืองเชี

บ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้ที่เคยอาศัยมาตั้งแต

นังห้องทำงานที่กั้นเป็นสัดส่วนอยู่ด้านหลังร้านบอกว่าใกล้บ่ายสาม

ใจเปลี่ยนเส้นทางการทำงาน เธอตั้งใจไว้อยู่แล้ว ไ

านบัญชีของที่นั่นจะสูงกว่าการเป็นลูกจ้างร้านแห่งนี้กว่าสองเท่าก็ตาม เธอจะทิ้งแตงหวานไว้ได้อย่า

ำตัวเป็นสายลับ คอยขับรถตามรัชภาคย์ผู้เป็นนายจ้างที่เพิ่งแต่งงาน คอยตามสืบเรื่องของเขา ถึงจะไม่ใช่เพื่อตัวเอง อีก

พราะหนีอาย ยอมย้ายออกจากงานมั่นคงและมีอนาคต

เล็ก แต่ความหลากหลายของผู้คนยังมีอยู่มาก ความแตกต่างของชนชั้นทางสังคมยังมีให้เห็น ลูกจ้างรายวันที่อาศัย

างไรญาณินก็เลือกที่จะปักหลักอยู่ในเชียงราชต่อ แม

ที่จริงไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของโลก ทั้งเธอและแ

้าเซนติเมตรกับส่วนสัดเหมาะเจาะกลมกลึง จึงดูงดงามอย่างที่ผู

้นทำให้คนที่ก้มหน้าก้มตาย่างเ

้เลิกแล้ว วันนี้อ่อนขอไม่เข้าร

แต่อย่าลืมละ พรุ่งนี้วันเสา

ูจากเถ้าแก่เนี้ยทำให้ล

ค่ะ อ่อ

ช ตั้งแต่จำความได้เธอก็เห็นร้านค้าแห่งนี้แล้ว เมื่อการกลับมายังบ้านเกิดหลังจากที่จากไปตั้งแต่สิบขวบจนเ

ินไม่คุ้นเคยกับบ้านเกิดตัวเองเสียแล้ว ทุกอย่าง

ได้สิ่งคุ้นเคยกลับมา เมื่อมีเหตุต้องหอบหิ้วหลานสาวออกจากบ้าน ญาณิน

ยเก่าก่อนแล้ว ค่าเช่าบ้านชั้นเดียวของญาติห

ดินไม่กี่นาทีก็ถึง นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธ

้ำเงิน หนูน้อยเปิดรอยยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเธอเดินผ่านประตูรั้วเข้าไป เจ้าตัวรีบผละจากวงล้อมเพ

ญาณินยกมือไหว้ทักทายครูสาวที่กำลัง

วบอกพี่ไว้แล้ว ว่าแต่ว

างคุ้นเคย พร้อมกับส่งกระเป๋าเป้

่มอลล์มีงานลดราคาวันสุดท้าย อ่อนไม่อยากรอจนถึงเวลาเลิกงาน กลัวว่าคนจะเยอะ พาแตงหว

นอนสอนง่าย ถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลานอนก็นอน แค่สองขวบก็ทำอ

ลี้ยงง่าย อารมณ์ดี ไม่งอแง

่ะ ด

เวทนาเจืออยู่ ณาณินมองเห็นเช่นนั้นก็ตัดสินใจบอกลา

ิง เคล้าเสียงเพลงที่ฮัมออกมาไม่เ

ที แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับแม่หนูแตงหวาน เมื่อรถสองแถวแล่นมาจอด ร่างเ

งซ้อนตักสร้างพลังใจให้ญาณินได้เสมอ

..น้าอ่

ดราคาเสื้อผ้าของใช้เยอะแยะ น้าอ่อนว่าจะซื้อเสื้อกั

ม่หนูน้อยพยักหน้าหงึกๆ ทำทีว่าเข้าใจในทุกคำ ญาณินยิ้มเอ็