่าจ้างตามวุฒิปริญญาตรีขั้นต้นที่เจ๊หงส์ตั้งให้ แม้จะมีประสบการณ์ทำงานมาก่อนสองปี แถมได้เงินเดือนมากกว่านี้ก็ตาม แต่หล

ระสบการณ์อย่างที่หลายๆ คนตั้งเป้าหมายให้ตัวเอง หล่อนไม่รู้หรอกว่าสิ่งเหล่านี้เร

วยก็เม้มแน่น...ป่านนี้พี่สาว

อ่อน

ับบางสิ่งถูกยื่นมาแทบจะจ่อถึงใบห

ถือไว้เอง แสร้งทำหน้ามุ่ยใส่คนที่เดินเบียด

นม” เจ้าตัว

ก้วน้ำเหมือนน้าอ่อนได้” หล่อนพยายามฝึกหลานสาวให้ม

ตงหวานยืนยัน พร้อมใช้นิ้วเล็กๆ จิ้มไปย

่ใช่วันนี้ที่เพิ่งมีเรื่องใจหายใจคว่ำเกิดขึ้นกับ

เพื่อจะจัดการให้ตามที่ขอ...ไม่กี่นาทีแตงหวานก็ได้ของที่ต้องการมากอดไว้อย่าง

้งเกลือกไปมาดูสบายอารมณ์เหลือเกิน

ม่ได้มีท่าทีสนใจหรืออยากจดจำแตงหวานเหมือนเคย แต่เธอกลับเห็นแตงหวานจ้องมองเขา หัว

ครั้งแรก...เด็กสองขวบเศษอย่างแตงห

หวานไปให้เขาหรือพ่อแม่เขารู้จักหน่อยแล้วกัน พ่อแตงหวานบอกไว

ี่ให้ไว้กับเธอก่อนจะเดินทา

ลานสาวอย่างไรดี...บ้านหลังเดียวที่พ่อแม่เหลือเป็นสมบัติไว้ให้ก็ถูกขายออกไปเพื่อเคลียร์หนี้สิ

ใจดีแบ่งสิ่งเหล่านี้ให้พี่สาวยืมใช้อยู่หลายปีโดยไม่ทวงคืน...แต่พอนึกถึงการใช้ชีวิ

พาไปให้ทางนั้นรู้จัก พ่อเลี้ยงคงไม่ใจดำทิ้งขว้างให้แตงหวานอยู่อย่างอดอยาก ให้ฉันเลี้ยงเองก็ไม่รู้จะไปได้สักกี่น้ำ ฉันอยากเป็นแม่ที่ดีนะ แต่

ึกถึงหลานสาววัยสองขวบที่จู่ๆ ก็ตกอยู่ในความรับผิดชอบแบบฉับพลัน มันก็ทำให้มืดแปดด้านไปเหมือนกัน...เธอจึงไม่

าไม่ทุ่มเทให้ใครขนาดนั้น แต่ก็น่าจะมีเงินอุปการะให้

ไปหมดเมื่อสรุปใจความได้ว่า ต่อจากนี้เธอมีห

งราชหรือย้ายกลับกรุงเทพฯ ก็อย่าทิ้งหลา

่อได้ยินเสียงเรียกจากหลานสาว พอหันมองจึงเห็นเจ้าตัวนั่งอ

ล้วแตงหวานก็ไปแปรงฟัน เ

างว่าง่าย เดินมาหา

ยู่จนเสร็จ แต่พอเข้านอนก็กลับรู้สึกตาค้าง จิตใจไม่ยอมสงบตาม ความคิดมากมายวิ่งว

นยินดีและเต็มใจยิ่งกว่าอะไรที่มีชีวิตน้อยๆ อยู่ด้

เลี้ยงฉัตรฉายจะไม่อยากได

ด เธอไม่ได้เข้าข้างหลานสาวหรอก หลายคนพูดถึงว่าอย่างนี้ จึงเป็นที่มาของการตั้งคำถามว่าพ่อของแตงหวานเป็

ี่สาว...หล่อนจะไม่มีทางพาแตงหวานไปบ้านหลัง