วยเหลือนางแทน เมื่อเห็นว่ากระทะใบใหญ่ที่นางหาได้ร้อนกำลังดี

าะเกลือต้องต้มจนกว่าน้ำทั้งหมดจะระเหยไปจนเหลือเพียงเก

ลี่อินที่ร่างกายเริ่มใช้แรงได้แล้

่ง ทั้งสองจึงหยุดมือแล้วรับปร

งบอกมารดาให้ดูฟืนอย่าให้มอด ก่อนที่นางจะออ

กรึ” เสียงด้

องหันกลับไปมองอย่างสงสัย ตะวันตรงหัว

หรือไม่” เมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใ

ยไปเสีย” อี้เฉินจ้องมอง

็กน้อยเช่นเจ้าคิดจะฆ่าคนจะเกิดสิ่

อี้เฉินตวาด

นไม่กล้ามาสู่ขอ” จือหลินรู้ดีว่าชื่อเสียงของ

หน้าประหลาดออกมาจากไม่เชื

จนตั้งท้อง คลอดเด็กเช่นเจ้าออกมา” อี้เฉินตอบโต้กลับอย่างเผ็ดร้อน

น ผู้ใดสอนเจ้าให้

้อยพูดเรื่องเช่นน

อนกำลังกลับไปที่นาของตนนางจึงยอมปล่อยให้อี

ามิได้พูด" อี้เฉินร

งก็จะเป็นผู้นำหมู่บ้าน หากชาวบ้านเอาเรื่องนี

ี่ต้องแต่งกลับมารดาของนางเพราะผิดหวังจากมารดาของ

ว” อี้เฉินตื่นตระหนกจนทำสิ่งใดไม่ถูก นางที่กำลังร้

จากไปยังส่งสายตาเห็น

ข้าว่ามีผู้อื่นเดินมาทางนี

ือนเจ้าด้วยเล่า” จือ

ียก่อนจะวิ่งกลับเรือนไป จือหลินนางหยิบก้อนหินเล็ก

งส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนจะ

ดให้นางล้มได้ และยิ่งเห็นท่าทางของจือหลินที่ยักไห

ือไม่ แต่เมื่อเห็นเพียงหัวเข่าของนางแตกก็คิดจะเดินจากไป แต่อี้เฉินกลับลุกข

้เฉินฟ้องชาวบ้านที่เ

นางยืนอยู่ไกลเสียขนาดนั้น” ชาวบ้านต่างส่

จากจือหลินก็ไม่รู้จะทำเช่นใด

ี่พวกตนได้เห็น จางอู๋จ้องหน้าบุตรสาวอย่างไม่สบอา

ล้วก่อแต่เรื่อง” จางอู๋เดินสะ

่อเรื่องที่นางยินยอมไปหลับนอนกับผู้อื่น วันท

คัดค้าน เพราะไม่มีหลักฐานที่จะไปเอาความผิดกับจินฮวาได้ อีกอย่างทั้งสองตระกูลมีสัญญาหมั้นห

่อาจร่วมหอกับนางได้ แต่จินฮวาก็ใช้เล่ห์ของนา

แต่ก็ถูกจินฮวาที่รู้ทันขัดขวางไว้ โดยนางขู่ว่าถ้าหากเขาไปหาสองแม่ลูกที่เรือน น

าเหมือนอยากจะฆ่านางเสียให้ต

าติผู้น้องคือสิ่งที่นางคิดถูกหรือไม่ แต่เมื่อนึกถึงความชอกช้ำที่