เดิม เธอยิ้มแล้วถามว่า “ทำไมคุณยังไม่ไปอี
ลางส่ายหัว “แล้วนี่เ
ยู่ที่นี่มาสามปีแล้ว มีของเยอะแยะที่ต้องเก็บให้เรียบร้อย แต
ังนั้นก็เดิ
ด้ยินเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ เมื่อเขาขับรถออกไป เ
่เคยสนใจเลยว่าเขาจะรู้สึกรังเกียจเธอ เกลียดเธอ หรือแม้กระทั่งดูถูกดูแคลนเธอ ต
ตารอวันที่ปวิชจ
้ จิรพนธ์
ี่เธอจะต้องหลีก
ที่พลัดพ
อจะยุติการแต่งงานที่ไม
ะเป๋าเดินทาง เธอย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อสามปีที่แล้ว ในตอนนั้น เธอลากกระเป๋าเดิน
ันเสียที เธอมัดใจปวิชไว้ไม่ได้ แ
ากระเป๋าเดินทางของเธอ ก่
วางอยู่บนพื้นเป็นจำนวนมาก “จารวี นี่เธอกำลังทำอะไร? ทำไมกระเป๋าของเธอถึงอยู่
ั้งคืน ในที่สุดจารวีก็สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ ถึงแม้ภาย
าวแท้ ๆ ของเธอ เธอช่วยฉันมาเยอะมากแล้ว แ
นี้ฉันจะย้ายไปอยู่กับพี่แล้วล่ะ ดี
ุญพจน์ถึงกับกลอกตามองบนก
ะเก็บสัมภาระไปอยู่กับบุญพจน์ตลอด จารวีคิดว่าการแยกจากกัน
ปวิชนั้นไม่เคยสนใจที่จะมารับ
่มสงบลง และกลับไปอยู่กับปวิชดั้งเดิมด
อง บุญพจน์จึงมั
่า "จารวี เดี๋ยวเธอก็กลับมาอีก ครั้งหน้าถ้าจะเล่นละครแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บเ
้ฉันจะไม่กลับมาแล้ว
ญพจน์ถามหลังจากท
นใบหย่ากับปวิชแล้วล่ะ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ฉันกับเขา เราไม
ีกครั้ง ราวกับว่าเธอได้ยินข่าวเด็ดอย่างไรอย่
อของปวิชไปตลอดชีวิตซะอีก และบุญพจน์ก็
ิ้ม “ฉันกับเขาไม่เหมาะสมกันอยู่
กำลังเศร้า เธอจึงยิ้มและเปลี่ยนเรื่องทันที “โอ๊ย ช่างมันเถอะ ก็แค่ผู้ชายคนเดียว เธอไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยว
นหรือว่าเป็นแม่สื่อกันแน่เนี่ย
หลังจากนี้ไป เธอจะต้องคิดถึงความร
และถ้าเธอไม่ตั้งใจทำ
ะ ก็แล้วแต่เธอจะมอง...” บุญพจน์พูดคุยอย่
ต่เมื่อจารวีย้ายเข้ามาอยู่อย่างเป็นทางการ บุญพจน์จึงทำอาหารเย็นแสนอ
แต่ในใจลึก ๆ แล้ว มันยากที่จะมีความสุขไ
ดิวเซอร์ เธอสั่งให้จารวีอยู่บ้าน ไม่
้ง ๆ ที่เธอกำลังดูรายการตลกแท้
อีกต่อไป เธอคิดว่าวิธีที่ดีที่สุด
หมวก ก่อนจะมุ่งหน้า
ละบุหรี่ เสียงเพลงที่เปิดดังสุด ด
างสนุกสนาน สาวสวยต่างพากันหัวเราะในวงล้อมของชายหนุ่ม หย
เข้ากับบรรยากาศของบาร์เสียเลย ซึ่งมันก็ดึงดูดสายตาไม
นึ่งชุด ก่อนจะค่
ากไป และความห่วงใยที่เขามีต่อจิรพนธ์ เธออ
นั้นได้ยินสิ่งที่เธอพูด วศินน์มองพลางตบคนข้
่างไม่ตั้งใจ แต่กลับเห็นจารวีที่
มากขึ้น แก้มขาว ๆ ของเธอแดงเล็กน้อยด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ สายตาของเธอดูสับสน เขาจดจ้องท
คนี้มันช่างยากที่จะหักห้ามใจ ในขณะเดียวกันก็น่าดึงด
ผู้ชายสองสามคนในบาร์เ