img ซาเปีย ภาคเสียงกระซิบจากสายน้ำ  /  บทที่ 2 การเป็นผู้ให้มีความสุขแบบนี้เอง | 4.88%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 การเป็นผู้ให้มีความสุขแบบนี้เอง

จำนวนคำ:3344    |    อัปเดตเมื่อ:14/03/2025

ณนี้ ดาวนับหมื่นนับแสนดวงคอยส่องประกายสร้างสีเหลืองนวลสบายตา แสงสีขา

ในเวลาปกติ เธอคงจะชื่นชมว่ามันช่างงดงามและ

วมสิบรอบ เสียงนั้นทำลายบรรยากาศที่สวยงามไปจนหมดสิ้น “คุณนีรุณรู้อยู่แท้ ๆ ว่าอีกไม่กี่

็น” หญิงสาวบ่นอ

นมาถามอย่างสงสัยปะปนความไม่มั่นว่าเธออา

กลมโตมองหญิงสาวอย่างใสซื่อ เ

วิชาแพทย์แล้วสร้างธุรกิจ ‘โรงยาสารพันโรค’ ให้สามารถเลี้ยงตัวเองได้ เธอเพียงหวังว่าสักวันจะได้ใช้ชีว

นก็ตายพอดี” เธอบ่นพึมพำด้

ดโอกาสได้ใช้ชีวิตอิสระในแ

สแทราในแต่ละย่างก้าว เธอค่อย ๆ ชะลอฝีเท้าแล

อกทีละเม็ดจนเต็มกำมือ เธอค่อย ๆ โปรยมันไปตามทางเดิน เหล

ขึ้นจากข้างหลัง นีรุณย

” หญิงสาวหันกลับมาถา

่าทหารที่ตามมาลื่นล้มกันระ

ร้งทำท่าตกใจโหวกเหวกโวยวายดึงความสนใจของเ

ุโสแทราค่อย ๆ เดินแหวก

รุณหันไปเห็นมามูมายืนรออยู่ที่มุมทา

งในการขุดดินจนมันสามารถทำโพรงขนาดใหญ่เพื่อให้ตัวมันเข้าไปอาศัยใต้ดินสำหรับการพรางตัวได้ ช่วงหน้าสั้นจนแทบจะ

มันแผ่วเบา มันเป็นสัตว์เลี้ยงต

่อย ๆ หมอบราบไปกับพื้นเพื่อให้เจ้า

่านทางเดินที่คดเคี้ยว ป่านนี้คงไม่มีใครตามเธอมาแล้ว เธอค่อย ๆ ชะลอ

ปด้วยลูกค้าหลายกลุ่ม ทั้งชาวตารัคและชาวไซทอบต่างยืนแออัดก

้านยาค่อยยืนกันด้านหน้าประตู ป้อ

นสงสัย พวกเธอลัดเลาะกันเข้าไปหลังร้าน แล้วก็

มาทำไมกันแต่เช้าหรือ…คุณเ

ด “สองสามวันนี้เกิดโรคแปลก ๆ ระบาดในกลุ่มชาวบ้าน ไปหาร้านหมอที่ไ

ระหลาดแบบไหน ที่ร้านเรายัง

เต็มไปด้วยตุ่มน้ำใส ๆ ถัดไปเป็นไซทอบรูปร่างค่อนข้างกลม ร่างกา

โกดามาที่นี่ที” นีรุณพ

่ตรงนั้น มองดูตุ่มน้ำใส ๆ ที่กระจายอยู่บ

ใหญ่พวกที่ติดเชื้อมักจะเป็นผู้ที่มีทาสเป็นไซทอบครับ พวกเขา

บไปครู่ใหญ่ ก่อนจะหันไปถามเคล “ทำไม

้างมีเสรีภาพของการทำมาหากิน เธอไม

ตารัค คุณหนูเลยอาจจะไม่เคยได้ยิน…ส่วนทาสไซทอบนั้นเป็นสิ่งที่หาได้ง่าย เนื่องจากยามที่พวกเราชาวตารัคบุกไปตีดาวดวงอื่น ๆ พวกเราก็มักจะก

องหน้าอย่างเศร้าใจ สิ่งมีชีวิตนี้น่าจะมาจากชนเผ่าคัมพัส พว

ยชราเข้ามาพร้อมอุ

หน้าสงสาร เขาหยิบเข็มขึ้นมาและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ไม่ต้องตก

นะครับ ถ้าเป็นโรคระบาดนั้นจะไม่เลือกกลุ่มคน แต่น

ย็น ก่อนจะยื่นเข็มให้เธอ “ลอง

ิษนั้นปรุงจากอะไร…คนสร้างพิษก็เหมือนนักเล่นหมากล้อม เขาต้องพยายามพัฒนาพิษทุกวิถีทาง ไม่ให้คนทำยารักษาอย่างไรแก้พิษได้ง

็นต้องรู้ที่มาของโรค แต่ว่าตอนนี้พวกเธอไม่รู้ว่าพิษตัวนี้ส่งผลต่อร่า

น อย่างน้อยพวกเธอก็จะรู้แนวทางรักษาให้คนที่อยู่ข้างนอก หญิงสาวค่อย ๆ หยดยาทีละตัวลงในของเหลวที่สกัดออกมา

ทันที “ยากลุ่มนี้ไว้ต้านพิษเรื้อรังที่จะส่งผลต่อระบบไต

วกเขาทานทีละน้อยและเราต้อง

รอการฟื้นตัวของคนไข้ทั้งสอง คอยดูอาการแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น ชุดยาหลายประเภท

ด้ คุณหนูคิดราคาเท่าไร พวกเขาก

่มคนที่กำลังโหวกเหวกโวยวายนั้นกลับเป็นกลุ่มชาวบ้านจน

งเข้ามาอย่างรีบร้อน “คุณห

กลางคนและหญิงชาวคัมพัสกำลังดื่มน้ำมื้อแรกในรอบหลายวัน “พวกคุณอาการเป็

ง ก่อนจะพูดเสียงสั่นเครือ “ไม่เจ็บมากครับ แค่ได้มีชีวิตอีกครั้ง

อย่างจริงใจ เธอรีบเดินไปข้าง ๆ และยื่นมือไป

า ๆ แขนขาสั้น ๆ ของเธอค่อยคลานเข้ามาหานีรุณ ดวงตากลมโตสีดำมองเธออย่างซาบซึ้ง “ชี

งเธอให้ลุกขึ้น “เอ่อคือ…พักก

ถ้าคุณหนูรับนางไว้ดูแลผมจะยินดีมากคร

อเองก็พยักหน้าพลางยิ้มหวานอย่างยิ

ในชีวิต คำพูดของชายคนนั้นและกาอิลทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนแอบมีน้ำตา

ั่งสอนมาแต่เด็กด้วยสายตาอบอุ่นและเต็มไปด้วยความภูมิใจ “ดีแล้วนีรุณ เมื่อเรามีมากพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว เราก็ต้อง

ึงตัดสินใจเดินเลี่ยงไปหาเคลที่หลังร้าน “คุณเคล ช่วงนี้อย่าเพิ่ง

มุนไพรแพงขึ้นมากนะครับ ร้านยาที

จะพูดออกมาเสียงเรียบ “ให้ร้านของเ

นคุณหนูยังบอกให้พวกเราเพิ่มรา

ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง จิตใจของเธอก็พลอยยินดีไปด้วย เธอยิ้มอ

หมครับ วัตถุดิบแพงขึ้นมาก ถ้าเรากดราคาให้เหมือนเดิม ร้านของเราจะขาดทุนหน

ช่วยใคร ก็ต้องช่วยให้ได้ผลจริงค่ะ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลเร

งหรอกค่ะ” นีรุณหันมามองหน้าชายรุ่นราวคราวพ่ออย่างหนักแน่น “ยังไงขอรบกวนให้คุณเคลช่วยรักษาราคายาเดิมไว้สักระย

ผู้ขายสมุนไพร “หรือไม่เราก็ต้อง

img

สารบัญ

บทที่ 1 โรงยาสารพันโรค บทที่ 2 การเป็นผู้ให้มีความสุขแบบนี้เอง บทที่ 3 พิษประหลาด บทที่ 4 บ้านเลขที่ 24 บทที่ 5 โรงค้าทาส บทที่ 6 การปะทะที่สมน้ำสมเนื้อ บทที่ 7 มีนัดกัน บทที่ 8 ต้อนรับสู่คฤหาสน์เกเลน บทที่ 9 บทพิสูจน์ บทที่ 10 ตื่นจากฝัน บทที่ 11 ทำหน้าที่ครั้งแรก
บทที่ 12 ทำหน้าที่ครั้งแรก
บทที่ 13 เจรจาการค้า
บทที่ 14 บังเอิญมีโรคระบาด
บทที่ 15 การเจรจาที่ไม่ลงตัว
บทที่ 16 ค้นพบดาวบอร์น
บทที่ 17 เพื่อนที่ไม่เท่ากับเพื่อน
บทที่ 18 เรื่องราวใหญ่กว่าที่คิด
บทที่ 19 หนุ่มชาวบอร์น
บทที่ 20 อารมณ์สีเทา
บทที่ 21 โรงหมอ
บทที่ 22 เกลียวคลื่นสีผสม
บทที่ 23 คนยังอันตรายกว่ายาพิษ
บทที่ 24 ผมก็คือน้ำ น้ำก็คือผม
บทที่ 25 ค่าเสียหายที่แสนเจ็บปวด
บทที่ 26 แหกคุกช่วยไซทอบ
บทที่ 27 ขอแลกเปลี่ยน
บทที่ 28 เพื่อยาถอนพิษ
บทที่ 29 เจราจาธุรกิจบนโต๊ะอาหาร
บทที่ 30 ความสับสน
บทที่ 31 หนังสือโบราณ
บทที่ 32 การจากลา
บทที่ 33 เพราะเรานั้นจุดยืนต่างกัน
บทที่ 34 ผิดหวัง เสียใจ แค้นใจ
บทที่ 35 ได้กลับบ้าน
บทที่ 36 ถ้าไม่อยากเสียใจ อย่าคิดลองใจใคร
บทที่ 37 ในความขาดมีความสมบูรณ์ ในความสมบูรณ์ซ่อนความขาด
บทที่ 38 เศษแก้วบาดยังไม่เจ็บเท่าสายตาคน
บทที่ 39 เมื่อทิฐิลดลง ความสุขก็จะเพิ่มขึ้น
บทที่ 40 ผูกผันมั่นใจ เข้าใจเคียงคู่
บทที่ 41 ดินแดนแห่งความรักและเสมอภาค
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY